JIM HALL – Jazz Legend

12.04.2010 – Warszawa – Filharmonia Narodowa

Skład zespołu

Jim Hall – guitars
Scott Colley – double bass
Joey Baron – drums

W związku z Tragedią Narodową i mając na uwadze poszanowanie uczuć Rodaków koncert Jima Halla w dniu 12 kwietnia został odwołany.
Dionizy Piątkowski

JIM HALL – Jazz Legend

Legendarny i najwybitniejszy gitarzysta jazzu Jim Hall będzie gościem wiosennej Ery Jazzu. Gdyby pisać historię tej muzyki, to najprzedniejsze miejsce zajmuje tam twórczość tego wybitnego artysty. Sama dyskografia gitarzysty obejmuje kilkadziesiąt najwspanialszych albumów, bez których świat jazzu byłby pusty. Nagrania te i koncerty Jim Hall realizował z najwybitniejszymi innowatorami nowoczesnego jazzu: Chico Hamiltonem, Ellą Fitzgerald, Billem Evansem, Benem Websterem, Paulem Desmondem, Lee Konitzem, Artem Farmerem, Ronem Carterem, Sonnym Rollinsem, Mitchellem Petruccianim, Wayne Shorterem, Joe Lovano, Patem Methenym?To jeden z ostatnich Gigantów Jazzu. Teraz na jedynym koncercie w Polsce! Jim Hall urodził się prawie osiemdziesiąt lat temu (4 grudnia 1930 r. w Buffalo w stanie Nowy Jork) i wychował się w rodzinie muzyków, więc nikogo nie dziwiło, że naukę gry na gitarze rozpoczął jako dziesięciolatek. Już trzy lata później, w Cleveland, dokąd przeprowadzili się rodzice, grał w amatorskim zespole jazzowym. Zawodową karierę rozpoczął w czasie studiów w Cleveland Institute Of Music stając się popularnym gitarzystą w miejscowych zespołach jazzowych. W połowie lat pięćdziesiątych przeniósł się na Zachodnie Wybrzeże USA, gdzie kontynuował studia (m.in. studiował grę na gitarze klasycznej w Los Angeles u Vincente Gomeza). Inspirował się przede wszystkim muzyką francuskiego gitarzysty Django Reinhardta .Pierwsze sukcesy odnosił w kwintecie Chico Hamiltona oraz (od 1956 roku) trio Jimmy’ ego Giuffre’ ego. Równocześnie współpracował z Ellą Fitzgerald (to dzięki występom z Ellą,w latach 1960-1961, w Ameryce Południowej poznał bossa novę), Billem Evansem, Paulem Desmondem oraz – w duecie- z Lee Konitzem. Na początku lat sześćdziesiątych pojawił się w zespole Sonny’ego Rollinsa (zrealizowali wspólnie dwa ważne dla jazzu albumy ’ The Bridge’ oraz ’ What’s New ’). Później prowadził, wspólnie z Artem Farmerem, mały,autorski zespół. W połowie lat sześćdziesiątych karierę jego przysłoniły problemy osobiste, niedługo potem jednak powrócił na trasy międzynarodowe, nagrał też albumy z Billem Evansem i – w duecie – z Ronem Carterem (” Alone Together „). Na początku lat siedemdziesiątych powraca do współpracy z Paulem Desmondem (entuzjastycznie przyjęty album ’ Conciertos ’), koncertuje i nagrywa w duecie z kontrabasistą Redem Mitchellem. Na początku lat osiemdziesiątych powraca do basisty Rona Cartera, aby nagrać z nim album ’ Telephone’. Występował także z klasycznym skrzypkiem Itzhakiem Perlmanem oraz z pianistą George’m. Shearing’em (płyta ’ First Edition’). Sporą popularność i uznania przyniosła mu współpraca m. in. z Ornette’em Colemanem czy basistą Ronem Carterem oraz albumy zrealizowane z modnymi jazzmanami młodszego pokolenia (Michel Petrucciani, Mike Stern, Pat Metheny.) Gitarzysta jest mistrzem nastroju najpełniej realizując swoje projekty w małych składach. Do historii muzyki przeszły jego koncerty w basistą Charliem Hadenem (w Polsce w 1997 roku) oraz ostatni arcyciekawy album zrealizowany z gitarzystą Billem Frisellem.

