DIONNE WARWICK – Christmas Gala

Dionne Warwick to jedna z najwspanialszych wokalistek w historii muzyki rozrywkowej. Obok Barbry Streisand i Lizy Minelli jest ikoną amerykańskiej sztuki estradowej. Każdy jej koncert jest wielkim i niepowtarzalnym wydarzeniem. Artystka zaśpiewa po raz pierwszy w Polsce ! Największa z gwiazd amerykańskiej sceny muzycznej zaśpiewa  w warszawskiej Sali Kongresowej 10 grudnia. To będzie szczególny wieczór, bowiem oprócz wielkich przebojów wokalistka przedstawi także zestaw największy standardów gospel i  jazzu . Koncert ten jest cykliczną galą Ery Jazzu – Christmas Night  , a więc nie zabraknie z pewnością Bożonarodzeniowych pastorałek . S

Cztery dekady nieustannie trwającej kariery uczyniły z Dionne Warwick prawdziwą muzyczną legendę. Dzięki bogatej, obejmującej ponad sześćdziesiąt tytułów, a rozpoczynającej się od piosenki „Don’t Make Me Over „z 1962 roku liście przebojów, artystka zapisała się w świadomości publiczności jako autorka wielkich, ponadczasowych hitów. Zaczęła śpiewać jeszcze w dzieciństwie, występując w kościele w East Orange, w New Jersey. Jako nastolatka, wraz z siostrą Dee Dee założyła zespół grający muzykę gospel – The Gospelaires, choć najczęściej udzielała się jako solistka lub głos zastępczy w grupie Drinkard Singers, którą współtworzyła z matką oraz innymi członkami rodziny. To właśnie podczas jednej z wizyt formacji w słynnym klubie Apollo Theater w Harlemie, wokalistka została po raz pierwszy poproszona o udział w sesji saksofonisty Sama „The Man” Taylora. Uczęszczając do The Hartt College Of Music in Hartford w Connecticut, zaczęła regularnie podróżować do Nowego Jorku, gdzie śpiewała w chórkach wielu znanych gwiazd lat sześćdziesiątych. Wśród nich byli tacy artyści jak Dinah Washington, Brook Benton, Chuck Jackson czy Solomon Burke. Podczas sesji nagraniowej zespołu The Drifters, Burt Bacharach, kompozytor, aranżer i producent, usłyszał śpiew artystki i od razu zaprosił ją do nagrania demówki, nad którą pracował wraz z Halem Davidem. W 1962 roku, muzycy zaprezentowali zapisy nagraniowe w Scepter Records. Właścicielkę wytwórni, Florence Greenberg, od razu zaintrygował głos młodej wokalistki, dzięki czemu Dionne rozpoczęła dwudziestoletnią, obfitująca w wiele sukcesów muzycznych, współpracę z nowojorskim wydawcą. Spółka Warwick, Bacharach i David nagrała wspólnie trzydzieści przebojowych singli i około dwadzieścia dobrze sprzedających się albumów już w pierwszej dekadzie ich współpracy. Utwory takie jak ” Do You Know The Way To San Jose”, „Message To Michael”, „This Girl’s In Love With You”, ” I’ll Never Fall In Love Again” czy „Reach Out For Me” uplasowały wokalistkę na pozycji wybitnej i docenianej artystki. Znalazła się w odpowiednim miejscu i czasie, swoją mieszanką muzyki pop, gospel, R&B łącząc ludzi, których dotąd dzieliło wszystko: rasa, kultura i muzyczne upodobania.

