JOHN SCOFIELD Quartet: Jazz & Soul Gala

6.10.2011 – godz. 19:00 – Warszawa – Sala Kongresowa

Skład zespołu

John Scofield – guitar
Nigel Hall – piano, vocal
Andreas Hess – bass
Terence Higgins – drums

O muzyce Scofielda powiedzieć można różne rzeczy, ale jedno trzeba przyznać – brzmienie zespołu jest niebywałe. Hess, zwykle pracujący przy klasycznym, rockowym repertuarze, nie ma absolutnie żadnych problemów z grą bardziej połamaną. O klasie Higginsa nawet nie wypada wspominać, a Nigel Hall posiada taką siłę głosu, że może pozwolić sobie na śpiewanie w odległości 20 centymetrów od mikrofonu. Dzwon, a człowiek tak niepozorny. Sam Scofield, wiadomo. Ilekroć patrzę na jego grę, wydaje mi się, że dłonie ślizgają mu się po gryfie i zupełnie nie panuje nad tym, co robi. Wszystko wygląda jakby zmierzało ku katastrofie, a jakimś cudem zawsze mu się to jakoś układa. Ponadto, Scofield wybiera rozwiązania o których nikt by nawet nie pomyślał. Znakomite umiejętności, poczucie humoru, elokwencja muzyczna i dynamika. Kiedy trzeba zwolnić, jest przejmująco zagrany blues; kiedy trzeba przyspieszyć, jest porywający funk. Czego więcej chcieć.
Piotr Jagielski, Jazzarium

Galeria z koncertu


JOHN SCOFIELD Quartet: Jazz & Soul Gala

John Scofield – genialny gitarzysta zespołu Milesa Davisa oraz Amadou & Mariam – jeden z najważniejszych zespołów world – music to niekwestionowane gwiazdy jesiennej gali Ery Jazzu.

John Scofield należy dzisiaj do najważniejszych i najbardziej kreatywnych gitarzystów jazzu. Jako solista współtworzył sukcesy zespołów Billy’ego Cobhama, George’a Duke’a, Gary’ego Burtona, Charlesa Mingusa, Rona Cartera, Zbigniewa Seiferta, Joe Lovano, Jacka De Johnette’a, Larryego Coryella, Mika Sterna i Pata Metheny’ego. Do swojego nowego kwartetu Scofield zaprosił Nigela Halla,wokalistę słynnych formacji Soullive oraz Lettuce, basistę z The Black Crows – Andy’ego Hessa oraz legendarnego perkusistę z Nowego Orleanu – Terence’a Higginsa. Lider jest zauroczony zwłaszcza pozyskaniem Nigela Halla. „Jest jednym z najdoskonalszych wokalistów od czasów Donny’ego Hathaway’a. No i wspaniałym pianistą „rekomenduje artystę Scofield.

John Scofield zadebiutował jako student Berklee School Of Music, nagrywając albumy wraz z Gerrym Mulliganem i Chetem Bakerem. Objawił się jako jazzowy innowator dopiero w formacjach Milesa Davisa; to właśnie albumy Decoy, Star People,You’re Under Arrest stały się ważnymi i przełomowymi nie tylko dla fusion -jazzu Milesa, ale przede wszystkim dla młodego gitarzysty. Współpraca z Davisem przyniosła mu sporą popularność. W połowie lat 80. grał z McCoyem Tynerem, Marc’em Johnsonem oraz Francuską Orkiestrą Państwową. Najpełniej zaistniał realizując jednak własne pomysły w autorskich formacjach. Do współpracy pozyskał George’a Mraza, Adama Nussbauma, Steve’a Swallowa, Petera Erskine’a, Billa Friesella. Pierwszymi płytami solowymi konsekwentnie wyrabiał swój niepowtarzalny styl. Na płycie Electric Outlet pokazał, że wypracował już swoje specyficzne, bogate i soczyste brzmienie. Natomiast album Still Warm był popisem jego kreatywności i pierwszą z serii znakomitych płyt nagranych dla firmy Gramavision. Scofield kontynuował funkowy, choć mniej jazzowy styl na płytach Blue Matter i Loud Jazz. Na Flat Out znalazły się interesujące opracowania standardów, jak „Secret Love” czy „All The Things You Are”.

