Chick Corea jest niewątpliwie gwiazdą i muzykiem obdarzonym wielką charyzmą. „ Zawsze postrzegany jestem jako artysta jazzowy, choć nagrałem wiele płyt, które nie są, w pełnym tego słowa znaczeniu jazzowe” – mówi w jednym z wywiadów wybitny artysta. Tym razem legendarny pianista i kompozytor wraca do swoich fascynacji muzyką hiszpańską, latynoską i flamenco. Album „Antidote” zrealizował z autorskim The Spanish Heart Band i zadedykował słynnemu hiszpańskiemu gitarzyście, Paco De Lucia.
Chick Corea , w ciągu ostatnich pięciu dekad, wielokrotnie zmieniał swe muzyczne oblicze: był awangardzistą, lansował fusion-jazz, był przedstawicielem klasycznego modern-jazzu, wykonawcą standardów, także muzykiem klasycznym, fascynował go latynoski i hiszpański folklor. W 1966 roku Chick Corea nagrał swoją pierwszą autorską płytę „Tones For Joan’s Bones„. Do współpracy zaprosił znakomitych saksofonistów: Wayne’a Shortera i Joe Hendersona. Zaledwie kilka miesięcy później perkusista Tony Williams zaproponował Corei występ z grupą Milesa Davisa. W efekcie Miles Davis zdecydował zaangażować młodego pianistę w miejsce Herbie Hancocka i tak Chick Corea wziął udział w nagraniach historycznych dzisiaj albumów Milesa – „Filles De Kilimanjaro„, „In A Silent Way” oraz przełomowego dla jazzu „Bitches Brew„. Dzięki współpracy z Davisem Chick Corea nabrał wiary we własne siły. Jego autorska płyta „Now He Sings, Now He Sobs” nagrana z Roy’em Haynesem i Miroslavem Vitousem to jedna z ciekawszych pianistycznych sesji końca lat 60-tych. Potem potrzeba eksperymentowania pchnęła Coreę w stronę free jazzowej awangardy. Wspólnie z Anthonym Braxtonem i Davem Hollandem stworzył trio Circle i nagrał genialny album „Circle – Paris Concert”. Estetyce awangardy bliska jest też jego solowa płyta „Piano Improvisations„.
W 1972 roku w karierze Chicka Corei nastąpił nieoczekiwany zwrot. Pianista zrezygnował z free jazzowych eksperymentów i stworzył zespół Return to Forever. Grupa znakomicie połączyła nową estetykę fusion z przebojową melodyjnością i elementami hiszpańskiego folkloru. Obok Weather Report i The Mahavishnu Orchestra był to jeden z najważniejszych zespołów fusion lat 70-tych. Podczas gdy Weather Report eksponował w swojej muzyce coltrane’owską tradycję w formie przebojowego jazz-rocka, The Mahavishnu Orchestra lansowała elementy muzyki hinduskiej to muzyka Return To Forever inspirowana była przede wszystkim rytmami hiszpańskimi latynoskimi. Debiutancki album „Return To Forever” stał się wielkim jazzowym bestsellerem i został uznany za jedną z ciekawszych płyt lat 70-tych. W 1973 roku Chick Corea zmienił stylistykę zespołu – zamiast słodkiej latynoskiej „la fiesty” coraz wyraźniej pobrzmiewać zaczęły jazzowe frazy i mocny, rockowy rytm. Stało się to z udziałem perkusisty Lenny’ego White’a oraz gitarzysty Billa Connorsa, którego w 1974 roku zastąpił Al Di Meola. Z tego okresu pochodzi bodaj najbardziej charakterystyczny album zespołu – „Romantic Warrior”. Chick Corea raz jeszcze zmienił muzyczne oblicze grupy: w końcu lat 70-tych Return To Forever stał się 13-osobową orkiestrą eksponującą nie tylko elektroniczne instrumentarium lidera, ale też elementy charakterystyczne dla muzyki klasycznej, a także rozrywkowej.
