Kanadyjski gitarzysta-samouk Peter Leitch, w dużej mierze samouk, podstawy muzyki i gry na gitarze klasycznej zdobywał praktykując u prywatnych nauczycieli. Z najróżniejszym programem ( najczęściej klasyki muzyki popularnej ) już w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych koncertował w klubach Montrealu oraz Vermont. Zdecydowany zwrot w kierunku stylistyki jazzowej nastąpił w jego grze oraz zainteresowaniach wraz z poznaniem innych kanadyjskich entuzjastów jazzu. Od 1978 roku grywał więc nie tylko z zespołami Petera Appleyarda, Phila Nimmonsa i Roba McConnella, ale także z własnym kwartetem i koncertującymi w Toronto wielkimi gwiazdami jazzu: z Miltem Jacksonem, Redem Norvo, Clark’em Terrym, Kennym Wheelerem, Al Grey’em i Jimmym Forrestem, Judy Niemack, Gary’m Bartzem, Rufusem Reidem, Bennie’m Wallace’m, Bobby’m Watsonem, Johnem Hicksem, Jamesem Williamsem. W połowie lat osiemdziesiątych zamieszkał w Nowym Jorku, by odtąd być także producentem nagrań innych jazzmanów ( np. skupionych wokół oficyny Criss Cross Records). Sporą satysfakcję sprawiał miłośnikom moden-jazzu prezentując autorski kwartet ( z Johnem Hicksem, Rayem Drummondem i Smitty Smith’em) oraz koncertując z największymi sławami jazzu ( od Mickey’a Rokera po Billy’ego Harta) w nowojorskich klubach. Skromna dyskografia gitarzysty jest jednak doskonałym przykładem jego kreatywności oraz doskonałego wyczucia jazzowej frazy ( od albumu „On A Misty Night”,” Duality”- z Johnem Hicksem, „A Special Report”, „From Another Perspective” oraz „Red Zone”, po „Blues On The Corner „ , „Up Front” i „Colours & Dimensions”).
