Niezwykle trio przywodzące na myśl brzmienie legendarnego saksofonisty Wayne’a Shortera przygotowało album „Lotus Flowers„. To wszystko za sprawą pianisty Bruno Angeliniego, który dla tak karkołomnej konstrukcji zaprosił dwie saksofonistki: tenorzystkę Sakinę Abdou i alcistkę Angelikę Niescier. „ Po śmierci mojego ulubionego muzyka, Wayne’a Shortera – wyjaśnia genezę albumu „Lotus Flowers” Bruno Angelini – obejrzałem ponownie bardzo piękny dokument o nim. Wayne Shorter zawsze towarzyszył mi w mojej artystycznej podróży. Uwielbiam jego muzykę, jego głębię, jego nietypowość, jego zamiłowanie do ryzyka, gdy wychodzi na scenę. Jako słuchacz przeżyłem dzięki niemu największe emocje muzyczne. Na początku dokumentu mówi: „Kwiat lotosu jest jedynym, który rośnie na bagnach, które są jak świat, mroczne i błotniste, zamieszkane przez niebezpieczne stworzenia. Jest to jedyny kwiat, którego łodyga i kwiat, czyli matka i dziecko, pojawiają się w tym samym czasie: przyczyna i skutek są równoczesne. A co najważniejsze, gdy kwiat rozwija się w bagnie, cała woda wokół łodygi staje się przejrzysta! To jest symbol światła”. Zatem nad nowym projektem – ze względu na jego głębię, nietypowość i zamiłowanie do ryzyka – czuwa Wayne Shorter, najbardziej wpływowy muzyk w muzycznej karierze pianisty Bruno Angeliniego. Podczas sesji pianiście towarzyszą dwie wyjątkowe artystki: Sakina Abdou na saksofonie tenorowym i Angelika Niescier na saksofonie altowym (nominowane do Deutscher Jazzpreis 2024 w kategoriach Najlepszy Saksofonista i Najlepszy Koncert). Sercem repertuaru są zaangażowane melodie, interpretowane z surowym liryzmem, dużą swobodą, czasem niestrukturyzowane, z brzmieniem i estetyką bliską free jazzowi przesiąkniętymi skalami bluesa.
Bruno Angelini naukę gry na fortepianie klasycznym odbył w Puls Conservatory łącząc ją z zajęciami jazzowymi Guya Longnona w Marsylii. W latach 1990–1993 kontynuował naukę jazzu w paryskim Centre d’Information Musicale, kontynuował naukę techniki gry repertuaru klasycznego i współczesnego. Jest laureatem nagrody Jazz Coup de Coeur przyznawanej przez Akademię Charlesa Crosa w 2018 roku za album „Open Land” oraz nagrody Charles Cros Grand Prize w 2021 roku za album „Hors temps” Edwarda Perrauda. Koncertuje i nagrywa w kilku zespołach, Open Land, Transatlantic Roots, koncercie „Mclics dans tous ses ctats” z Catherine Delaunay, Vortice Claude’a Tchamitchiana i trio Hors tTemps. Grał także w wielu zespołach u boku Kenny’ego Wheelera, Riccardo Del Fra, Ichiro Onoe, Reggie’go Workmana, Andrew Cyrille, Ramona Lopeza, Giovanni Falzone, Francesco Bearzatti, Thierry Peala, Joe Fondy, Johna Betcha, Normy Winstone, Joe Rosenberga, Jasona Palmera, Louisa Sclavisa I Paolo Fresu.
Saksofonistka Angelika Niescier należy do grona wyjątkowych muzyków, którzy od dłuższego czasu zmieniają oblicze europejskiej sceny jazzowej. Artystka z misją, o niespożytej energii, bogatej palecie barw i wirtuozerskiej technice. Urodziła się w Polsce, mieszka w Kolonii w Niemczech, gdzie studiowała w Folkwanghochschule Essen. Współpracowała z takimi artystami jak Joachim Kuhn, Kris Davis, Gerry Hemingway, Nasheet Waits, Tomeka Reid, Jim Black, Sylvie Courvoisier, Ralph Alessi, Ernie Watts, Soweto Kinch, Ilro Rantala, Julia Hiilsmann i Gerald Cleaver. Jest laureatką prestiżowych nagród ( od WDR Jazz Award, German Jazz Award i Echo Jazz po Vierteljahrespreis der Deutschen Schallplattenkritik). Jako muzyk i kompozytorka ma nieodpartą potrzebę rozwoju artystycznego i wymiany doświadczeń, co sprawia, że jej kariera muzyczna pełna jest inspirujących spotkań.
Saksofonistka Sakina Abdou jest wszechstronną artystką od 14 roku życia angażującą się w życie kolektywów muzycznych, gdzie eksploruje jazz, swobodną improwizację i muzykę eksperymentalną. Studiuje grę na flecie prostym (muzyka dawna i współczesna), saksofon (muzyka klasyczna i współczesna/jazz), sztuki wizualne i pedagogikę. Od 2019 roku sporo koncertuje, dzięki czemu zwielokrotniła liczbę projektów i rozwinęła swoją działalność na arenie krajowej i międzynarodowej. Na zaproszenie nowojorskiej wytwórni Relative Pitch Records i przy wsparciu Face Foundation nagrała, w 2022 roku, swój pierwszy solowy album „Goodbye Ground”. Poprzez francusko-amerykański projekt spotkań z Ugochi Nwaogwugwu i Coco Elysees (AACM Chicago), Julienem Pontvianne i Julienem Chamlą zrealizowala specjalne projekty, poznała Seba Rochforda a w 2023 roku dołączyła do kwintetu Hamma Camela Zekriego oraz tria Lotus Flower pianisty Bruno Angeliniego.
