Jeżeli chcecie przekonać się do trudnej, jazzowej awangardy to z pewnością najlepszym sposobem jest zapoznanie się z muzyką gitarzysty Billa Frisella. Biografia artysty przyprawia o zawrót głowy ( współpracował z najważniejszymi jazzu i okolic tej muzyki); także dyskografia jest równe imponująca. Ale i niezwykle różnorodna: od skrajnie awangardowych projektów z zespołami Johna Zorna po przebojowe albumy w stylistyce prostego, amerykańskiego folku i country. Rzeczywiście nadrzędną cechą stylu Billa Frisella jest eklektyzm oraz smak, wyobraźnia i autentyzm, obojętnie czy potęgowane elektronicznymi eksperymentami free-jazzowymi ( np. w „Naked City”), czy wyczarowanymi z akustycznej gitary (np. wdzięczne, niemal sielskie melodyjki rodem z muzyki country na płycie „Nashville”).
Bill Frisell wychował się w Denver, w Kolorado; jego ojciec grał na tubie i kontrabasie. Początkowo uczył się gry na klarnecie, potem na saksofonie, w końcu zdecydował się na gitarę (opanował też grę na banjo, ukulele i kontrabasie). Muzykę studiował w North Colorado University (1969-71), a w 1977 roku otrzymał dyplom z aranżacji i kompozycji w Berklee School of Music i wygrał prestiżowy konkurs gitarowy Harrisa Stantona. Lekcje gitary pobierał także u Jima Halla, Johnny’ego Smitha i Dale’a Bruninga. Nie bez kozery do jego ulubionych gitarzystów należy właśnie Hall, ale także i Wes Montgomery oraz … Jimi Hendrix. Na swoim koncie ma występy i nagrania z największymi sławami jazzu, jak Eberhard Weber, Mike Gibbs, Jan Garbarek, Charlie Haden, Carla Bley, Julius Hemphill, Gunther Hampel czy John Scoffield. Od końca lat 80-tych występował z Ronaldem Shannonem Jacksonem oraz Melvinem Gibbsem (jako Power Tools); z harmolodyczno – hardcorową formacją Johna Zorna ‘Naked City’. Równocześnie realizował bopową płytę ‘News For Lulu’ (w trio z George’em Lewisem); z Johnem Surmanem i Paulem Motianem należał do Paul Bley Quartet, a z Joem Lovano do trio Motiana.
Jego najnowszy album „ When You Wish Upon A Star” jest jakby kompilacją artystycznych pomysłów, tęsknot i fascynacji ale tym razem przyporządkowanych popularnym tematom filmowym. Jest tutaj i „ Bonanza ”, tematy przewodnie z horroru „ Psycho ”, słynny „ One Upon A Time In The West ” Ennio Morricone, ale także hity „ Moon River ” (Henry Manciniego) oraz „Ojciec Chrzestny” Nino Roty. „When You Wish Upon A Star” to kolejny album zawierające utwory zaaranżowane przez gitarzystę, a skomponowane (na potrzeby filmu i telewizji) przez innych, znanych twórców. Do nagrania partii wokalnych tym razem Bill Frisell zaprosił Petrę Haden, amerykańską skrzypaczkę i wokalistkę ( córkę Charliego Hadena) współpracującą z wieloma zespołami, m. in: Decemberists, Tito & Tarantula, That Dog , Foo Fighters, Weezer, Queens of the Stone Age. Kwartet uzupełniają basista Thomas Morgan ( z zespołów np. Tomasza Stańko i Jakoba Bro), skrzypek Eyvind Kang i perkusista Rudy Royston.
“When You Wish Upon a Star” jest także pewnego rodzaju rozliczeniem z poprzedniego albumu. „ Guitar in the Space Age” ( wydany w 2014 roku) otrzymał nominację do Grammy w kategorii Najlepszy Współczesny Album Instrumentalny i był swego rodzaju kompilacją pomysłów i brzmień Billa Frisella. Nagrany w kwartecie ( z perkusistą J.Zorna i Sex Mob – Kennym Wollesenem, basistą Tonym Sherrem i gitarzystą Greg’em Leiszem) stał się swego rodzaju muzyczną wizytówką artysty, gdzie dominują długie, rozwibrowane linie improwizacji a także elektryczne brzmienia, które wyraźnie sugerują jego fascynację Hendrixem.
