„Blue & Lonesome” to pierwszy studyjny album The Rolling Stones, jaki grupa nagrała od ponad dekady. Jest to także 25 ( jubileuszowa ?) studyjna płyta najważniejszego rock-bandu w historii muzyki. Album jest powrotem do bluesowych korzeni zespołu i wyrazem prawdziwego uwielbienia i fascynacji dla bluesa. Realizacja płyty trwała zaledwie trzy dni, gdzieś w ukrytym studio w zachodnim Londynie, czyli miejscach, gdzie przez ponad pół wiekiem Mick Jagger i koledzy rozpoczynali swe rock and rollowe szaleństwo. Muzycy świadomie chcieli nawiązać do bluesa i nadać swojej nowej płycie wymiar nostalgiczny. Mick Jagger, Keith Richards, Charlie Watts i Ronnie Wood nie zabawili się w tworzenie nowych nagrań i lansowaniu komercyjnego przeboju, lecz sięgnęli do skarbnicy bluesowych coverów z lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych. To na tej muzyce kształtowały się osobowości i artystyczna wrażliwość Jaggera, Wooda, Richardsa, Wattsa i całej ekipy/pokolenia związanej ze Stonesami. Nagrania te łączy jedna stylistyka i specyficzne brzmienie: Stonesi odszukali właściwy sobie blues i nawiązali do wspólnych, nostalgicznych, chicagowskich fascynacji. Powstało specyficzne i znamienna połącznie rock and rolla, rural bluesa i tego, co czyni z The Rolling Stones kapelę wszechczasów.
Płyta „Blue & Lonesome” zawiera tuzin piosenek- klasyki bluesa. Album powstał w grudniu 2015 roku w londyńskim British Grove Studios – niedaleko Eel Pie Island, gdzie zespół The Rolling Stones stawiał swoje pierwsze muzyczne kroki. Album wyprodukowali Don Was i ekipa skrywająca się pod enigmatyczną nazwą The Glimmer Twins ( czyli spółka autorska Micka Jaggera i Keitha Richardsa). Do nagrywania „Blue & Lonesome” muzycy podeszli bardzo spontanicznie i z ogromnym entuzjazmem. Nagrania albumy przypominało raczej swoiste jam-session, niż typowa prace studyjną. Mick Jagger, Keith Richards, Charlie Watts i Ronnie Wood zaprosili do współpracy swoich nadwornych muzyków: basistę Darryla Jonesa , klawiszowców Chucka Leavella oraz Matta Clifforda. Jest na tej płycie także gość specjalny. Eric Clapton ( w dwóch piosenkach – „Everybody Knows About My Good Thing” z repertuaru Little Johnny’ego Taylora (powstała w 1971 roku, więc najmłodsza w zestawie) i w finałowej „I Can’t Quit You Baby” Willy’ego Dixona). Do tego wspaniale zagrane i zaśpiewane evergreeny legendarnych artystów bluesa: Little Waltera, Williego Dixona, Howlin’ Wolfa, Eddiego Taylora czy Memphisa Slima.
