Basista Charles Fambrough prezentuje album nagrany na żywo w Zanzibar Blue, klubie jazzowym w Filadelfii. Klubowy koncert zawiera głównie kompozycje kontrabasisty oraz słynny standard Milesa Davisa „All Blues”. Na ten szczególny wieczór Charles Fambrough zaangażował muzyków z Latin Jazz Project: pianistę Billa O’Connella i saksofonistę sopranowego Joe Forda. W zespole pojawia się także młody trębacz Sean Jones oraz perkusiści Wilby Fletcher, Lenny White i Roland Guerrero. Gościem specjalnym jest Dolores Fambrough, żona lidera, która swoim pięknym wokalem w „It Might as Well Be Spring”. wnosi powiem aksamitnego, klubowego jazzu.
Charles Fambrough (25.08.1950-1.01.2011) to jeden z wybitnych i błyskotliwych kontrabasistów współczesnego jazzu. Przez ponad dziesięć lat uczył się (w klasie klasycznego kontrabasu Neila Courtney’a) oraz czynnie uprawiał klasykę muzyczną w ramach pracy w słynnej Philadelphia Symphonic Orchestra. Drogę do jazzu odbył poprzez estradowe produkcje w telewizyjnych programach oraz grając w lokalnych grupach rhythm and bluesowych: pracował z Andy Aaronem i jego kultową Mean Machine oraz z saksofonistą Groverem Washingtonem (1969), był (aż do 1974 roku) basistą w zespole Groovera Washingtona. Kolejne jazzowe sezony grał w zespole Airto Moreiry (1975-80), w zespołach McCoy Tynera (1978-80), współpracował z Artem Blakey’em i jego Jazz Messengers (1980-84) oraz grał w zespołach Wyntona Marsalisa (1981-82). Z takimi jazzowymi rekomendacjami zapraszany był do współpracy z najwybitniejszymi innowatorami jazzu (Freddie Hubbard, Rashan Roland Kirk, Shirley Scott, Kenny Barron, Horace Silver, Roy Hayness, Courtney Pine) realizując takie brawurowe albumy, jak „Blakey’s Theme”, „Diamond In The Rough”, „Three For All + One”, „Keeper Of The Spirit”, „Present Tense”, „The Charmer”, „I’ve Got Another Rhythm”, „Blues at Bradley’s”, „Planet Jazz” i „ Blue Patches”.
