Szesnaście lat temu norweski trębacz  Nils Petter Molvaer przygotował muzykę do choreografii  „Buoyancy” w reżyserii Marilyn Byers. Teraz powraca tymi nastrojami na płycie „ Buoyancy ”, która jest z pewnością rozbudowaną formą większej kompozycji a teraz poddana  zwartej syntezie jawi się jako subtelna, przepojona elektroniką oraz  rozbudowanym (często dziwnym)  instrumentarium, suita.

Norweski trębacz, kompozytor i producent Nils Petter Molvaer w swej twórczości łączy wiele gatunków muzycznych: jazz, ambient, house, electronic i po raz kolejny zaciekawia swoją wizja nowoczesnej muzyki i jazzu. Mieszając je dąży do uzyskania możliwie głębokiej intensywności dźwięków. Od dzieciństwa interesował się artystycznymi eksperymentami, zachęcany do tego przez swego ojca – muzyka. Grał w szkolnych zespołach i klubach. W 1979 roku wyjechał z rodzinnego Sula na studia do konserwatorium w Trondheim, gdzie szybko rozwinął swój oryginalny styl, zyskując opinię jednego z największych talentów muzycznych w Norwegii. Nils Petter Molvaer był wówczas pod wpływem różnych inspiracji muzycznych od Milesa Davisa, Dona Cherry’ego i Billa Laswella po … Billie Holiday, Briana Eno i Joni Mitchell. Jego zainteresowanie zarówno muzyką akustyczną, jak i elektryczną przełożyło się na łatwość poruszania się pomiędzy muzyką spod znaku popu, rocka, funku czy jazzu. Te umiejętności i możliwości sprawiły, że stał się bardzo poszukiwanym partnerem do różnych przedsięwzięć.
Po doświadczeniu z norweskim combo Masqualero Molvaer został zaproszony przez  Manfreda Eichera do współpracy z ECM Records ( m.in. do nagrań z Robynem Schulkowskym).

Jako lider zadebiutował w 1997 roku albumem „Khmer”, który swoją hipnotyczną muzyką zrobił duże wrażenie na słuchaczach i krytykach. Płyta została nagrodzona m.in. German Record Critics Award i Norweską Grammy. Kolejna, długo oczekiwana, płyta ukazała się w 2000 roku i nosi tytuł „Solid Ether”. Kontynuuje poszukiwania muzyczne Molvaera, choć zawarta na płycie muzyka jest równie nieuchwytna, jak tytułowy eter. Kolejne nagrania Molvaera, to „Recoloured – The Remix Album” (2001) – remiksy z płytyt „Solid Ether” przygotowane przez Funkstoerung, Billa Laswella, Joakima Lone i Jason Swinscoe/Cinematic Orchestra oraz „NP3” .

Album „Buoyancy” to także  kontynuacja doskonale przyjętego przez krytykę i publiczność poprzedniego albumu artysty „Switch”. W nagraniach brał udział ten sam skład muzyków, ale tutaj zestaw instrumentów jest równie imponujący, co zaskakujący. Nils Petter Molvaer gra na trąbce, używa elektroniki, przetwarza głos, loopuje, klaszcze, bawi się dźwiękami; w budowaniu brzmienia i muzyki pomagają mu  Geir Sundstřl (pedal steel, Shankar guitar, electric guitar, guitar Banjo, National Resonator guitar, handclaps), Jo Berger Myhre ( doublebass, electric bass, baritone, 12-string oraz electric guitars, synths and electronics, radio i szumy) oraz  Erland Dahlen  ( z całym zestawem perkusyjnych  instrumentów, handbells, blossombells, rackbells, marching toms, drum machine, frame drums, log drum, xylophone, metalplate ale także fortepian, shejkery, noże i oklaski).

Staje się zatem „Buoyancy”  zaskakującą podróżą po muzycznych krainach pełnych nowatorskich brzmień, odcieni i barw. W języku fińskim buoyancy oznacza zdolność do utrzymywania się na powierzchni wody, a także pogodę ducha i prężność. Nils Petter Molvaer – wizjoner nowoczesnego jazzu i wirtuoz trąbki zabiera  słuchaczy w zaczarowany świat dźwięku. Podróż nietypową, bo wielowymiarową i bardzo nieoczywistą. Tytuły utworów wskazują konkretne miejsca na świecie, ale tak naprawdę tę podróż każdy odbywa wraz z nastrojowym wtapianiem się w muzykę.

Dionizy Piątkowski