Jamaaladeen Tacuma’s Brotherzone

5.12.1998 Poznań – Klub Blue Note
6.12.1998 Lublin – Klub Hades

Skład zespołu

Jamaaladeen Tacuma – gitara basowa
Ahmad Wadud – śpiew
Jean-Paul Bourelly – gitara
Kwesi Daryl Burgee – perkusja

To co zaproponował grupa Brotherzone miało momentami intensywność heavy metalu, a wśród nurtów mających na nią wpływ obok jazzu harmolodycznego wymienić można hip-hop… Lider Brotherzone co chwilę demonstrował swą bajeczną wprost technikę, która – co niezwykłe – nie przeszkadzała mu w prowadzeniu nieustannego dialogu z pozostałymi muzykami…
GAZETA WYBORCZA, Tomasz Janas

Galeria z koncertu


Jamaaladeen Tacuma’s Brotherzone

Jeszcze nie tak dawno, Miles Davis pytany o przyszłość jazzu beztrosko twierdził :Michael Jackson – it’s jazz! Być może w tym prowokującym wyznaniu Mistrza skryła się cała tajemnica współczesnego jazzu, coraz mocniej oddalającego się od ortodokcji tej muzyki.Bo z jednej strony przebojowe rytmy hip-hopu i acid jazzu, z drugiej natarczywość fusion i pop-jazzu; a gdzieś między tymi biegunami zawieszone wibracje impulsywnego funky oraz ultranowoczesnej „black music tradition”. Poznańska publiczność wielokrotnie doświadczała takich właśnie skojarzeń :od synorystyki Art Ensemble Of Chicago, po jazzową ekwilibrystykę Lestera Bowie,Courtney’a Pine’a czy „coltrane’owskich” fraz Pharoaha Sandersa.

Niezwykle interesujaco jawi się przeto kwartet BROTHERZONE, amerykańskiego basisty Jamaaladeena Tucumy. Po raz pierwszy Tacuma zaprezentował swój zespół w 1996 roku wzbudzając sensację na rynku jazzowym.Mocna,funkowa stylistyka wzbogacona została ekspresyjną „black poetry” amerykańskiego poety i rapera Ahmada Waduda. Perkusista Kwesi Daryl Burge jest jednym z najbardziej cenionych muzyków studyjnych;koncertował i nagrywał ze Steviem Wonderem, Patti La Belle, Sheeną Easton, The Pointer Sisters, Gladys Knight oraz plejadą jazzmanów: od Grovera Washingtona i Marka Whitfielda po Davida Murraya i Chrisa Walkera.

Równie wspaniałą jest kariera gitarzysty Jean-Paula Bourelly: już jako nastolatek grywał w zespołach Pharoaha Sandersa i Chico Hamiltona, ale jazzowe ostrogi zdobywał koncertując i nagrywając z Anthony’m Braxtonem, McCoy Tynerem, Elvinem Jonesem, Milesem Davisem, Cassandrą Wilson, George’m Adamsem, Trilokem Gurtu.

Rolę lidera w kwartecie BROTHERZONE pełni Jamaaladeen Tacuma,gitarzysta basowy,który funkowy jazz z lat osiemdziesiątych wprowadził (wraz z Ornettem Colemanem i James’em „Blood” Ulmerem) na awangardowe tory jazzu harmolodycznego. Początkowo Tacuma interesował się melodyjnym,straigh-ahead jazzem, zwłaszcza na początku lat 70-ych, gdy grywał wraz z Charlesem Earlandem i soulowym wokalistą Edwinem Birdsong’em. Koncertował zarówno z Milesem Davisem, jak i Steviem Wonderem i Joe Cockerem. Przełomowym okazało się (1975) zaproszenie Ornette’a Colemana, aby młody wirtuoz elektrycznego basu zasilił jego zespół Prime Time.

Okres współpracy z wybitnym awangardzistą okazał się dla basisty szczególnym, twórczym odniesieniem: Tacuma mimo wielu ciekawych (także solowych) prób,elektryzował post-colemanowską modą jazzu harmolodycznego,w którym słychać stylistykę Jimi’ego Hendrixa, harmonię Theloniousa Monka i Charlesa Mingusa ale przede wszystkim nerwowy puls jazzu Ornette’a Colemana. Sukcesem były także jego nagrania „Boss Of The Bass” – prezentujące solowe eksperymenty awangardowego basisty. Ważnymi dla jazzu okazały się także pomysły realizowane w ramach własnych zespołów (np. grupa The Cosmetics), czy okres współpracy z Jeff’em Beck’em, Jamesem „Blood” Ulmerem oraz europejskimi awangardzistami jazzu. Kiedy w 1996 roku na jazzowych estradach Tacuma przedstawiał swój kolejny pomysł BROTHERZONE zachwytom krytyków i fanów nie było końca.Tym razem kwartet BROTHERZONE prezentuje się – po raz pierwszy – w Polsce.

Dionizy Piątkowski

Wybrana dyskografia

Dancing In Your Head (1975; z Ornette’em Colemanem);
Body Meta (1977; z Colemanem);
Tales Of Captain Black (1978; z Jamesem Ulmerem);
Of Human Feeling (1979; z Colemanem);
Coup De Tete (1981; z Kipem Hanrahanem);
Show Stopper (1982);
Desire Develops An Edge (1982; z Hanrahanem);
Renaissance Man (1983);
Conjure (1983; z Hanrahanem);
Music World (1985);
Ornette And Prime Time: Opening The Caravan Of Dreams (1985);
In All Languages (1987);
Gemini-Gemini (1991);
Alpine Aspects (1991);
Gemini Gemini-The Flavors Of Thelonious Monk (1994);
Mixed Metaphors (1995);
Dreamscape (1995);
Dance Romance (1996);
Meet The Podium Three (2000; Cornelem Rochesterem) ;
Mirakle (2000, z Derekiem Baileyem i Calvinem Westonem)

2015-08-18T21:52:26+02:00
Przejdź do góry