Dla tych wszystkich, którzy Clinta Eastwooda znają wyłącznie z filmów, koncert „ Clint Eastwood – After Hours – Live at Carnegie Hall ” może być jedynie sympatyczna jazz – laurką złożoną wybitnemu twórcy i aktorowi przez najwybitniejszych jazzmanów. Ale Clint Eastwood jest nie tylko fanem jazzu, ale także doskonałym pianistą jazzowym ! Jego (często przypadkowe) sesje obrosły legendą, a albumy jakie zrealizował w cieniu innych muzyków są ważnymi dokumentami zarówno historii filmu , jak i jazzu. Ten film ( a wcześniej wydany także album pod tym samym tytułem) jest doskonałą „ codą ” do tego, co robi z jazzem wybitny aktor i reżyser. Nikt tak subtelnie nie potrafi połączyć jazzowych standardów ze scenariuszami swoich filmów. To dla niego wybitni muzycy jazzu w październiku 1996 roku spotkali się w nowojorskiej Carnegie Hall i zagrali tylko dla Eastwooda. Z oficjalnej gali zrobił się niekonwencjonalny koncert „ after hours” z najwybitniejszymi jazzmanami naszych czasów : od weteranów ( Kenny Barron, Barry Harris, Jay McShann, James Moody, Claude Williams), po gwiazdy dzisiejszych jazzowych estrad ( James Carter, Kevin Mahogany, Christan McBride, Joshua Redman) a nawet kwartet syna artysty, basisty Kyle Eastwooda. Do tego rozkołysane swingiem przeboje ( „Misty”, „Satin Doll”, „Take Five” , „Cherokee”) komplementowały jazzowe fascynacje Brudnego Harry’ego .