Swoją pierwszą nagrodę Grammy uzyskała w 1968 roku (za utwór „Do You Know The Way to San Jose”) – jako pierwsza afroamerykańska artystka jej pokolenia otrzymała prestiżową statuetkę w kategorii ” Best Contemporary Female Vocal Performance”. Wcześniej w ten sposób została uhonorowana tylko jedna piosenkarka o podobnym pochodzeniu i rodowodzie – Ella Fitzgerald. W latach sześćdziesiątych to właśnie te panie lansowały połączenie muzyki pop i rhythm & bluesa. Koncert w paryskiej Olimpii w 1963 roku, na którym występowała legendarna Marlene Dietrich, wprowadził Dionne Warwick w świat międzynarodowych gwiazd. Podczas gdy w Ameryce była już jedną z najciekawszych postaci na współczesnej scenie muzycznej, wśród europejskiej publiczności konsekwentnie zdobywała coraz większą popularność. Dzięki takim przebojom jak „Anyone Who Had A Heart” czy „Walk On By” usłyszał o niej cały świat. W 1968, jako pierwsza afroamerykańska wykonawczyni miała okazję wystąpić przed królową Anglii. Od tego momentu otrzymywała zaproszenia od rozmaitych władców, prezydentów oraz głów państw. W 1970 roku Dionne Warwick otrzymała kolejną nagrodę Grammy za album „I’ll Never Fall In Love Again” i rozpoczęła drugą dekadę przygody z muzyką, tym razem współpracując z Warner Brothers Records. Nagrywała płyty z najpopularniejszymi producentami z tamtych czasów. Wśród nich byli Thom Bell, Holland-Dozier-Holland, Jerry Ragavoy, Steve Barri i Michael Omartian. W 1974 roku po raz pierwszy doszła do czołówki list przebojów z singlem „Then Came You”, nagranym w duecie z The Spinners, a sprzedanym w milionach egzemplarzy. Trzy lata później Dionne Warwick wyruszyła w światową trasę koncertową „A Man And A Woman”, podczas której towarzyszył jej legendarny Isaac Hayes.

Początek trzeciej dekady działalności muzycznej artystki przypadł na rok 1976. Wtedy podpisała kontrakt z kolejną wytwórnią – Arista Records. Nagrywający dla niej Barry Manilow wyprodukował kolejny krążek wokalistki, „Dionne”. Znalazły się na nim takie przeboje jak „I’ll Never Love This Way Again” i „Déjà Vu”. Oba nagrania przyniosły artystce kolejne nagrody Grammy w kategoriach: „Best Female Pop” oraz „Best Female R&B Performance„. Wkrótce podjęła również współpracę z telewizją, stając się gospodarzem programu „Solid Gold”. Rok 1982 przyniósł kolejny album, „Heartbreaker”, współprodukowany przez Barry’ego Gibba i zespół The Bee Gees, który stał się prawdziwym międzynarodowym hitem. W 1985 roku Dionne Warwick powróciła do współpracy z Burtem Bacharachem i  Gladys Knight, Stevie’m Wonderem i Eltonem Johnem, z którymi nagrała klasyk „That’s What Friends Are For”. Dochody ze sprzedaży zostały przekazane organizacji walczącej z AIDS – The American Foundation for AIDS Research. Wkrótce, wraz z wieloma artystami z macierzystej wytwórni Arista, podczas koncertu w New York’s Radio City Music Hall, udało jej się uzbierać 2,5 miliona dolarów dla różnorodnych instytucji walczących z tą chorobą. Tymczasem album „Friends” z 1985 roku otrzymał miano Złotej Płyty. Pod koniec lat 80-tych współpracowała z wieloma muzycznymi osobistościami, takimi jak Johnny Mathis, Smokey Robinson, Luther Vandross; wraz ze Steviem Wonderem udzielała się jako muzyczny koordynator przy nagrywaniu ścieżki dźwiękowej do filmu  „The Woman In Red”. Brała udział także w sesji nagraniowej singla „We Are The World”-  nagranego w celach charytatywnych, a w 1984 roku wystąpiła na koncercie Live Aid. Pod koniec lat 80-tych i przez lata 90-te Dionne Warwick  koncertowała wspólnie z Burtem Bacharachem. Występy odnosiły spore sukcesy – jeden z nich odbył się w ramach National Symphony With The Divas w Tokyo; inny ocierał się nawet o muzykę klasyczną – koncert z The National Opera Company of Japan. Kolejnym projektem Dionne Warwick było stworzenie Carr/Todd/Warwick Production, Inc. Celem organizacji jest realizowanie i produkowanie telewizyjnych i filmowych projektów. Dionne Warwick jest też współzałożycielem Dionne Warwick Design Group Inc. Wraz z partnerem, Bruce’em Garrickiem, była odpowiedzialna za wiele przedsięwzięć projektowych, od prywatnych posiadłości do wysokiej klasy hoteli. W 1994 roku wydany został dobrze przyjęty krążek „Aquarela Do Brasil”, który był obrazem fascynacji artystki kulturą i muzyką brazylijską. Znana jest jej aktywność w organizacjach zajmujących się szeroko pojętym rozwojem społeczności muzycznej. W 1997 roku otrzymała nagrodę Luminary Award przyznawaną przez American Society of Young Musicians. W tym samym czasie, wraz z Colinem Powellem, wzięła udział w świętowaniu dziesiątej rocznicy programu „Best Friends”, mającego na celu wspieranie młodych kobiet.

