Genialny trębacz jazzu Art Farmer ( 21.08.1928- 4.10.1999) karierę muzyczną zaczął dość wcześnie, podobnie jak jego brat bliźniak, kontrabasista Addison Framer. Już w połowie lat 40-tych występował w Kalifornii, w formacjach Jaya McShanna, Geralda Wilsona i Benny’ego Cartera; w 1952 roku dołączył do Lionela Hamptona, z którym rok później wyjechał na trasę koncertową do Europy. Mimo że występował na scenie obok takich gwiazd, jak Clifford Brown, Gigi Gryce, Jimmy Cleveland i Quincy Jones wszędzie zwracał na siebie uwagę krytyków i publiczności. Od połowy do końca lat 50-tych Art Farmer mieszkał w Nowym Jorku, gdzie koncertował i nagrywał z takimi znakomitościami, jak Gigi Gryce, Quincy Jones, Horace Silver, Gerry Mulligan i George Sullivan; wraz z Benny’m Golsonem prowadził cieszący się ogromnym prestiżem i popularnością Jazztet, a później stanął na czele własnego kwartetu, do którego należał wybitny gitarzysta Jim Hall. W latach 60-tych i w pierwszej połowie lat 70-tych Art Farmer odbywał wiele tras koncertowych po całym świecie, zwykle sam, występując z miejscowymi sekcjami, zarówno w klubach, jak i na festiwalach. W 1976 roku nagrał wraz z z Artem Pepperem płytę „On The Road”, a w latach 80-tych nawiązał współpracę z Cliffordem Jordanem, której owocem były płyty „Mirage”, „You Make Me Smile” i wysoko ceniony album „Blame It On My Youth”; brał także udział w kilku sesjach Benny’ego Golsona. Mieszkał w Europie, gdzie jego liryczny, pełen ciepła i zadumy styl (od dekady lat 60-tych grał prawie wyłącznie na fluegelhornie) zjednywał mu ogromną sympatię publiczności. Art Farmer należy do tych nielicznych trębaczy, którzy zamiast epatować publiczność fajerwerkami technicznymi, w swoich improwizacjach opierał się na idealnie skonstruowanych, wyważonych i pełnych inwencji frazach.
Amerykański trębacz należy do elity współczesnego jazzu i jego nazwisko widnieje na dziesiątkach płyt i jest hasłem wywoławczym dla standardowego 'modern jazzu”. Ważnymi w historii jazzu są jego słynne albumy : “‘Scuse These Bloos”(z Cliffordem Brownem, Quincym Jonesem), “The Art Farmer Quintet “ oraz “The Art Farmer Septet “, “When Farmer Met Gryce”, Two Trumpets ( z Donaldem Byrdem), “Modern Art”, “Meet The Jazztet”, “The Jazztet & John Lewis”, “ Here And Now”,” Live At The Half Note”, “To Sweden With Love “, “Sing Me Softly Of The Blues”, “Baroque Sketches”, “Art Farmer & Phil Woods”, Art Farmer Live In Tokyo :Art Farmer Meets Jackie McLean “, “Isis”, “Blame It On My Youth”, “Maiden Voyage”, “ Ambrosia”, “ The Jazztet: Moment To Moment”, “ Central Avenue Reunion”, “Soul Eyes”, “,The Company I Keep-Art Farmer Meets Tom Harrell”, ”Silk Road”. Krytycy upatrywali w grze Farmera wpływów Clifforda Browna i Milesa Davisa, choć sam trębacz wolał budować własną stylistykę. Lista muzyków, którzy przewinęli się przez zespoły Arta Framera nie ma praktycznie końca: od Jima Halla po Jimmy Heatha. Art Farmer chętnie nagrywał i koncertował w Europie; rezultatem ciekawy cykl albumów i koncertów z jazzmanami włoskimi (np. entuzjastycznie przyjęte nagrania z pianistą Enrico Pieranuzzi’m) oraz wspólny koncert z polskimi muzykami ( Kuba Stankiewicz Quartet) w Poznaniu oraz we Wrocławiu ( album „Art In Wrocław’ 1997” , z Piotrem Baronem i Kubą Stankiewiczem).
