Specjalnością polskiego wybitnego pianisty Adama Makowicza są koncerty i płyty monograficzne poświęcone wielkim twórcom z pogranicza jazzu i muzyki rozrywkowej. Do tego do cyklu autorskich adaptacji najchętniej włącza muzykę Georga Gershwina, Irwinga Berlina, Jeremy’ego Kerna czy Cole Portera. 23 listopada 2017 roku Agencja Muzyczna Polskiego Radia zorganizowała koncert – recital Adama Makowicza w Studiu Koncertowym im. Witolda Lutosławskiego. Tym razem Adam Makowicz, w solowym recital, zaprezentował nie tylko własne wersje słynnym standardów ( „Summertime”, „Love Is Here to Stay”, „Nice Work If You Can Get It” – George’a Gershwina, “Don’t Get Around Much Any More” – Duke’a Ellingtona, “Misty” – Errolla Garnera, “Get Happy” – Harolda Arlena, “Just One of Those Things” – Cole Portera), ale także piękne, własne kompozycie w brawurowej, autorskiej interpetacji ( „ Dancing Leaves on Main Street”, “Swinging Ivories”, ”Bach”, „Our Tender Moments”, „Satinwood”, ”Swingland” , „Moto Perpetuo”, „Indigo Grapes”, „ Morning Stroll in the Central Park”)
Adam Matyszkowicz edukację muzyczną rozpoczął w domu,pod kierunkiem matki. Później uczęszczał do szkoły dla dzieci uzdolnionych muzycznie. Naukę kontynuował w Liceum Muzycznym w Krakowie. W 1956 roku, zafascynowany jazzem oraz rozczarowany brakiem zrozumienia wśród nauczycieli dla jego zainteresowań, porzucił szkołę i związał się (mieszkał, ćwiczył, koncertował) z krakowskim klubem jazzowym Helicon. Wspólnie z trębaczem Tomaszem Stańką w 1962 roku założyli zespół Jazz Darings, który był – wg niemieckiego krytyka i teoretyka jazzu, Joachima Ernsta Berendta – „pierwszym europejskim combo grającym w stylu Ornette’a Colemana”. W 1963 roku w Konkursie Jazzowym Polski Południowej zespół Jazz Darings zdobył I miejsce. Nowoczesna technika, szerokie horyzonty muzyczne spowodowały, że Makowicza zaczęli zapraszać do grania wybitni polscy jazzmani. Jego umiejętność „wpasowania się w zespół” , powodowała, że grał w bardzo stylistycznie różnorodnych zespołach: u Andrzeja Kurylewicza, Zbigniewa Namysłowskiego, Tomasza Stańki, Michała Urbaniaka, Jana Ptaszyna Wróblewskiego. Równie chętnie grał z własnym Trio, jak i kierował sekcją rytmiczną towarzyszącą np.Novi Singers i Wojciechowi Młynarskiemu. Pianista od początku rozwijał swe kompozytorskie zainteresowania, a na przełomie lat 60-tych i 70-tych włączył do swego instrumentarium także elektryczny fortepian Fendera. W 1970 roku dołączył do Constelation- nowego zespołu Michała Urbaniaka, akompaniował także na płytach Urszuli Dudziak. W latach 1973-76 grał w zespole Tomasza Stańki Unit, wystąpił z orkiestrą Duke’a Ellingtona.
Od 1974 coraz częściej decydował się na samodzielne działania artystyczne, które spotkały się z dużym zainteresowaniem krytyki i publiczności. W 1977 wyjechał do USA ( i zmienił nazwisko na Adam Makowicz). Dużą pomoc okazał mu amerykański popularyzator jazzu – Willis Conover. Z jego polecenia otrzymał zaproszenie od Johna Hammonda i wystąpił 9 maja 1977 roku w nowojorskim klubie The Cookery, by niebawem pojawić się w prestiżowej Carnegie Hall. Ułatwiło mu to nagranie swojego pierwszego w USA solowego albumu „Adam”. Niebawem dokonał reedycji swych nagrań europejskich oraz nagrał kolejne autorskie płyty. Odtąd uczestniczył we wszystkich liczących się krajowych, europejskich i amerykańskich festiwalach jazzowych. Do wspólnego muzykowania zapraszali go najsławniejsi muzycy m. in.: Benny Goodman, Herbie Hancock, Earl Hines, Freddie Hubbard, Sarah Vaughan, Teddy Wilson i George Shearing. Jego ogromna dyskografia obejmuje m.in. tak ważne dla jazzu albumu jak „ Zbigniew Namysłowski Quartet ”, „ Novi Singers ”, „ New Faces In Polish Jazz ”, “ Jazz Jamboree’69 ” (z Lucky Thompsonem), “ Michał Urbaniak’s Group ”, “ Newborn Light” (z Urszulą Dudziak), “ Michal Urbaniak Fusion ”, “ Unit” (z Tomaszem Stańko), “ Live Embers”, ”Remembering Duke’s World” (z Duke Ellington Orchestra), “Winter Flowers”, ”Adam ”, “ From My Windows ”, “ Classic Jazz Duets ” (z George’m Mrazem), “ Naughty Baby ”, “The Solo Album: Adam In Stockholm’87 ”, „ My Name Is Makowic z”, “ Solo”, “ Naughty Baby: Honoring George Gershwin” ,”Live At The Mayback Recital Hall Series ”, “ Makowicz Plays Gershwin” (z Moscow Symphony Orchestra), “ Plays Irving Berlin ” (z Sinfonia Varsovia), “ Music Of Jerome Kern ”, “ A Handful Of Stars’81” (z Jack’em De Johnettem), “ Tribute To Art Tatum “, „ Gershwin/Makowicz “.
W stylu gry Makowicza słychać echa gry Arta Tatum’a, Keitha Jarretta i fortepianowej muzyki epoki romantyzmu. Obok typowych standardów i utworów jazzowych ma w swoim repertuarze również klasykę. Na koncertach grał m.in. z Chester String Quartet, Amici String Quartet i Washington National Symphonic Orchestra. Jego specjalnością stały się koncerty i płyty monograficzne poświęcone wielkim twórcom z pogranicza jazzu i muzyki rozrywkowej. Do koncepcji tej często powracał by z orkiestrą Sinfonia Varsovia pod kierownictwem Krzesimira Dębskiego na koncertach monograficznych z cyklu „Makowicz plays…” prezentować swoje własne wizje muzyki klasyków jazzu.