Kolejną zmianę stylistyki Chicka Corei zapoczątkowała jego współpraca z monachijską wytwórnię ECM Records. Pianista już wcześniej nagrywał dla tej firmy (m.in. pierwszy album „Return To Forever”), ale teraz idealnie wtopił się w specyficzną estetykę stworzoną przez producenta i szefa ECM Manfreda Eichera. W duecie z wibrafonistą Gary Burtonem nagrali album „Crystal Silence”, gdzie powstała całkowicie improwizowana, spokojna i melancholijna muzyka. Kolejne wspólne nagrania – to dwa wspaniałe albumy „Duet”, oraz „Chick Corea And Gary Burton In Concert” . Nagrania te uhonorowano prestiżowymi nagrodami Grammy Awards a uznano za najważniejsze nagrania jazzu instrumentalnego. Na kolejnych płytach – „Lyric Suite For Sextet”, „Children’s Songs”, „An Evening With Herbie Hancock” oraz „The Meeting” – Corea twórczo rozwijał nową stylistykę. Równocześnie zaczął czerpać z tradycji wielkiej klasyki, realizując albumy „Mozart Double Piano Concertos” z Friedrichem Guldą oraz „On Two Pianos” z Nicolasem Economou. Dopiero w 1982 roku Chick Corea powrócił do grania muzyki w standardowym trio. Ponownie zaprosił do współpracy muzyków, z którymi przed laty nagrał album „Now He Sings, Now He Sobs„. Trio Corea, Roy Haynes, Miroslav Vitous zachwyciło podwójnym albumem „Trio Music” prezentującym sugestywne jazzowe improwizacje inspirowane m.in. standardami Cole Portera. Kolejna metamorfoza w muzyce Chicka Corei to Electric Band, zespół nawiązujący do muzyki Return to Forever i stworzony dla równowagi druga wersja tej grupy o nazwie Akoustic Band.
Chick Corea czuje się swobodnie w różnych muzycznych światach. Przez dekady Corea czerpał z „hiszpańskiego serca”, czyli tradycji hiszpańskich, latynoskich i flamenco, które ukształtowały jego niepowtarzalne brzmienie. Teraz, wraz z nowym albumem „Antidote” pianista i kompozytor w towarzystwie muzyków z Hiszpanii, Kuby, Wenezueli i USA, po raz kolejny zwraca się w latynoską stronę swojego muzycznego dziedzictwa. Corea i Spanish Heart Band prezentują klasyczne utwory z dwóch najbardziej popularnych albumów lidera zespołu: „My Spanish Heart” i „Touchstone”, a także nowe utwory takich kompozytorów jak Antônio Carlos Jobim, Paco de Lucía i Igor Strawiński. Wybitny pianista i kreator jazzu stworzył doskonały zespół: jest hiszpański gitarzysta flamenco Niño Josele i saksofonista i flecista Jorge Pardo ( grali wcześniej z mistrzem flamenco Paco de Lucią), jest kubański basista Carlitos Del Puerto oraz wenezuelski perkusista Luisito Quintero ( grali na „Chinese Butterfly”, albumie, który Chick Corea nagrał w 2017 roku z legendarnym bębniarzem Stevem Gaddem).Trębacz Michael Rodriguez i puzonista Steve Davis tworzą wspaniałą sekcję dętą blaszaną, podczas gdy Marcus Gilmore podąża śladami swojego dziadka, wielkiego Roy’a Haynesa, mistrza perkusji i bliskiego współpracownika Corei. Zespół wzbogaca wschodząca gwiazda tańca flamenco Nino de los Reyes oraz panamski wokalista Rubén Blades oraz Gayle Moran Corea i Maria Biaca. Sesja „Antidote” jest zatem muzycznym lekarstwem na burzliwe czasy, łączącym artystów z różnych kultur w celu stworzenia harmonijnej muzyki. Nowa, multikulturalna „la fiesta” Chicka Corei.