Wielu nagrań dokonał właśnie w duetach, które według niego dają największą swobodę improwizacji i możliwość wymiany doświadczeń. Jego kameralny styl zjednał mu wielu fanów ceniących wyjątkowo subtelne i ciepłe brzmienie gitary. Jego gra odznacza się skromnością i dobrym smakiem oraz zrozumieniem wymagań stawianych przez muzycznych partnerów (tej rangi co Konitz, Rollins, Evans, Carter, Mitchell). Mimo, iż technika Jima Halla nie odbiega od techniki standardowej, stosuje zupełnie inną niż inni gitarzyści fakturę .I to nie tylko w grze akordowej, ale przede wszystkim w swoich solówkach oraz improwizacjach. Jego gra często bywa jakby dwuplanową, przy czym plany te przebiegają obok siebie równocześnie lub korespondują ściśle ze sobą.

Jim Hall jest jednym z nielicznych gitarzystów, którzy doskonale czują się w zespole, gdzie gitara jest jedynym instrumentem harmonicznym. Może właśnie dlatego Jim Hall najchętniej koncertuje i nagrywa płyty w trio. W Warszawie gitarzyście towarzyszyć będą równie legendarni muzycy: perkusista Joey Baron oraz basista Scott Colley. Uważany jest za jednego z trzech największych gitarzystów – innowatorów w historii jazzu. Dzisiaj nowoczesny jazz nie byłby wielką sztuka, gdyby nie wirtuozerskie innowacje Django Reinharda, Charliego Christiana i Jima Halla. Jego styl wywarł wpływ na wszystkich niemal współczesnych gitarzystów,choć sam artysta nigdy nie zyskał ludycznej popularności, to jest wielką gwiazdą wśród najważniejszych gitarzystów jazzu: od Wesa Montgomery’go i Joe Passa po Joe Scofielda i Pata Metheny’ego. I choć nie jest być może tak popularny jak wielu innych gitarzystów jazzowych, to jego talenty improwizatora, jak też akompaniatora i kompozytora zapewniły mu pozycję muzyka wyjątkowo cenionego w świecie jazzu. Legendarny gitarzysta napisał także książkę „Exploring Jazz Guitar” uważaną za podstawowy podręcznik dla muzyków. Nie bez powodu Jim Hall stale inspiruje artystów reprezentujących najróżniejsze stylistyki i fascynacje:od gitarzystów Billa Frisella i Pata Metheny’ego, po trębacza Toma Harrella, pianistę Chicka Coreę, kompozytora Phillipa Glassa czy saksofonistę Ornette’a Colemana. Teraz – w ramach krótkiej europejskiej trasy koncertowej – na ekskluzywnym koncercie Ery Jazzu.

Dionizy Piątkowski

Wybrana dyskografia

Jazz Guitar (1957), Seven Pieces (1959; z Jimmym Giuffriem),Good Friday (1960), Undercurrent (1962; z Billem Evansem),The Bridge (1962; z Sonnym Rollinsem), Live At The Half Note (1963; z Artem Farmerem),Glad To Be Unhappy (1964), Intermodulation (1966), It’s Nice To Be With You (1969), Where   Would I Be? (1971), Alone Together (1972; z Ronem Carterem), Concierto (1975; z Paulem Desmondem),Jim Hall Live! (1975), Commitment (1975), Jim Hall Live In Tokyo (1976), Jim Hall And Red Mitchell (1978), Circles (1981), First Edition (1982), Telephone (1984; z Ronem Carterem), Jim Hall’s Three (1986), Power Of Three (1987; z Michelem Petruccianim i Wayne Shorterem), These Roots (1988), All Across The City (1989), Live At Town Hall (1991), Youkali (1992), Subsequently (1992), Live At Village West (1993), Something Special (1993), Dedications & Inspirations (1994),Dialoques (1996; z Joe Lovano i Mike Sternem),Textures (1997), Live At The Village Vanguard (1998), By Arrangement (1998), Live at the North Sea Jazz Festival (1999; z Bobem Brookmeyerem), Jim Hall & Pat Metheny (1999), Jim Hall (1999),Grand Slam: Live at the Regattabar, Cambridge Massachusetts (2000), Ballad Essentials (2000), Jim Hall & Basses (2001), Live in Tokyo (2002),Magic Meeting (2004), Blues on the Rocks (2005), Duologues (2005; z Enrico Pieranuzim), Free Association (2005), Complete Jazz Guitar (2006),Concierto (2006),Hemispheres (2008;z Billem Frisellem)

2015-08-03T11:13:37+02:00