Dino Saluzzi Trio

Dino Saluzzi – wirtuoz gry na bandeonie zamiłowanie do muzyki czerpał wprost z argentyńskiego tango, z ludowej muzyki latynoskiej i jazzu. Stał się modnym i popularnym instrumentalistą oraz kompozytorem, o którego względy zabiegały argentyńskie orkiestry oraz grupy folkowe. Szczególnie ważną okazała się wieloletnia współpraca z saksofonistą Gato Barbierim, z którym Saluzzi konsekwentnie lansował nowe, jazzowe oblicze tango, samby i latin-jazzu. Kiedy w 1983 roku Saluzzi pojawił się ze swoim latynoskim kwartetem w Europie, instrumentalistę i jego jazzowe tango porównano do muzyki Astora Piazzolli. Kiedy w 1983 roku D.Saluzzi pojawił się ze swoim latynowskim kwartetem w Europie, instrumentalistę i jego jazzowe tango sklasyfikowano,jako twórczość porównywalną do muzyki Astora Piazzolli.

Zrealizowane w 1983 roku przez Georga Gruntza nagrania Saluzzi’ego z orkiestrą wybitnego szwajcarskiego lidera okazały się ważnym wydarzeniem europejskiego jazzu i pozwoliły bandeoniście zaistnieć także i na tym rynku. Nagrania i koncerty z Palle Mikkelborg’em, Charliem Haden’em, Pierrem Favre, Enrico Ravą, Eddiem Gomezem stały się znaczącymi epizodami w karierze argentyńskiego wirtuoza. Poza koncertami i albumami realizowanymi w Argentynie (np. doskonale przyjęty przez krytyków „Vivencias”), Saluzzi coraz częściej nagrywa w Europie, szukając inspiracji dla swego jazz-tango we współpracy z muzykami innych, muzycznych kultur. Takim ciekawym projektem okazał się autorski album „Rios” nagrany wraz z basistą Anthony’m. Cox’em i wibrafonistą Davidem Friedmanem. Saluzzi był już gościem Ery Jazzu – w 2000 roku zaprezentował , wraz z Al Di Meolą, program ” Piazzolla ” ; teraz przedstawi swoje Trio ( z legendarnym basistą Palle Danielssonem) promujące nowy album Responsorium dla ECM Records.

Basista Palle Danielsson postudiach w prestiżowym Konserwatorium Sztokholmskim rozpoczął współpracę z uznanymi jazzmanami szwedzkimi: puzonistą Eje Thelinem, pianistą i kompozytorem Staffanem Abeleenem ( z którym w latach 1965-66 zrealizował kilka płyt).Zafascynowany koncepcja jazzu George’a Russella założył w 1971 roku ( wraz z pianistą Bobo Stensonem) grupę Rena Rama, która koncertowała i nagrywała do połowy lat 80-ych.

Na poczatku lat 70-ych koncertował z europejskimi zespołami Jana Garbarka (w tym ze słynnym kwartetem z pianistą Keithem Jarrett’em).Współpraca ta przyniosła sporą popularność i uznanie szwedzkiemu muzykowi a nagranie albumu ” Belonging ” ( z K. Jarretem i J. Garbarkiem ) okazało się wybitnym dokumentem jazzu lat 70-ych. Na początku lat 80-ych Danielsson podjął współpracę z saksofonistą Charlesem Lloydem, by w połowie lat 80-ych związać się z francuskim pianistą Michelem Petruccianim. Danielsson jest jednym z najwybitniejszych europejskich kontrabasistów jazzowych, chętnie zapraszanym przez innych jazzmanów (od Tomasza Stańko po Charlesa Lloyda),nie stroniący od własnych, autorskich pomysłów i zespołów.

Kultrum (1983),
Vivencias (1984),
Theatre(1984),
Once Upon A Time-Far Away In The South (1986),
Volver (1987;z Enrico Ravą),
Andina (1989),
Argentina (1990),
Mojotoro (1992),
Rios (1995),
Fábula (1996;z Marią Joao),
Cite De La Musique (1997),