Zasadniczy wpływ na stylistykę muzyki Zbigniewa Namysłowskiego ma jego fascynacja polskim folklorem oraz znajomość sonorystyki amerykańskiego jazzu. Jego styl gry odznacza się swoistym, intensywnym żarem i napięciem. Znajdziemy w muzyce Namysłowskiego – zarówno w kompozycjach, jak i w improwizacjach-  wiele śladów polskiego folkloru  z genialnym albumem „Kujaviak goes funky”. Album nagrany przez Kwintet Zbigniewa Namysłowskiego ( Tomasz Szukalski – soprano i tenor saksofon, Paweł Jarzębski – kontrabas, Wojciech Karolak- fortepian elektryczny klawiszowe, Czesław Bartkowski- perkusja)  w marcu 1975 i wydany później tego roku jako volumen 46  kultowej serii „Polish Jazz”. To jedna z najważniejszych pozycji tej serii i polskiej dyskografii jazzowej w ogóle. Tytułowa suita, jako majstersztyk formalnej zgodności jazzowej kompozycji z polskim idiomem,stała się wzorcem odniesienia dla wszelkich bliskich spotkań folkloru z inną muzyką.

Jazz Namysłowskiego poddawany jest nieustannym zmianom  to jego charakterystyczny styl, jazzowo-słowiańskie kompozycje i perfekcja wykonawcza doskonale precyzują „jazz Namysłowskiego” Saksofonista w imponujący sposób demonstruje niesłabnącą kreatywność i potencjał twórczy. Zamysł artystyczny jazzu Namysłowskiego polega przecież na tym, że mimo złożonych i wyrafinowanych i karkołomnych  środków ekspresji, kompozycje Namysłowskiego brzmią soczyście, toczą się wartko, z wyraźnym tanecznym pulsem, z nieodzowną dawką humoru i folkloryzującym przytupem.

Album „Kujaviak Goes Funky” w ankiecie krytyków Jazz Forum uznano go za trzecią najlepszą polska płytę jazzową wszechczasów, za „Astigmatic” Kwintetu Komedy ( z udziałem Z.Namysłowskiego !)  oraz  i „Winobraniem” – innym wspaniałym albumem Zbigniewa Namysłowskiego.

Dionizy Piątkowski