To z pewnością irytujące, że o jazzie z Islandii wiemy tak niewiele. Scena jazzowa tego niewielkiego regionu jest niezbyt eksponowana w kontynentalnej Europie i najczęściej kwitowana enigmatycznym określeniem „nordic/scandinavian jazz”, w którym zawarte są brzmienie kreowane głownie przez artystów szwedzkich i norweskich. Popularny festiwal jazzowy w Rejkjawiku jest mocnym akcentem koncertowym i swoistą, międzynarodową prezentacją islandzkich muzyków, z których znamienita większość wpisuje się nie tylko w nowoczesne formy europejskiej narracji jazzowej, ale równie ciekawie buduje swoją pozycję w popularnej fortepianowej estetyce i stylistyce jazzowego, „scandinavan touch” trio.
Z pewnością takim artystą jest islandzki pianista i kompozytor Ingi Bjarni Skúlason określany „improwizującym magiem dźwięku”. Jest zarówno elokwentnym pianistą, jak i kompozytorem, tworzącym urzekające dźwięki i poetyckie melodie. Niezwykle melodyjne, impresyjne oraz ilustracyjne kompozycje tworzą jazzową narrację charakteryzującą się swobodą ekspresji, przestrzenią liryczną i swobodną improwizacją. Komponowanie muzyki jest dla niego niezamierzonym sposobem poruszania się po różnych wymiarach życia, w tym samotności, traumie i związkach. Muzyka ta pozwala przekazywać emocje, którymi artysta pragnie podzielić się z otaczającym go światem. Ingi Bjarni Skúlason postrzega muzykę jako sposób komunikacji wykraczający poza prozaiczną egzystencję tworząc kompozycjami oraz interpretacjami rodzaj tajemnej, duchowej praktyki. Artysta chwalony jest za wyjątkowe brzmienie i innowacyjne podejście do improwizacji. Jego kompozycje cechuje mocno narracyjny, romantyczny styl, który odzwierciedla artyzm oraz indywidualizm twórczy, przyporządkowany opowiadaniu świata poprzez muzykę. Brytyjski Jazz Journal komplementuję Islandczyka jako „intrygująco utalentowanego pianistę, który wykazuje imponującą umiejętność kształtowania własnego świata, własnej poetyki”. Wiosną 2020 roku Ingi Bjarni Skúlason otrzymał pięć nominacji do Islandzkich Nagród Muzycznych ( za nagranie kwintetu „Tenging” ) i został nagrodzony jako najbardziej obiecujący islandzki artysta jazzowy.
Pianista jest absolwentem interpretacji jazzowej akademii w Hadze, kompozycji na Uniwersytecie w Göteborgu, uczestniczył także w kursach jazzu w Kopenhadze i Oslo. Podczas edukacji jazzowej współpracował i podziwiał takie osobowości jak, Misha Alperin, Anders Jormin, Helge Lien, Aaron Parks, Eyolf Dale, Eric Gieben, Agnar Már Magnússon i Helge Sunde. Jako lider autorskiego trio oraz kwintetu koncertował na festiwalach jazzowych w Bremie, Hamburgu, Lillehammer, Wilnie, Kopenhadze, Reykjaviku i na Wyspach Owczych. Dyskografia pianisty obejmuje kilka ważnych albumów: „Farfugar” oraz „Tenging” zrealizowane w kwintecie, solowe „Lessons”, „Fundur” i „Skarkali” oraz najnowszy „Fragile Magic’ nagrany w trio z udziałem basisty Bardur Reinerta Poulsena i perkusisty Magnusa Trygvason Eliassena.
