Coraz więcej sensacyjnych i dotąd niepublikowanych sesji odkrywanych jest w archiwach Polskiego Radia. Znakomita serie wydawnicza „Polish Radio Jazz Archives” precyzyjnie dokumentuje najważniejsze wydarzenia, koncerty oraz radiowe sesje nagraniowe jakie stały się udziałem polskich muzyków jazzowych oraz gwiazd koncertujących w Polsce. Od Komedy, Seiferta, Trzaskowskiego, Namysłowskiego, Ptaszyna po Stana Getza, Dona Ellisa i Dizzy’ego Gillespiego. 37 wolumen tej dokumentalnej serii przedstawia geniusz pianisty Mieczysława Kosza.
Mieczysław Kosz był postacią wyjątkową w polskim jazzie. Na życie charyzmatycznego muzyka największy wpływ wywarła utrata (w dzieciństwie) wzroku. W muzyce realizował przeto swoje postrzeganie świata. Utalentowany pianista jazzowy i kompozytor Mieczysław Kosz (10.02.1944–31.05.1973) był absolwentem Państwowej Szkoły Muzycznej dla niewidomych oraz Średniej Szkoły Muzycznej w Krakowie (klasa fortepianu). Już w szkole średniej zainteresował się jazzem. Początkowo grał w kultowej kawiarni Literacka i słynnym klubie Pod Jaszczurami a jako pianista jazzowy zadebiutował ( w klubie Helicon) grając w trio z basistą Bogdanem Wellsem i perkusistą Wiktorem Perelmutterem. Nie podejmując jazzowego wyzwania, wyjechał do Zakopanego, gdzie w latach 1965-67 grał głównie w lokalach rozrywkowych. Później przeniósł się do Warszawy i grał z swoim trio lub solo w Kawiarni Nowy Świat. W 1967 roku nagrał pierwsze sesje dla Polskiego Radia i został zaproszony do udziału na festiwalu Jazz Jamboree w koncercie “Nowe Twarze w Polskim Jazzie”. Na Jazz Jamboree występował systematycznie w latach późniejszych grając solo lub w okazjonalnych składach: w trio z Januszem Kozłowskim Sergiuszem Perkowskim (1968), z Bronisławem Suchankiem i Czesławem Bartkowskim (1970) i w duecie z Marianną Wróblewską (1971). Nie stronił także od innych festiwali grając w kraju na Zaduszkach Jazzowych w Krakowie i festiwalu Jazz nad Odrą we Wrocławiu czy zagranicą, gdzie wielokrotnie był nagradzany. Na Osterreichisches Amateur Jazz Festival w Wiedniu grając z Jackiem Ostaszewskim i Sergiuszem Perkowskim otrzymał Pierwszą Nagrodę, na Międzynarodowym Festiwalu Pianistów Amatorów w niemieckim Munchengladbach Drugą Nagrodę a na Festival de Jazz Montreux (Szwajcaria) grając z Romanem Dylągiem i S. Perkowskim Trzecią Nagrodę. Koncertował także w wielu miastach Polski i zagranicą m. in.: w Francji, Czechosłowacji i na Węgrzech. Dokonał wspólnych nagrań z zespołami Jana Ptaszyna Wróblewskiego, Remigiusza Filipowicza i w duecie z Marianną Wróblewską. Improwizował nie tylko na tematach jazzowych ale także brał na warsztat klasykę i muzykę rozrywkową. W swoich kompozycjach pozostawał pod dużym wpływem pianistyki Billa. Evansa. Wziął udział w programie telewizyjnym Andrzeja Trzaskowskiego “Spotkania z jazzem”. Dla TVP nagrał także własny recital. W 1985 powstała monografia “Opowieść o M.Koszu: Tylko smutek jest piękny” Krzysztofa Karpińskiego. Dyskografia pianisty obejmuje zaledwie kilka albumów ( „New Faces In Polish Jazz : Mieczysław Kosz”,, „Mieczysław Kosz Trio: Reminiscences”, „Sounds Of Marianna Wróblewska”, „Mieczysław Kosz Trio vol.1-2”, kompilację z 1994 roku „The Complete Recordings Of Mieczysław Kosz”, sesję „ Polish Radio Jazz Archives: Mieczysław Kosz –Piano Solo”, oraz okolicznościowy album „Mieczysław Kosz” zrealizowany przez PolJazz dla Klubu Płytowego PSJ/Biały Kruk Czarnego Krążka). Do dzisiaj nie ma pewności, czy to, że ledwie dwudziestodziewięcioletni, niewidomy Mieczysław Kosz w ostatnim dniu maja 1973 roku wypadł z okna wynajmowanego pokoju, na trzecim piętrze kamienicy przy ulicy Pięknej w Warszawie, to był nieszczęśliwy wypadek, czy powodowane impulsem chwili samobójstwo. Pewne jest, że była to śmierć przedwczesna i olbrzymia strata dla polskiej muzyki i kultury.
Pierwsza płyta „Solo” z nagraniami niewidomego mistrza fortepianu ukazała się w serii „Polish Radio Jazz Archives” w 2013 roku. „Piano, solo, duo, trio” to kolejny zestaw nagrań Mieczysława Kosza odnaleziony w Archiwum Polskiego Radia obejmujący szesnaście utworów zarejestrowanych w latach 1967-1971, głównie w studiach Polskiego Radia, dwa pochodzą z recitalu Mieczysława Kosza w warszawskiej Filharmonii Narodowej podczas Jazz Jamboree ’70. Nagrania te nigdy wcześniej nie były prezentowane na płytach. Znamienita część to autorskie kompozycje pianisty, inne to jazzowe standardy (np. „Stella By Starlight”,” Solar”, „”Autumn Leaves”, „Misty”), popowe hity polskie (np. „Cała jesteś w skowronkach”) i zagraniczne ( np. „Michelle”) a nawet nokturn Ferenca Liszta i jazzująca melodia ludowa („ Ej-że ino fijoleczku leśny”). Wszystkie interpretowane przez Kosza w sposób niezwykle osobisty i emocjonalny, bowiem to muzyka była dla pianisty sposobem wyrzucenia z siebie kłębiących się w nim emocji, nie zaś patentem na wirtuozerskie tanie sztuczki. Większość umieszczonych na płycie nagrań prezentuje Kosza solo na fortepianie. Jest tu też jednak miniatura nagrana w duecie z basistą Bronisławem Suchankiem oraz trio z Januszem Kozłowskim na kontrabasie i Sergiuszem Perkowskim na perkusji. Płytę zamykają dwa krótkie fragmenty wypowiedzi Mieczysława Kosza, pochodzące ze zrealizowanych przez Polskie Radio programów Andrzeja Jaroszewskiego i Krystyny Melion.
