Flamenco potrafi w niezwykły sposób opowiadać o emocjach. Różne style tego tańca pozwalają obserwować dynamikę relacji, swoiste studium płci, dominacji, walki i czułości. Sukces i zachwyt dla flamenco jest rodzajem euforii budowanej dla tradycji i swoistej egzotyki. Jeszcze w latach 70-tych ludowe flamenco utożsamiano z lokalnym obyczajem regionu Andaluzji, nie bardzo upatrując w nim źródeł kulturowej promocji a w knajpkach i 'penas” Sevillii znudzonym turystom gitarami, kastanietami i tańcem serwowano flamenco fiestę. Przełomowymi okazały się dla flamenco lata 80-te, gdy forma muzyczna, prezentacja i ekspresja flamenco włączona została w szerszy obieg muzyczny. Etniczne flamenco zaistniało więc nie tylko w jazzie, salsa, bluesie i hiszpańskim rocku, ale przede wszystkim stało się ”towarem eksportowym” Hiszpanii. I choć flamenco rozpatrywano jako muzyczno-kulturowy fenomen, to popularność tego trendu zawsze miała odniesienie do autentycznej, andaluzyjskiej tradycji. Tradycji związanej z kulturą południowej Hiszpanii oraz Bliskiego i Dalekiego Wschodu, folklorem i obyczajem „gitano” i „flamenco”. Z jednej strony flamenco wyznaczają herosi-tancerze: Manuela Carrasco, Laura del Sol, Antonio Gades, z drugiej gwiazdy komercyjnej pop-flamenco: Tijeritas, Gipsy Kings, Pata Negra, Paco De Lucia czy El Camaron de la Isla. Najpowszechniej flamenco utożsamiane jest z impulsywnym tańcem, spontaniczną wirtuozerią gitarzystów, impresyjnymi pieśniami. Legendarni pieśniarze (Francisco Palacios, Enrique Morente, Carmen Linares), wspaniali gitarzyści (Ramon Montoya, Manolu Sanlucar, Paco De Lucia i Paco Peña) stworzyli współczesną kulturę flamenco-music, która emanuje populistycznym trendem określanym jako „nuevo flamenco”. Owo skomercjalizowanie ludowej muzyki, tańca i obyczaju pozwoliło najpełniej zaistnieć flamenco na estradach całego świata i sięgać po najróżniejsze inspiracje. Niezwykle ciekawym jest połączenie emocji flamenco, wirtuozerii instrumentalistów i tancerzy z kompozycjami Fryderyka Chopina.
„Chopin and Flamenco” w wykonaniu Paco Peña Flamenco Dance Company to budowanie nowej, artystycznej jakości i tworzenie muzyczno-kulturowego dialogu między znanymi kompozycjami Fryderyka Chopina a stylistyką i ekspresją flamenco. Doskonałą okazją takiej prezentacji był prestiżowy Międzynarodowy Festiwal Muzyczny „Chopin i jego Europa”. Podczas sierpniowej edycji w 2010 roku zaprezentowano spektakl „Chopin and Flamenco” wirtuoza i kultowego piewcy flamenco, gitarzysty Paco Peña. Genialny artysta od 1970 roku występuje z grupą tancerzy, gitarzystów i wokalistów jako Paco Peña Flamenco Dance Company przedstawiając najróżniejsze oblicza muzyki i tańca flamenco. Grupa wprowadziła flamenco do prestiżowych teatrów muzycznych (londyński Royal Festival Hall, Sadler’s Wells Theatre, Barbican) oraz światowych festiwali w Edynburgu, Amsterdamie, Atenach, Izraelu, Istambule, Singapurze i Hong Kongu. Wydarzeniem było wykonanie „Mszy Flamenco”, w której grupa Paco Peña Flamenco Dance Company połączona została z klasycznym chórem. Premiera dzieła miała miejsce w Londynie w 1991 rok przy udziale legendarnego chóru Academy of St Martin-in-the-Fields a światowe wykonane podczas targów EXPO w Sewilli w 1992 roku. W 1999 zespół zaprezentował niespotykane wcześniej, wspaniałe widowisko „Musa Gitana”, oparte na życiu i twórczości hiszpańskiego malarza Julio Romero de Torresa. Przedstawienie utrzymało się w repertuarze Peacock Theatre na londyńskim West End przez rekordowy dla widowisk tanecznych flamenco okres siedmiu tygodni. Tym razem mistrz gitary flamenco Paco Peñawraz ze swoim zespołem zagrał (w 2010 roku) w warszawskiej Filharmonii Narodowej kompozycje Fryderyka Chopina w rytmie flamenco. Popularne mazurki, nokturny, polonezy i walce Chopina nabrały teraz interpretacyjnej, nowej formuły i stały się nowymi utworami utrzymanymi w stylistyce nuevo flamenco. Jest zatem „Walc/Farruca”, Mazurek/Zapateado”, ”Nocturn/Alegria”, ”Walc/Solea” i słynny Polonez/“Jaleos” ale także wirtuozerskie „Granaina”, „Petenera” i „Fandango”. Paco Peña Flamenco Dance Company wyczarowuje świat egzotycznych barw i smaków, najpiękniejszych odcieni i głębokich namiętności. Niezwykła aura wyjątkowej, zespolonej z tańcem muzyki, wpisanej w kulturę, tradycję i emocjonalność narodu hiszpańskiego, za sprawą talentu, wrażliwości i inwencji gitarzysty staje się niezwykłym, nieoczywistym, a zarazem zaskakująco rezonującym kontekstem dla twórczości Chopina. Niezapomniany wieczór, nasycony fantastyczną energią i wspaniałą muzyką, intrygujący, inspirujący.
