Trębacz Hugh Masekela (4.04.1939 – 23.01.2018)- to jeden z najważniejszych muzyków jazzowych z Afryki. W rodzinnym RPA uchodzi za artystę-herosa i jest niekwestionowanym narodowym idolem. Jako 19-latek wstąpił do słynnej grupy estradowej Alfreda Herberta – African Jazz Revue. Dał się tam poznać jako zdolny interpretator ‘mbaganga’, popularnej, tanecznej muzyki południowo-afrykańskiej. Młody trębacz wzbogacał brzmienie elementami jazzowymi i dla takiej muzyki zawiązał w 1959 roku The Jazz Epistles, pierwszy zespół z RPA grający etniczny jazz, określany później jako „portowy bop”. Kwintet epigonów nowego stylu tworzyli: pianista Dollar Brand, perkusista Makaya Ntshoto, puzonista Jonas Gwanga, saksofonista altowy Kippie Moeketsi oraz trębacz H.Masekela. Odnosząc lokalne sukcesy oraz wzbudzając muzyczną sensację zespół coraz wyraźniej oscylował w stronę jazzowej retoryki.
W 1961 roku Hugh Masekela (wraz z żoną, popularną wokalistką Miriam Makebą) emigruje do Stanów Zjednoczonych. Podejmuje studia w Manhattan School Of Music, sporo koncertuje. Staje się sensacją afro-jazzu lat 60-ych.W ciągu kolejnych lat pozycja trębacza zwyżkuje, czego dowodem są albumy realizowane we własnej oficynie Chisa Records oraz rekomendujące recenzje w prestiżowych magazynach: publiczność i krytycy w Stanach Zjednoczonych zaakceptowali ‘african cool jazz” egzotycznego trębacza. H.Masekela często wracał także do Afryki: najczęściej z projektami przygotowywane w Stanach, ale z udziałem muzyków afrykańskich. Album „Home Is Where The Music Is” stał się sztandarowym przedsięwzięciem lidera i jego muzyków. Z taką muzyką Hugh Masekela prezentował się także amerykańskiej publiczności. Nagrania afro-cool jazzu zjednywały mu wielu entuzjastów. Wydany w 1974 roku album „I Am Not Afraid” stał się forpocztą nowego, funkowego brzmienia w jazzie Masekeli, zwłaszcza lansowania ciekawego stylu gry na flugelhornie. Mimo znacznych sukcesów oraz uznania wśród amerykańskich krytyków, Masekela (w 1982 roku) decyduje się na powrót do RPA. Wraz z Kalahari Band realizuje szereg nagrań promujących funkową stylistykę dla afrykańskiego jazzu i muzyki tanecznej. Nawiązał współpracę z artystami amerykańskimi, pragnącymi nagrywać z grupami z Afryki. Był jednym z pomysłodawców nagrań Paula Simona (np. projekt „Graceland”), ale także producentem oraz liderem kolejnych, własnych zespołów.
