Oregon

20.03.2005 Kraków – Centrum Manggha
21.03.2005 Warszawa – Teatr Roma

Skład zespołu

Paul McCandless – reeds
Ralph Towner – guitar
Glen Moore – bass
Mark Walker – drums

Koncert pokazał prawie wszystkie oblicza zespołu i był jednocześnie stylistycznie spójny, a z drugiej przypominał swoją wielogatunkowością klucz francuski, gdyż każdy ze słuchaczy mógł go ustawić na odpowiadający sobie zakres emocjonalnych wibracji.
DZIENNIK POLSKI, Grzegorz Tusiewicz

Galeria z koncertu


Oregon

Legendarna grupa Oregon wyrusza w ogólnoświatową trasę koncertową świętując 35 lat istnienia zespołu. Dwa koncerty zagra w ramach ERY JAZZU.

Charakterystyczna, subtelna muzyka kwartetu na wiele dekad zbliżyła entuzjastów jazzowej tradycji folkowej oraz charakterystycznej dla „ECM-owskiego” brzmienia nagrań zespołu oraz autorskich nagrań muzyków Oregon. Mimo wielu solowych nagrań, koncertów i pomysłów ,zarówno Paul McCandless, Glen Moore, jak i Ralph Towner pozostali wierni charakterystycznemu „feelingowi” i brzmieniu formacji założonej 35 lat temu ! To ewenement formalny i stylistyczny w historii muzyki jazzowej, ale także doskonały dowód na wierność artystyczną projektu ,znanego na całym świecie jako Oregon.

Początkowo była to grupa wykonująca progresywny jazz kameralny. Powstała w 1970 r. z zespołu 'Consort” Paula Wintera . Stworzyli ją: gitarzysta i klawiszowiec Ralph Towner, perkusista, sitarzysta, tablista i klarnecista Colin Walcott ,basista, skrzypek, pianista i flecista Glen Moore, oraz saksofonista altowy, oboista, klarnecista basowy Paul McCandless . Oregon eksplorował obrzeża jazzu, stapiając w jedną całość elementy klasyki, folku, muzyki hinduskiej i etnicznej. Takie kameralne podejście zmuszało publiczność do ciszy i wielkiej koncentracji, niezbędnych do właściwej percepcji tej misternie utkanej materii dźwięków. Od czasu do czasu zespół wybuchał muzyką osnutą na tradycyjnej formie i fakturze, pozornie zamierzając wynagrodzić słuchaczy za trudniejsze chwile. Oregon konsekwentnie broni się przed wszelkimi kompromisami, co sprawia, że nie ma sobie równych, gdy idzie o budowanie artystycznego napięcia; reprezentuje też jedną z najbardziej znaczących a biorących początek z jazzu, muzycznych stylistyk. Mogło się wydawać, że śmierć Walcotta w wypadku samochodowym w 1984 r. będzie dla zespołu ciosem śmiertelnym, a jednak po roku żałoby muzycy powrócili na estradę. Zespół zasilił teraz przyjaciel Walcotta, tablista, bębniarz, perkusjonista Trilok Gurtu a wraz z nim otworzyły się nowe perspektywy. Od wielu lat nadwornym perkusistą zespołu jest MARK WALKER, współpracujacy m.in. Lyle Maysem, Paquito DeRiverą.

Saksofonista PAUL McCANDLESS w znacznym stopniu przyczynił się do ukształtowania stylistyki muzyki fusion, uprawianej przez grupę Oregon. Zadecydowały o tym oryginalne spiralne frazy jakie wydobywa z rożka angielskiego, oboju, saksofonów, fletu, klarnetu, musette (francuskiej odmiany dud z ubiegłego stulecia) oraz syntezatorów sterowanych przy pomocy ustnika. Oregon to grupa muzyków ( Ralph Towner,Glen Moore,Collin Walcott i McCandles),którzy spotkali się po raz pierwszy w zespole Paul Winter Consort. Dość luźna struktura organizacyjna tego zespołu sprawiła, że McCandless podobnie jak inni muzycy, nie stronił od realizacji własnych projektów, pracował więc z Artem Landem i Davidem Samuelsem, oraz nawiązał ponownie współpracę przy projekcie Gallery z byłym wiolonczelistą z Consort, Davidem Darlingiem.

Basista GLEN MOORE wspólnie koncertował m.in. z Timem Hardinem ,Tedem Cursonem, Jake’m. Hanną, Zootem Simsem. Nagrywał i koncertował z Nick’em Brignolą (1967) oraz eksperymentalnym zespołem „Synthesizer Show” Paula Bleya (1969-71).Ważnym muzycznym doświadczeniem była także współpraca w „Jazz Consort” Paula Wintera. Jego gra na kontrabasie zaistniała jednak najpełniej w zespole Oregon, Podobnie, jak jego koledzy, Moore bez trudu wypowiadał się językiem muzyki klasycznej, folku, Wschodu i jazzu. Od czasu powstania grupy Oregon w 1970 r. oryginalne brzmienie kontrabasu Moore’a przydawało charakteru każdej z płyt, co więcej, występował na nich także w charakterze altowiolisty i flecisty. Dość chimeryczny styl pracy Oregonu sprawiał, że Moore miał dość czasu by brać regularnie udział w sesjach kierowanych przez innych artystów.

RALPH TOWNER – wybitny gitarzysta jazzowy. Do roku 1963 studiował kompozycję na University of Oregon, później na dobre zajął się nauka gry gitarze. Klasycznej techniki gry uczył się w Wiedniu w Karla Scheita. W roku 1968 powrócił do USA, gdzie w Nowym Jorku współpracował z wieloma grupami jazzowymi, grając głównie na… pianinie. Jako gitarzysta został po raz pierwszy zauważony w 1971 r., kiedy to na 12-strunowej gitarze wykonał fantastyczne solo na płycie” I Sing The Body Electric” zespołu Weather Report. Od tego czasu kontynuował przede wszystkim karierę solową. Nagrał szereg doskonałych albumów dla ECM Records, z których część powstała przy udziale gitarzysty Johna Abercrombiego i wibrafonisty Gary’ego Burtona. W 1971 r. Towner został współzałożycielem zespołu Oregon, którego stylistyka doskonale konweniuje z improwizatorskimi ambicjami gitarzysty.

Dionizy Piątkowski

Wybrana dyskografia

Our First Records (1970);Music Of Another Present Era (1973);Distant Hills (1974);Winter Light (1974);In Concert (1975);Oregon/Jones Together (1977);Friends (1977);Out Of The Woods (7978);Violin (1978);Roots In The Sky (1979);Moon And Mind (1979);In Performance (1980) ;Oregon (1983);Crossing (1984) ; Ectopia (1987) ;45th Parallel (1989);Always, Never, And Forever (1991);Troika (1994);Beyond Words (1995);Northwest Passage (1997);Vanguard Sessions: Best Of The Vanguard Years (2000);Oregon In Moscow (2000; z Moscow Tchaikovsky Symphony Orchestra)

2015-08-17T16:08:17+02:00
Przejdź do góry