Gdyby przyszło odtworzyć historię muzyki jazzowej, osnową byłyby innowacje sugerowane i wprowadzane przez wybitnych twórców: tradycjonalistę Louisa Armstronga, swingowego idola Benny’ego Goodmana, modernistów Charlie’go Parkera i Johna Coltrane’a, awangardzistę Ornette’a Colemana, ekscentryka Milesa Davisa. Lista gwiazd i gigantów jazzu nie ma praktycznie końca chociaż wybitni innowatorzy jazzu nie zawsze zyskiwali powszechny poklask. Często zachwyt krytyków nie pokrywał się z aplauzem publiczności. Giganci jazzu nie zawsze postrzegani byli także w kategoriach sław, gwiazd i bohaterów muzyki rozrywkowej. Nieczęsto jazzmana obdarza się populistycznym określeniem ,,idol”. Ale przecież wielu twórców jazzu zyskało popularność i uznanie, jakie najczęściej rezerwowane jest dla gwiazd rocka i muzyki popularnej. Z drugiej strony o sile i popularności muzyki jazzowej świadczą nie tylko bestsellerowe nagrania i pełne sale koncertowe, ale przede wszystkim tysiące jazzmanów, którzy wymykają się złudnej „gwiazdorskiej” klasyfikacji. Kiedy zatem pojawia się hasło „gigant jazzu” najczęściej komplementuje się tych najpopularniejszych, którzy swoją muzyką i koncepcjami wyszli często daleko poza jazzowe opłotki.
Z pewnością takim „ gigantem ” jest Krzesimir Dębski, który należy do najznamienitszych osobistości i twórców muzyki. Jego związki z jazzem są tak samo oczywiste, jak jego kariera kompozytora. Krzesimir Dębski jest dzisiaj wybitnym kompozytorem muzyki współczesnej i filmowej, dyrygentem ale i świetnym skrzypkiem jazzowym. Twórczość jazzowa K. Dębskiego na wiele lat przesłoniła inne, muzycznie i stylistyczne dziedziny, w których poznański kompozytor był także bardzo aktywny: warto odnotować sukcesy kompozytorskie w muzyce rozrywkowej, filmowej, teatralnej, baletowej oraz nader ważne prace w dziedzinie muzyki współczesnej. Jest kompozytorem muzyki teatralnej, symfonicznej, kameralnej, wokalnej i wokalno-instrumentalnej, muzyki dla dzieci, muzyki elektronicznej, tematów jazzowych, piosenek. Jego kompozycje wykonywane są na najważniejszych festiwalach muzycznych i prestiżowych estradach.. Skomponował ponad 120 utworów symfonicznych i kameralnych, w tym symfonie, operę, oratoria, koncertów instrumentalnych oraz utwory religijne. Krzesimir Dębski jest także autorem muzyki do ponad stu filmów. Kiedy powstawała flagowa formacja K. Dębskiego , grupa String Connection, zaproszono mnie bym napisał tekst do ich debiutanckiego albumu „ Workoholic ”. Wydawało mi się wtedy, że – szukając najbliższych skojarzeń – mamy do czynienia z poznańską mutacją Weather Report. Oczywista moda tamtych jazzowych lat narzucała także określone brzmienia i konwencje , ale tylko String Connection wyszedł najzgrabniej z tych fascynacji. Niezaprzeczalna w tym była rola i pozycja lidera K.Dębskiego, ale także doskonałych muzyków ( m.in. basisty Zbigniewa Wrombla i perkusisty Krzysztofa Przybyłowicza) którzy współtworząc styl zespołu byli jego najznamienitszymi kreatorami. String Connection stał się z czasem synonimem jazzu lat osiemdziesiątych. Sukcesy zespołu, laury dla muzyków i nagrań, udział w najważniejszych festiwalach spowodowały, iż zespół stał się jedną z najciekawszych formacji w historii polskiego jazzu: nagrania Dębskiego-Wrombla-Przybyłowicza przyjmowane były jak przeboje gwiazd rocka a sam Krzesimir Dębski stał się niekwestionowaną gwiazdą polskiego jazzu.
W kategorii „ gwiazd i legend jazzu” należy także rozpatrywać rolę, jako w historii tej muzyki odegrał Ron Carter . Najsłynniejszy kontrabasista jazzu, współtwórca i muzyk legendarnych zespołów Milesa Davisa, Cannonballa Adderley’a, Herbie’go Hancocka, Theloniusa Monka, z imponującą dyskografią odnotowaną w Księdze Rekordów Guinessa. Ron Carter ( dzisiaj 80-latek) pozostaje jedną z najaktywniejszych Legend Jazzu: koncertuje, prowadzi warsztaty dla młodych muzyków, nagrywa kolejne albumy i … pozostaje wzorem muzycznej elegancji. Niezwykła aktywność artystyczna Rona Cartera wynika także z jego profesjonalizmu instrumentalisty oraz niezwykłej, rozległej elokwencji muzycznej. W roku 1993 roku otrzymał nagrodę Grammy dla Najlepszego Jazzowego Zespołu Instrumentalnego ( The Miles Davis Tribute Band) a w 1998 roku kolejne Grammy za „Call Sheet Blues” – kompozycję do filmu „Round Midnight”. Magazyn Detroit News przyznał mu tytuł Najwybitniejszego Basisty Dziesięciolecia, prestiżowy Down Beat – Basisty Roku ; Jest także laureatem najważniejszej w USA nagrody „NEA Jazz Masters”, jest kawalerem Austriackiego Krzyża Honorowego Nauki i Sztuki, a we Francji jest Komandorem Orderu Sztuki i Literatury. Swoistym rekordem ( odnotowanym w Guinness World Records) jest dyskografia amerykańskiego kontrabasisty: skrupulatni archiwiści Księgi Guinessa doliczyli się 2221 autorskich nagrań Rona Cartera zarejestrowanych na płytach do 2015 roku ! Ta imponująca dyskografia dała podstawy by nazwać jazzmana „ Most Recorded Jazz Bassist In History”.
„ Ron Carter – pisze wybitny krytyk Franz A. Matzner – największe uznanie zyskał, w pewnym sensie niesłusznie, dzięki graniu ze słynnym kwintetem Milesa Davisa, pozostaje jednak przez tyle lat renomowaną postacią światowego jazzu, że trudno wyobrazić sobie, by istniał jakiś miłośnik tej muzyki nieświadomy wkładu Cartera w ewolucję gry na kontrabasie oraz rozwój jazzu”. Nikt nie ma wątpliwości , że Ron Carter jest najwyb