Gdyby  przyszło odtworzyć  historię  muzyki  jazzowej,  osnową byłyby innowacje sugerowane i wprowadzane przez wybitnych  twórców:  tradycjonalistę  Louisa  Armstronga,  swingowego idola  Benny’ego   Goodmana,   modernistów  Charlie’go  Parkera i Johna Coltrane’a,  awangardzistę  Ornette’a Colemana, ekscentryka Milesa Davisa.    Lista  gwiazd  i  gigantów  jazzu nie ma praktycznie końca chociaż wybitni  innowatorzy  jazzu  nie  zawsze  zyskiwali powszechny  poklask.  Często  zachwyt  krytyków  nie pokrywał się z aplauzem  publiczności.  Giganci jazzu nie zawsze postrzegani byli także w  kategoriach   sław,   gwiazd  i  bohaterów  muzyki  rozrywkowej.  Nieczęsto  jazzmana  obdarza  się  populistycznym  określeniem  ,,idol”.  Ale przecież wielu twórców jazzu zyskało popularność i  uznanie,  jakie  najczęściej rezerwowane jest dla gwiazd rocka i  muzyki popularnej.  Z  drugiej strony o sile i popularności muzyki jazzowej świadczą  nie  tylko  bestsellerowe  nagrania  i pełne sale koncertowe, ale  przede  wszystkim  tysiące jazzmanów, którzy wymykają się złudnej  „gwiazdorskiej”   klasyfikacji. Kiedy  zatem  pojawia  się  hasło  „gigant  jazzu”  najczęściej  komplementuje się tych najpopularniejszych, którzy  swoją  muzyką i koncepcjami wyszli  często daleko   poza  jazzowe  opłotki.

Z pewnością takim „ gigantem ” jest Krzesimir Dębski, który należy do najznamienitszych osobistości i twórców muzyki. Jego związki z jazzem są tak samo oczywiste, jak jego kariera kompozytora. Krzesimir Dębski jest dzisiaj wybitnym kompozytorem muzyki współczesnej i filmowej, dyrygentem ale i świetnym skrzypkiem jazzowym. Twórczość jazzowa K. Dębskiego na wiele lat przesłoniła inne, muzycznie i stylistyczne dziedziny, w których poznański kompozytor był także bardzo aktywny: warto odnotować sukcesy kompozytorskie w muzyce rozrywkowej, filmowej, teatralnej, baletowej oraz nader ważne prace  w dziedzinie muzyki współczesnej. Jest kompozytorem muzyki teatralnej, symfonicznej, kameralnej,  wokalnej i wokalno-instrumentalnej, muzyki dla dzieci, muzyki elektronicznej, tematów jazzowych, piosenek. Jego kompozycje wykonywane są na najważniejszych festiwalach muzycznych i prestiżowych estradach.. Skomponował ponad 120 utworów symfonicznych i kameralnych, w tym  symfonie, operę,  oratoria, koncertów instrumentalnych oraz utwory religijne. Krzesimir Dębski jest także autorem muzyki do ponad stu filmów. Kiedy powstawała flagowa formacja K. Dębskiego , grupa String Connection, zaproszono mnie bym napisał tekst do ich debiutanckiego albumu „ Workoholic ”. Wydawało mi się wtedy, że – szukając najbliższych skojarzeń – mamy do czynienia z poznańską mutacją  Weather Report. Oczywista moda tamtych jazzowych lat narzucała także  określone brzmienia i konwencje , ale tylko String Connection wyszedł najzgrabniej z tych fascynacji. Niezaprzeczalna w tym była rola i pozycja lidera K.Dębskiego, ale także doskonałych muzyków ( m.in. basisty Zbigniewa Wrombla i perkusisty Krzysztofa Przybyłowicza) którzy współtworząc styl  zespołu byli jego najznamienitszymi kreatorami. String Connection stał się z czasem synonimem jazzu lat osiemdziesiątych. Sukcesy zespołu, laury dla muzyków i nagrań, udział w najważniejszych festiwalach spowodowały, iż zespół  stał się jedną z najciekawszych formacji w historii polskiego jazzu: nagrania Dębskiego-Wrombla-Przybyłowicza przyjmowane były jak przeboje gwiazd rocka a sam Krzesimir Dębski stał się niekwestionowaną gwiazdą polskiego jazzu.

W kategorii „ gwiazd i legend jazzu” należy także rozpatrywać rolę, jako w historii tej muzyki odegrał  Ron Carter . Najsłynniejszy kontrabasista jazzu, współtwórca i muzyk legendarnych zespołów Milesa Davisa, Cannonballa Adderley’a, Herbie’go Hancocka, Theloniusa Monka, z imponującą dyskografią odnot