Gato Barbieri

Po ponad ćwierć wieku, po raz drugi ( wcześniej w 1974 roku ! ) zagra w Polsce legendarny saksofonista Gato Barbieri – jeden z najwybitniejszych saksofonistów jazzu,twórca latin-jazzu oraz specificznego brzmienia bazującego zarówno na argentyńskim tango,jak i brazylijskiej bossa-novie. Szukanie inspiracji etnicznych oraz wplatanie ich w nurt współczesnej kultury muzycznej nie jest czymś nowym.Fascynacja rytmami Afryki, Azji, krajów latynoskich oraz wtapianie elementów muzyki ludowej i etnicznej w struktury jazzu stały się ważną syntezą dla wielu jazzmanów. Twórcy ci zawsze jednak poszukiwali nowych brzmień i muzycznych skojarzeń. Inspirowani jazzem, etniczną world-music, latynoskim rytmem i melodią zaskakiwali muzyczny świat nagraniami ,które niosły zazwyczaj muzykę emocji i nastroju,improwizację jazzu i roztańczony rytm. I tak było nie tylko w przypadku afro-cuban jazzu Dizzy Gillespiego, ale przede wszystkim w jazzowych innowacjach Stana Getza,Charliego Byrda,Astrud Gilberto ( prekursorów jazzowej samby i bossa novy) oraz przebojowych,latynoskich rytmach Al. Di Meoli, Chucka Mangione czy – jedynego w swoim rodzaju -argentyńskiego tenorzysty Gato Barbieri’ego.

W dzieciństwie Gato Barbieri uczył się gry na klarnecie, ale po wyjeździe wraz z rodziną do Buenos Aires, zafascynowany muzyką Charliego Parkera, przerzucił się na saksofon altowy. W późniejszych latach za swój główny instrument wybrał tenor. Przez jakiś czas występował w formacji Lalo Schiffrina, po czym stworzył własny kwartet, z którym często towarzyszył amerykańskim muzykom koncertujacym w Argentynie.W jego grze zaczęły się uwidaczniać znaczne wpływy stylistyki i muyzki Johna Coltrane’a. W 1962 roku wyjechał z Południowej Ameryki do Włoch, gdzie przez jakiś czas należał do free-jazzowej grupy Dona Cherry’ego. Choć w początkach kariery Barbieri zrezygnował z uprawiania rodzimej muzyki, fizyczne oddalenie od kraju i związana z tym perspektywa uświadomiła mu jej potencjalną wartość dla jazzu. Od połowy lat 60. jego muzyka zaczęła nabierać bardziej oryginalnego charakteru, co łączyło się m.in. z wykorzystywaniem przez niego wielu południowoamerykańskich rytmów tanecznych tworzących bogate, mieniące się tło dla zmysłowego, rozwibrowanego emocjami brzmienia tenoru.

Ważnym momentem w karierze ( ale nie twórczości jazzowej ) Barbieriego było skomponowanie i nagranie ścieżki dźwiękowej do filmu „Ostatnie Tango w Paryżu„. Od początków lat 70-tych Gato Barbieri istnieje na rynku muzycznym jako gwiazda latin-jazzu,koncertując dla wielotysięcznej publiczności oraz stajac się wielką atrakcją ważnych ( także europejskich ) festiwali.Najwartościowszymi okazują się w calej dyskografii saksofonisty nagrania lansujące nowe oblicze artysty ;jazz Barbieriego oparty o rytm i melodię latynowskiej Ameryki.Stąd też najczęściej jazz Barbierego postrzegany jest coraz częściej poprzez innowacje muzycznej eksplozji latin-jazzu Stana Getza,Astrud Gilberto,Charliego Byrda a nawet Chicka Corea i Carlosa Santany.

In Search Of The Mystery (1967), Confluence (Affinity 1968), The Third World (1969), Under Fire (1970), Last Tango In Paris (1972), Chapter One: Latin America (1973), Chapter Three: Viva Emiliano Zapata (1974), Bolivia (1974), Chapter Four: Alive In New York (1975), Caliente (1976), Obsession (1978), Euphoria (1979), Para Los Amigos (1983), Apassionado ( 1983), Gato…Para Los Amigos! (1983), Hamba Khale (1987), The Third World Revisited (1988), Two Pictures (1990),Que Pasa (1997)