Cudowne dziecko jazzu” to komplement, którym talent, muzykę, grę i śpiew  katalońskiej wokalistki i trębaczki Andrea Motis skwitował legendarny Quincy Jones. Z taką rekomendacją Andrea Motis, nieoczekiwanie dla samej siebie, znalazła się w kręgu najważniejszych protegowanych wybitnego kompozytora, aranżera i producenta. Natychmiast podpisała lukratywny kontrakt z prestiżową, jazzową  oficyną Verve Records, tą samą, dla której nagrywała m.in. Ella Fitgerald, Billie Holiday i Sarah Vaughn). Jej debiutancki album „Emotional Dance” był sporym wydarzeniem a śpiewająca trębaczka stała się sensacją i atrakcją europejskich festiwali i sal koncertowych.

Mieszkająca w Barcelonie trębaczka, wokalistka i kompozytorka Andrea Motis  jest niezwykle młodą artystką, ale  jej muzyczna dojrzałość imponuje  a mistrzowska gra na trąbce zachwyca. Naukę gry na tym instrumencie rozpoczęła mając zaledwie 7 lat, dzisiaj doskonale odnajduje się nie tylko w pogodnych  smooth-jazzowych frazach, ale także w skomplikowanych  wybiegach improwizacyjnych. Faktycznym odkrywcą talentu wokalistki-trębaczki jest kataloński basista Joan Chamorro, który zwrócił uwagę na nastoletnią Andreę w szkole Sant Andreu, na przedmieściach Barcelony. Andrea Motis wyróżniała się doskonałą techniką gry na trąbce i saksofonie, wspaniale śpiewała standardy jazzu. Mając zaledwie 12 lat, rozpoczęła współpracę z zespołem jazzowym Sant Andreu Jazz Band , prowadzonym przez jej nauczyciela muzyki i dyrektora muzycznego szkoły Joana Chamorro. To on zauroczył młodą artystkę stylistyką jazzu i jest teraz jej głównym mentorem.  W 2010 roku, jako wokalistka, nagrała solowy album „ Joan Chamorro Presents Andrea Motis” zawierający ciekawe interpretacje standardów jazzowych. Coraz częściej pojawiała się także jako solistka ( wokalistka i trębacz) w warsztatowej formacji Andrea Motis & Joan Chamorro Group. W 2011 roku Andrea Motis otrzymała ważną nagrodę  “Català de l’any” – Katalończyk Roku , przyznawaną przez El Periódico de Catalunya,  dla wybitnych osobowości  społeczności katalońskiej. Na profesjonalnej estradzie zaistniała wraz z albumem „ Emotional Dance”, zestawem wspaniałych piosenek, w których  śpiewem raz bliższa jest Norah Jones ( do której ją coraz częściej porównują), raz jest bluesowo nostalgicznej Billie Holiday, innym razem bawi się latynoską bossa-novą jak Astrud Gilberto.

To zauroczenie latynoskimi rytmami , sambą i bossa-novą stało się inspiracją do nagrania albumu Do Outro Lado Do Azul”, który nie unikając jazzowej maniery artystki, jest dojrzałą synteza portugalskich, brazylijskich nut i nastrojów. Dobór repertuaru na nowej płycie to  wybór ciekawych, melodyjnych „klasyków”  latynoskiego jazzu, samby i bossa-novy. W nagraniach wzięli udział ci sami muzycy, którzy towarzyszą wokalistce  na poprzednich albumach : basista Joan Chamorro, pianista Ignasi Terraza , perkusista Esteve Pi i gitarzysta Josep Traver. Folkowego kolorytu nadaje muzyce brzmienie budowane klarnetem (Gabriel Amargant) i skrzypcami (Christoph Mallinger). Oprócz standardów i  własnych kompozycji Andrea  Motis umieściła na płycie również swoje autorskie, piękne  interpretacje przebojów samby („Antonico” Ismaela Silvy, „Filho De Oxum” Roque Ferreiry czy  słynnej „Dança Da Sildao” Paulinho da Viola.

Swoją grą i śpiewem Andrea  Motis prezentuje wspaniałe wyczucie melodii w swoim oszczędnym, subtelnym, wręcz  minimalistycznym stylu. Do Outro Lado Do Azul” to dla młodej artystki album przełomowy, bo z „ cudownego  dziecka  jazzu”  staje się „rasową”, wielką i dojrzałą artystką. Album Do Outro Lado Do Azul”  stanowi także zerwanie z wpływem „American song-book” na jej repertuar i szukanie inspiracji w rytmach  śródziemnomorskich i latynoskich.

Dionizy Piątkowski