Przepiękny, muzyczny hołd – w setną rocznicę urodzin genialnego artysty – składa albumem „ Astor Piazzolla:Los Pajaros Perdidos ”  wybitny polski bandoneonista Wiesław Prządka i jego Quinteto Tango Nuevo. To z pewnością jedyna taka sesja, w której kompozycje kultowego, argentyńskiego kompozytora gra muzyk, który perfekcyjnie opanował niezwykle skomplikowany instrument jakim jest bandoneon diatoniczny.

Dla wyjaśnienia stopnia trudności i technicznego skomplikowania gry na tym instrumencie. Są  dwa rodzaje bandoneonów: chromatyczny, którego układ guzików jest podobny do akordeonu i bandoneonistów grających na tej odmianie jest najwięcej. Jest także model diatoniczny, na którym bardzo trudno grać, ponieważ układ dźwięków jest nielogiczny, instrument reaguje inaczej na te same dźwięki podczas otwierania i w inny sposób w trakcie zamykania miecha. Zazwyczaj, bandoneoniści korzystają z łatwiejszego modelu chromatycznego, podobnego technicznie do gry na akordeonie klawiszowym lub guzikowym. Natomiast technika gry na klasycznym bandoneonie diatonicznym jest diametralnie różna i niezwykle skomplikowana. Sztukę tę opanowali nieliczni, wśród których mistrzami są Argentyńczyk Dino Saluzzi i…Poznaniak Wiesław Prządka.

Astor Piazzolla mawiał – wspomina Wiesław Prządka –  że trzeba być wariatem, by chcieć się nauczyć na nim grać. Jako pierwszy w Polsce zacząłem grać na bandoneonie diatonicznym, i z tego co mi wiadomo, wciąż jestem jedynym Polakiem, który na nim gra. Przekonałem się, że do tanga, a w szczególności do muzyki Piazzolli, musi być bandoneon. Zdobyłem oryginalny bandoneon diatoniczny i się zaczęło. Okazało się, że bandoneon podobny do akordeonu guzikowego, to zupełnie inny instrument. Nielogiczny układ guzików nie przypomina żadnych znanych nam schematów z akordeonu. Ponadto każda ręka ma zupełnie inny układ guzików, a na otwieranie i zamykanie miecha – na tych samych guzikach –  są inne dźwięki. Długo trwało zanim opanowałem najprostsze tematy Piazzolli. Dzisiaj jestem bardzo szczęśliwy, że mogę grać tango na właściwym dla tego rodzaju muzyki instrumencie – bandoneonie”.

Wiesław Prządka jest wirtuozem tego instrumentu i artystą, który doskonale odnalazł się w stylistyce tango i zafascynował muzyką Astora Piazzolli. Choć – jak mawia- „urodził się by grać na akordeonie”,  to rozkochał się we francuskiej „mussette” i argentyńskim „tango”. To ta muzyka doprowadziła instrumentalistę do kolejnego odkrycia :  bandoneonu, instrumentu  tak charakterystycznego dla tanga. Jak dotąd jest jedynym polskim bandoneonistą, koncertującym na bandoneonie diatonicznym. Grając tango, a szczególnie muzykę legendarnego Astora Piazzolli, współpracował między innymi z Trio Reyirado, Tango Bridge, New Tango Bridge, międzynarodowym zespołem Distango, orkiestrami kameralnymi Amadeus- Agnieszki Duczmal, Filharmonii Narodowej, Baltic Neopolis oraz Teatrem Juliusza Słowackiego w Krakowie (gdzie występował w przedstawieniu „Tango PiazzolIa„). Otwartość na budowanie własnej stylistyki oraz wrażliwości doprowadziły polskiego bandoneonistę do współpracy z Richardem Galliano, Jose Juanem Mosalinim, Izidorem Leitingerem,  Krzesimirem Dębskim, Bohdanem Jarmołowiczem oraz plejada gwiazd polskiej muzyki rozrywkowej. Wirtuoz Wiesław Prządka w niezwykle artystyczny sposób wprowadził triumfalny powrót akordeonu oraz bandoneonu ( jako instrumentów solowych) i  jest także niezwykle wiarygodnym twórcąstylistyki  „new musette” oraz ciekawym kreatorem brzmień akordeonu i bandoneonu w stylistyce jazzu, swingu, muzyce latynoskiej i szeroko pojmowanej muzyce rozrywkowej.  Dla autorskiej koncepcji oraz ekspozycji gry na bandoneonie stworzył  Quinteto Tango Nuevo, z którym zrealizował niezwykły album „Astor Piazzolla:Los Pajaros Perdidos”

