W latach 60-tych otworzyły się przed twórcami jazzu nowe perspektywy. Współpraca z radiem i TV, filmem, nagrania płytowe, udziały jazzmanów w koncertach filharmonicznych, koncerty zagraniczne polskich muzyków – wszystko to bardzo korzystnie wpłynęło na rozwój jazzu, jak i jego akceptację jako sztuki. Pewna elitarność, jaka z biegiem lat stała się cechą charakterystyczną jazzu w Polsce, oznaczała z jednej strony mało koncertów i sprzedawanych płyt, z drugiej strony jazzmani stali się jednak pełnoprawnymi artystami i z honorami przyjmowani byli przez publiczność. Jednym z ważnych obszarów ekspozycji jazzu stał się film oraz komponowana do obrazów ilustracyjna – najczęściej jazzowa- muzyka. Niekwestionowanym mistrzem w tej dziedzinie był Krzysztof Komeda. W zestawie „Cinema-Jazz 2” polski kompozytor przedstawiany jest ( tematem z filmu Andrzeja Wajdy „ Niewinni czarodzieje”) wraz z m.in. Elmerem Bersteinem, Martial Solalem, Francisem Lai.
