The Manhattan Transfer

8.11.2005 Warszawa – Sala Kongresowa
9.11.2005 Zabrze – Dom Muzyki i Tańca

Skład zespołu

Janis Siegel – vocal
Tim Hauser – vocal
Alan Paul – vocal
Cheryl Bentyne – vocal
Yaron Gershovsky – piano
Mr. Clive Lendich – guitar
John B. Williams – bass
Steve Hassapoglou – drums

Perfekcyjny koncert grupy wokalnej The Manhattan Transfer nagrodzono oklaskami na stojąco. Kwartet pokazał najwyższą klasę – publiczność nagrodziła grupę goracymi brawami, by w podziękowaniu wysłuchać podwójnego bisu. Ale kończąca występ kołysanka wcale nie nasyciła fanów i zespół musiał wyjść na jeszcze jeden, pożegnalny bis.
RZECZPOSPOLITA, Marek Dusza

Galeria z koncertu


The Manhattan Transfer

Na zaproszenie ERY JAZZU już wkrótce pojawi się w Polsce jedna z najpopularniejszych jazzowych grup wokalnych, która sztukę swingu, scata, improwizacji oraz aranżacji doprowadziła do absolutnej perfekcji. I choć sztuka The Manhattan Transfer nie zawsze jest ortodoksyjnym jazzem, to kwartet funkcjonuje na rynku muzycznym przede wszystkim w relacjach zespołu jazzowego.

Rozpoczynali ( w 1972 roku) koncertując w knajpkach i klubach Nowego Jorku jako grupa czterech wokalistów : Tima Hausera , Janis Siegel ,Alana Paula oraz Laurel Masse (w 1979 roku L.Masse zastapiła Cheryl Bentyne ). Już w 1974 roku byli się modnym zespołem Greenwich Village, pojawiając się na estradzie wspólnie z Davidem Bowie, Andy Warholem, Dianą Vreeland.

Przełomowym dla kwartetu był udział w telewizyjnym programie CBS oraz zachwyt krytyków i słuchaczy dla nowatorskiej interpretacji standardów jazzu i muzyki rozrywkowej – tłumaczy sukces zespołu Dionizy Piątkowski, szef ERY JAZZU – Z klubów jazzowych zespół coraz częściej przenosił się na estrady Hotelu Waldorf i prestiżowych sal centralnego Manhattanu. Decydując się na nagrania płytowe dla nobilitującej Atlantic Records lansowali nowe, amerykańskie pop-mainstream music, specyficzną mieszanke jazzu, soul, scata i muzyki popularnej. Kiedy w 1976 roku pojawiły się nagrania „Chanson D’Amour” oraz genialna interpretacja „Tuxedo Junction”- grupę natychmiast okrzyknięto gwiazdą sezonu . I choć wydawało się wtedy, że The Manhattan Transfer będzie kolejnym zespołem jednego sezonu, to dzisiaj – blisko 30 lat później -pozycja kwartetu jest w dalszym ciągu niepodważalna. Interpretacje standardów :od „Birdland”,”Route 66″ po „Body And Soul” i „Sharkey’s Machine”) stały się niedoścignionymi wzorami jazzowej wokalistyki.

Członkowie Manhattan Transfer wzbraniają się przed przypisywaniem ich do jednego typu muzyki. „Naszym znakiem jest czysto czterogłosowa harmonia” – wyjaśnia założyciel grupy Tim Hauser. „Oparliśmy nasze brzmienie na strukturze sekcji saksofonów orkiestry Counta Basiego i połączeniu głosów – sopranu, altu, tenora i basu”. W przeciągu 26 lat nagrali 17 płyt, a ich własny styl wyznaczył nowe standardy światowej muzyki. Zdobyli 10 nagród Grammy, przez cała dekadę 1980 – 1990 figurowali w ankietach Downbeat i Playboya jako Najlepsza Grupa Wokalna.

Pierwszy skład tego zespołu zaistniał w roku 1969 – Jon Hendricks, Lambert, Ross i Tim Hauser. A dziś mija 27 lat od czasów, kiedy Tim pracował zarazem jako szef marketingu w pewnej firmie i nowojorski taksówkarz, marząc o stworzeniu własnej grupy wokalnej. Pewnej nocy w 1972 roku, pasażerem jego taksówki była Laurel Masse, początkująca piosenkarka, która, jak się okazało, znała „Junkie” – płytę nagraną przez Hausera i wcześniejszy skład zespołu. Kilka tygodni później Hauser spotkał na jakimś przyjęciu Janis Siegel. Chociaż Siegel występowała w innej grupie folkowej, jednak Hauserowi udało się przekonać ją i Masse, by dołączyły do tworzonego przez niego zespołu. W tym samym czasie na Broadwayu serca wielbicielek łamał Alan Paul, występujący w pierwszej produkcji „Grease”. Kiedy spotkał Laurel Masse, powstały fundamenty The Manhattan Transfer. Już w pierwszych latach swej działalności Manhattan Transfer stał się grupą niemal kultową, m.in. dzięki występom w tak znanych nowojorskich klubach, jak chociażby Trudy Heller’s Reno Sweeny’s, czy Max’s Kansas City. Rok 1975 to dla zespołu przede wszystkim rok wydania debiutanckiej płyty „The Manhattan Transfer” i powstania ich eksperymentalnego programu telewizyjnego w sieci CBS. Kolejne dwa albumy: „Coming Out” i „Pastiche”, przyniosły im wielką popularność w Europie, gdzie trafiły do pierwszej dziesiątki najlepiej sprzedawanych płyt. Wkrótce powstał koncertowy album „The Manhattan Transfer Live”.

