Amerykański gitarzysta Eric Gale ( 20.09.1938- 25.05.1994) mimo, że studiował chemię na Niagara Univeristy, przez całe życie związany był z muzyką. Jako kilkunastolatek zainteresował się gra na kontrabasie, grał także na saksofonie tenorowym, puzonie i tubie, by z czasem wybrać gitarę. Jego styl kształtował się wtedy głównie na muzyce rhythm and bluesowej lat 50-tych, którą wykonywał wraz z popularnymi grupami (Drifters, Flamingos ) i artystami (Jackie Wilson, Maxine Brown). W latach 60-tych i 70-tych gitarzysta związał się z Kingiem Curtisem(1963-70, Jimmy’m Smithem (1967), Davidem „Fathead” Newmanem (1968-70), Mongo Santamarią (1970) i Arethą Franklin(1970).Dużym uznaniem cieszyły się nagrania dokonane wraz z Johnny’m Hodgesem, Clark’em Terrym (1966), Sonnym Stittem (1968), Carlą Bley (1976).We wczesnych latach 70-tych był etatowym gitarzystą oficyny fonograficznej CTI Records, która wylansowała licznymi sesjami, nagraniami i koncertami pop-jazzowe rytmy fusion. Najciekawsze nagrania, jakie wtedy zrealizował Eric Gale powstały w formacji saksofonisty Stanley’a Turrentine’a. Sukcesy oraz ciekawe albumy ( m.in. „Stuff”, „Ginseng Woman”, „Multiplication”, „Forecast”, „Part Of You”, „Touch Of Silk” a zwłaszcza bestsellerowe „Blue Horizon” oraz „Island Breeze „) gruntowały pozycje charyzmatycznego gitarzysty, ale uzależnienie od używek prowadziło artystę na manowce sztuki. Przez cztery lata Eric Gale zaszył się na swojej farmie w Ohio, potem wyjechał na Jamajkę, gdzie poznawał tajniki reagge; po powrocie do Nowego Jorku ( w 1976 roku) założył zespół funkowy Stuff, do którego należeli także Steve Gadd, Cornell Dupree i Richard Tee, by zakończyć karierę, jako anonimowy muzyk sesyjny, w orkiestrze telewizyjnej.