Na początku 1998 roku National Association of Record Merchandisers  przyznał Dionne Warwick prestiżową nagrodę za całość osiągnięć artystycznych. W listopadzie 2001 roku  History Makers Organization z Chicago uznał artystkę za jedną z „osób tworzących historię”. A rok  2002  był równie wyjątkowy dla wokalistki: otrzymała wyróżnienie od American Red Ribbon AIDS Foundation; w październiku została Ambasadorem FAO (Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa); w grudniu po raz czwarty nagrodziła ją organizacja The Recording Academy na świątecznym koncercie w Watykanie. W 2003 roku w jej ręce przekazano nagrodę za całokształt twórczości od fundacji R&B Foundation i została uznana za jedną z czołowych postaci w środowisku afroamerykańskim. W 2006 roku Dionne Warwick wystąpiła podczas finałowego koncertu piątego sezonu ” Americal Idol”, zaśpiewała piosenki „Walk on By”  i „That’s What Friends Are For” ( na fortepianie towarzyszył jej  Burt Bacharach). W tym samym sezonie podpisała umowę z jazzowa oficyna Concord Records, a pierwszym wydawnictwem dla nowej wytwórni był album „My Friends and Me”. Na płycie gościnne wystąpili Gloria Estefan, Olivia Newton-John, Wynonna Judd oraz Reda McEntire.  Kolejny album „Why We Sing” wydany w 2008 roku zawierał piosenki utrzymane w klimacie gospel.  Wokalistka wydała także bożonarodzeniowy album „My Favorite Time of the Year” zawierający jazzowe interpretacje znanych świątecznych kolęd i okolicznościowych piosenek. Dionne Warwick napisała także książkę „My Point of View”.

Oprócz swego miejsca w historii muzyki, Dionne Warwick miała ogromny wpływ na rozwój i popularyzację oraz produkcję literatury traktującej o historii i kulturze afroamerykańskiej na użytek szkół, bibliotek i księgarni na całym świecie. Cały czas pracuje na to, aby być świadomym i zaangażowanym obywatelem globalnej społeczności. Z całym swoim bagażem doświadczeń i osiągnięć nie rezygnuje, a wręcz przeciwnie – wciąż aktywnie udziela się nie tylko w szeroko pojętym przemyśle muzycznym. Dionne Warwick jest dzisiaj przede wszystkim ikoną i legendą amerykańskiej muzyki rozrywkowej a jej pozycja w historii muzyki jest niepodważalna. Liczne Grammy Awards oraz prestiżowe nagrody jakie otrzymała na niemal cały świecie są dowodem uwielbienia dla jej głosu, przebojów oraz swoistej gospel-jazzowej maniery. Z jednej strony mamy wspaniałą wokalistę gospel, która wyniosła tę muzykę do rangi wielkiej sztuki estradowej, z drugiej gwiazdę światowego formatu, która udziela lekcji śpiewu swojej młodszej kuzynce – Whitney Houston. Największa z gwiazd amerykańskiej sceny muzycznej zaśpiewa dla nas w Warszawie 10 grudniu. To będzie szczególny wieczór – bowiem oprócz wielkich przebojów wokalistka przedstawi także zestaw największy standardów gospel i jazzu.Koncert ten jest także naszym, cyklicznym Christmas Night – a więc nie zabraknie bożonarodzeniowych pastorałek.To będzie wielkie wydarzenie artystyczne !

Make Way for Dionne Warwick (1964), The Sensitive Sound of Dionne Warwick (1965), Here where   there is love (1967), The Windows of the World (1967), Valley of the dolls (1968), Promises, Promises (1968), Soulful (1969), Dionne Warwick greatest motion picture hits (1969), Very Dionne (1970), From within (1972), Dionne (1979), Heartbreaker (1982), Friends (1985), Finder of Lost Loves (1985), Dionne Warwick sings Cole Porter (1990).