JOHN SCOFIELD Quartet: Jazz & Soul Gala

O muzyce Scofielda powiedzieć można różne rzeczy, ale jedno trzeba przyznać – brzmienie zespołu jest niebywałe. Hess, zwykle pracujący przy klasycznym, rockowym repertuarze, nie ma absolutnie żadnych problemów z grą bardziej połamaną. O klasie Higginsa nawet nie wypada wspominać, a Nigel Hall posiada taką siłę głosu, że może pozwolić sobie na śpiewanie w odległości 20 centymetrów od mikrofonu. Dzwon, a człowiek tak niepozorny. Sam Scofield, wiadomo. Ilekroć patrzę na jego grę, wydaje mi się, że dłonie ślizgają mu się po gryfie i zupełnie nie panuje nad tym, co robi. Wszystko wygląda jakby zmierzało ku katastrofie, a jakimś cudem zawsze mu się to jakoś układa. Ponadto, Scofield wybiera rozwiązania o których nikt by nawet nie pomyślał. Znakomite umiejętności, poczucie humoru, elokwencja muzyczna i dynamika. Kiedy trzeba zwolnić, jest przejmująco zagrany blues; kiedy trzeba przyspieszyć, jest porywający funk. Czego więcej chcieć.