Spotkałem muzyka, który wymyślił jazz ; pod koniec lat siedemdziesiątych byłem gościem w nowojorskim mieszkaniu pianisty i twórcy muzyki ragtime’owej – Eubie Blake’a. Poruszający się z trudem staruszek, zasiadł wtedy do fortepianu i niczym młodzieniaszek wykonał zestaw modnych i popularnych standardów po czym z trudem podpisał się na swojej biografii.
Pianista Eubie Blake ( ur. 7.02.1883 – lub jak podają inne źródła 7.02.1887; zm. 12.02.1983 ) wychowywał się na modnym na przełomie wieków ragtime. Pod koniec wieku, jeszcze jako nastolatek, grywał w domach publicznych i innych przybytkach rozrywki. W 1915 r. Blake związał swą karierę z Noble’em Sissle’em, z którym występował w wodewilach i napisał wiele ciekawych kompozycji. W 1921 roku skomponowali muzykę do musicalu „Shuffle Along„, który został wystawiony na Broadwayu, a zważywszy, że wszyscy autorzy i wykonawcy byli Murzynami, było na ówczesne czasy rzeczą wyjątkową. W musicalu wystąpili m.in. Gertrude Saunders oraz Sissle ( Blake grał na fortepianie). Składało się nań wiele wspaniałych piosenek, takich jak „Bandana Days”, „Gypsy Blues” a także wielki przebój, „I’m Just Wild About Harry”, który spopularyzowali m.in. Marion Harris, Ray Miller i Paul Whiteman, a w 1948 roku stał się hymnem obozu Harry’ego S. Trumana podczas wyborów prezydenckich.
Eubie Blake był współautorem wielu innych musicali i rewii broadwayowskich, jak „Elsie”, „Andre Charlot’s Revue Of 1924” czy „Blackbird’s Of 1930” , z którego pochodzi wiele udanych piosenek Blake’a , jak „Baby Mine”, „That Lindy Hop”, „My Handy Man Ain’t Handy No More” i najsłynniejsza z nich, śliczna, refleksyjna ballada „Memories Of You„. Po napisaniu jeszcze jednego broadwayowskiego musicalu, „Swing It” w 1937 roku Blake ponownie nawiązał współpracę z Sissle’em, a podczas II wojny światowej większość czasu poświęcał na występy dla oddziałów United Service.
W latach 50-tych jeździł po kraju z serią wykładów o ragtime ilustrując je muzyką, choć zainteresowanie jego muzyką było dość znikome. W 1969 roku, gdy Blake miał 86 lat, w jego życiu nastąpił przełom: producent Johnny Hammond namówił go do nagrania płyty, na której pianista zaprezentował swoją muzykę i słowną autobiografię. Wydanie albumu zbiegło się z modą na ragtime i sędziwy artysta przeżył ponowne zainteresowanie swoją twórczością. W następnych latach miał czas wypełniony po brzegi nagraniami, koncertami, wywiadami, akademiami ku czci i programami telewizyjnymi. Dla uhonorowania jego bogatej kariery w 1978 roku powstał cieszący się sporym sukcesem broadwayowski musical „Eubie”, który został sfilmowany przez telewizję amerykańską. W 1983 roku z okazji swoich setnych urodzin, w rodzinnym Baltimore, Blake wzbogacił listę swych nietuzinkowych cytatów o następujące stwierdzenie: „Gdybym wiedział, że tak długo pożyję, lepiej bym się prowadził”. Zmarł pięć dni później.