Koncertowy album Pick Hits zawierał największe przeboje w dotychczasowej karierze Scofielda i pokazywał jego niepodważalną pozycję w jazzie. Time On My Hands zebrał entuzjastyczne recenzje i był kolejnym komercyjnym sukcesem artysty,który był już wówczas jednym z czołowych gitarzystów jazzu. Wspaniale rozwijał się jego talent kompozytorski, a wspólna gra z Charliem Hadenem i Jack’em DeJohnette pełna była inwencji i polotu. Będąc u szczytu kariery, Scofield zrealizował w 1991 r. kolejną wspaniałą płytę, Meant To Be i wyruszył na tournee z orkiestrą Mike’a Gibbsa. Udało mu się w ten sposób połączyć swoją swingującą grę na gitarze z nowatorskimi kompozycjami Gibbsa. Albumy Grace Under Pressure i What We Do były kontynuacją doskonałych i popularnych płyt, i pokazały, że Scofieldowi nie brakuje świeżych pomysłów. Na płycie Hand Jive gitarzysta powrócił do funkowo-soulowego jazzu (gościnnie wystąpił na nim znakomity saksofonista Eddie Harris). Będąc jednym z najbardziej oryginalnych i utalentowanych współczesnych gitarzystów jazzowych lansował własną, charakterystyczną stylistykę i wirtuozerię. Perfekcyjnie zrealizowany album I Can See Your House From Here z udziałem Pata Metheny’ego, Steva Swallowa i Billa Stewarta okazał się jedną z najważniejszych płyt jazzu lat dziewięćdziesiątych.

Otoczony plejadą gwiazd jazzu Scofield realizował swe kolejne albumy Quiet, Bump,Works For Me oraz szczególny dla gitarzysty That’s What I Say.Nagrania te gruntują pozycję artysty, jako jednego z najwybitniejszych gitarzystów dzisiejszego jazzu, którego krytycy i publiczność nagradza najznamienitszymi laurami (od ankiet Jazz Times i Down Beatu po bestsellerowe notowania kolejnych płyt).

Jego najnowszy album „A Moment’s Peace” jest jazzowym ukłonem w stronę tradycji wielkich standardów Lennona i McCartneya, Georga Gershwina i prezentacją doskonałej, kompozytorskiej elokwencji Scofielda. Gitarzysta i kompozytor tworzący najwspanialsze albumy współczesnego jazzu przedstawi swój nowy zespół i program w znacznej mierze opary o standardy rhythm 'n’ bluesa. Premierę koncertową albumu przedstawi na koncercie Ery Jazzu 6 października w Sali Kongresowej.

Dionizy Piątkowski

Wybrana dyskografia

You Can’t Go Home Again (1972; z Chetem Bakerem), The Best Of Billy Cobham (1974), Carnegie Hall Concert (1974;z Ch.Bakerem, Gerrym Mulliganem), John Scofield Live (1977), Rough House (1978), Who’s Who (1979), Ivory Forest (1979), Bar Talk (1980), Shinola (1981), Out Like A Light (1981), John Scofield – John Abercrombie (1981), More Sightings (1982), Star People (1983;z Milesem Davisem), Decoy (1983;z M.Davisem),Electric Outlet (1984), You’re Under Arrest (1984;z Milesem Davisem), Bass Desires (1985),Movies (1986), Siesta: Soundtrack (1987;z Marcusem Millerem,M.Davisem),Still Warm (1987), Ask (1987;z Roberto Gatto),Blue Matter (1987), Blues Bred In The Bone (1988;z Rayem Andersonem), Stories (1988;z Tomem Harrellem),Loud Jazz (1989), Falt Out (1989), Pick Hits Live (1989), East Coast Blow Out (1989), By Any Means Necessary (1989;z Garym Thomasem), Time On My Hands (1990), Slo Sco (1990), Great European Jazz Orchestras (1990), The John Scofield Quartet Plays Live (1991), Swallow (1991), Meant To Be (1991), Grace Under Pressure (1992), Gary Burton & Friends-Six Pack (1992), Times Like These (1992;z Garym Burtonem),What We Do (1993), The John Scofield Quartet Plays Live (1993; z Joe Lovano), The Earth Wants You (1993;z Mosem Allisonem),Two For The Show (1993), Present Tense (1994), I Can See Your House From Here (1994; z Patem Methenym), Hand Jive (1994).Groovin Elation (1995), Chartbusters! (1995), Dragonfly (1995),Herbie Hancock The New Standards (1996), Quiet (1996),The Best Of: The Blue Note Years (1996); Bump (2000);Works For Me (2001), Uberjam (2002),Up All Night (2003),OH (2003; z Joe Lovano); EnRoute (2004),That’s What I Say (2005); Saudaudes (2005); One Foot In The Swamp (2005);Out Louder (2006;z Medeski Martin & Wood); This Meets That (2008), Piety Street (2009), A Moment’s Peace (2011)

2015-07-30T11:03:56+02:00
Przejdź do góry