W 1978 roku Masse opuściła zespół, kontynuując karierę solową. Zastąpiła ją piosenkarka – aktorka Cheryl Bentyne. Pierwszy prawdziwy przebój zespołu, „Twilight Zone/Twilight Tone”, napisany przez Alana Paula i Johna Graydona, pochodzi z następnej płyty „Extensions”. Na tym krążku znalazł się także utwór, który stał się sztandarową melodią Manhattan Transfer – „Birdland”. Jon Hendricks napisał słowa do muzyki Joe’ego Zawinula, a Janis Siegel stworzyła aranżację wokalną. Najczęściej grany utwór jazzowy 1980 roku, „Birdland”; przyniósł Manhattan Transfer ich pierwszą nagrodę Grammy i nagrodę za najlepszą aranżację wokalną dla Janis Siegel. W roku 1981 Manhattan Transfer, jako pierwsza grupa w historii, otrzymała dwie nagrody Grammy jednocześnie: w kategorii muzyki pop i jazzu. Za piosenkę „Boy From New York City” otrzymali Grammy w kategorii najlepszej piosenki pop wykonywanej przez duet/grupę wokalną, a za „Until Met You (Corner Pocket)” w kategorii najlepszego utworu jazzowego. Oba utwory pochodzą z piątej płyty zespołu „Mecca For Moderns”.

W następnym roku znów otrzymali nagrodę Grammy – tym razem za „Road 66” (najlepszy wokalny utwór jazzowy duetu lub grupy). W tej samej kategorii uhonorowani zostali Grammy rok później (1983) za „Why Not”; z płyty „Bodies And Souls”. Wydana w 1985 roku płyta „Vocalese” zapoczątkowała nowy styl w muzyce jazzowej. Wokaliza to styl muzyczny, w którym dodaje się słowa do wcześniej nagranych instrumentalnych utworów jazzowych. Jon Hendrickson, twórca i uznany mistrz tej sztuki, napisał wszystkie teksty do albumu „vocalese”. Zawiera on bardzo skomplikowany materiał, który wymaga niezwykłych zdolności wykonawczych – kwartet Manhattan Transfer wspaniale sprostał temu wyzwaniu. Album okrzyknięty został przez krytykę artystycznym triumfem.

„Vocalese” otrzymała 12 nominacji do nagrody Grammy – tylko Michael Jackson otrzymał więcej nominacji za jeden album („Thriller”). Manhattan Transfer otrzymał dwie nagrody – za najlepszy wokalny utwór jazzowy duetu lub grupy, oraz za najlepszą aranżację wokalną dla Cheryl Bentyne i Bobby’ego McFerrina. „Brasil”, kolejna płyta kwartetu, powstała w 1987 roku. Album ten stanowił próbę przeniesienia na grunt amerykański muzyki brazylijskiej, jeszcze zanim podobny wysiłek podjęli David Byrne i Paul Simon. Z pewnością „Brasil” jest jednym z większych osiągnięć zespołu. Także i ta płyta przyniosła im nagrodę Grammy. Columbia Records wydała w 1991 roku „Offbeat Of Avenues”; pierwszą płytę Manhattan Transfer, na której większość piosenek jest autorstwa członków grupy.

I znów nagroda Grammy za piosenkę „Sassy”. Kolejne albumy tej grupy to „The Christmas Album” (1992) i „The Manhattan Transfer Meets Tubby The Tuba” (1994). W roku 1995 nagrali płytę „Tonin”; w której nagraniu gościnnie brali udział m.in. Phil Collins, Bette Miller, Chaka Khan, B. B. King…. Najnowszą płytą Manhattan Transfer jest koncertowy album „Man-Tora! Live in Tokyo”.

W roku 1997 Manhattan Transfer obchodziło 25-lecie istnienia. Oczywiście, rocznicę tę uczciło wydaniem nowej płyty , której inspiracją były melodie złotej ery swingu – utwory z lat trzydziestych. Brzmienie Manhattan Transfer jest bowiem perfekcyjnym mariażem stylistyki jazzu, funky, swingu, muzyki rozrywkowej a kwartet nagradzany jest zarówno prestiżowymi Grammy Awards, jak i jazzowymi laurami na całym niemal świecie.

Dionizy Piątkowski

Wybrana dyskografia

Junkin'(1971), The Manhattan Transfer (1975), Coming Out(1976), Pastiche (1978),The Manhattan Transfer Live (1978),Extensions (1979), Mecca For Moderns (1981), The Best Of Manhattan Transfer (1981), Bodies And Souls (1983),Bop-Doo-Wopp (1985), Vocalese (1985),Live In Tokyo (1987), Brasil (1987),The Offbeat Of Avenues (1991),The Christmas Album (1992), Down In Birdland: The Manhattan Transfer Antology (1992), The Very Best Of Manhattan Transfer (1994), The Manhattan Transfer meets Tubby The Tuba (1994), Tonin'(1995), Swing (1997)The Spirit of St.Louis (2000), Couldn’t Be Hotter (2001), Vibrate (2004)

2015-08-17T15:43:39+02:00
Przejdź do góry