„ Dwadzieścia lat doświadczeń w świecie tanga, zdobytych poprzez współpracę z wieloma muzykami z Polski i Europy a także Argentyny, doprowadziło mnie do momentu stworzenia własnego zespołu- mówi o projekcie Quinteto Tango Nuevo.  Astor Piazzolla miał dwa takie zespoły w swojej karierze artystycznej, z którymi najczęściej koncertował. Dobierał zawsze najlepszych muzyków z różnych środowisk muzycznych, dlatego jego kompozycje łączą w sobie elementy muzyki klasycznej, współczesnej, jazzu i tanga. Zaprosiłem do współpracy wyjątkowych artystów ze świata muzyki klasycznej, aktorskiej, rozrywkowej i jazzowej. Skrzypek Marcin Suszycki to koncertmistrz Poznańskiej Filharmonii na co dzień obcujący z muzyką klasyczną. Rafał Karasiewicz wszechstronny pianista współpracujący z aktorami i teatrami, jednocześnie gra bluesa i jazz. Marek Piątek to wszechstronny gitarzysta grający prawie wszystkie gatunki muzyczne, ale najbardziej kocha brazylijską sambę i bossa-novę. Kontrabasista Zbigniew Wrombel to legenda polskiego jazzu. Mimo że każdy ma własne zainteresowania muzyczne, łączy nas jedna wspólna cecha – miłość do muzyki. Dzięki temu emocje zawarte w tangu, a w szczególności w kompozycjach Piazzolli, są autentyczne. Zaproszenie takich muzyków do grania  Piazzolli w kwintecie ukazało głębię jego kompozycji i  niezwykły wymiar przestrzenny w brzmieniu tanga”.

Album „Astor Piazzolla:Los Pajaros Perdidos” kwintet Wiesława Prządki zrealizował w  setną rocznicę urodzin Astora Piazzolli –  najwybitniejszego bandoneonisty i twórcy stylu tango-nuevo.  Na program sesji złożyły się nie tylko znane tematy Piazzolli („ Milonga del Angel”, „Invierno Porteno”, „La Muerte del Angel”, „Balada para un loco”), ale także kompozycje nieczęsto pojawiające się w repertuarze artystów europejskich („Michelangelo ‘70”,  „Verano Porteno”, „Los pájaros perdidos”,”Soledad” czy „Concierto para Quinteto”). Astor Piazzolla oprócz muzyki instrumentalnej napisał także wiele utworów wokalno-instrumentalnych, w tym także operitę „Maria De Buenos Aires”. Stałym jego współpracownikiem był Horacio Ferrer – urodzony w Urugwaju poeta, który zasłynął z tang tworzonych wspólnie z Astorem. „Chcąc pokazać kompozycje wokalne – opowiada o sesji Wiesław Prządka – zaprosiliśmy do współpracy niezwykłą solistkę, która na co dzień śpiewa w operach na świecie. To – mieszkająca w Paryżu – charyzmatyczna Gosha Kowalińska, niezwykle zafascynowana tango ( śpiewała m.in. w Warszawskiej Operze Kameralnej grając główną rolę w słynnej opericie „Maria de Buenos Aires”).

Album „Astor Piazzolla:Los Pajaros Perdidos” jest dla Quinteto Tango Nuevo niezwykłą sesją, która przybliża wirtuozerską interpretacją  kompozycje Piazzolli do oryginalnego absolutu. To nie jest ściganie się z tangiem, budowanie efektowych zawirowań i skojarzeń, ale niezwykle ważna, solidna, przemyślana i perfekcyjnie zrealizowana sesja oraz jeden z najważniejszych, repertuarowych albumów z kompozycjami wybitnego argentyńskiego kompozytora.

Dionizy Piątkowski