Sesja dedykowana jest wybitnemu włoskiemu kompozytorowi Ennio Morricone. Struktura albumu „Ennio” zrealizowanego dla prestiżowej ACT Music & Vision przez wirtuoza harmonijki chromatycznej Grégoire’a Mareta oraz pianistę Raimaina Collina jest klarowna: zagrać ulubione przeboje filmowe w nowej, jazzowej wersji. Dla takiej koncepcji przygotowali perfecyjny zespół ( Marcus Gilmore-perkusja, Burniss Earl Travis-kontrabas, Marvin Sewell-gitara i flecistka Alaxabdra Sopp). Gościnie zaśpiewali Cassandra Wilson i Gregory Porter. What’s more ?
Szwajcarski harmonijkarz zadebiutował w 2019 roku, dla ACT Music albumem „Harp vs. Harp”, nagranym w duecie z wirtuozem harfy Edmarem Castañedą oraz gośćmi specjalnymi: Bélą Fleck i Andreą Tierrą. To dla świata muzyki Grégoire Maret na nowo zdefiniował rolę harmonijki ukazując wyjątkowe i charakterystyczne brzmienie tego instrumentu, wpisując chromatyczną harmonijkę ustną w rolę wiodącego instrumentu w różnych stylach muzycznych. Lista gwiazd, z którymi regularnie współpracuje jest imponująca: Herbie Hancock, Pat Metheny, Cassandra Wilson i Marcus Miller to tylko niektórzy z jego wybitnych partnerów artystycznych. Jako gość w studio i na estradzie wzbogacał muzykę takich artystów, takich jak Prince, Sting, Elton John, Jimmy Scott, Dianne Reeves, Toots Thielemans, Richard Bona, Terri Lyne Carrington, Tito Puente, Kurt Elling, Jeff „Tain” Watts, Charlie Hunter, Youssn’Dour, Me’Shell Ndegeocello, Pete Seeger, David Sanborn i George Benson.
Prologiem projektu „Ennio” było z pewnością spotkanie, w 2020 roku, harmonijkarza i pianisty przy realizacji albumu „America” . To wtedy Maret i Collin zauważyli, że muzyka ze słynnych „spaghetti westernów” zauroczyła ich w młodości i że warto nagrać własne wersje popularnych tematów Ennio Morricone. Teraz tuzin przebojowych i znanych melodii filmowych Ennio Morricone zagrano w ujmującym i poza ekranowym stylu tworząc z kompozycji słynnego włoskiego kompozytora ciekawe standardy: raz harmonijkarz i pianista prowadzą intymną i spontaniczną rozmowę w „Once Upon a Time in America”, innym razem ekstatyczny zespół w „The Good the Bad and the Ugly: The Ecstasy of Gold” przywołuje na myśl wcześniejszą współpracę G.Mareta z Pat Metheny Group. Wartka melodia i aranżacja w „Once Upon a Time in the West” przedstawia pianistę w stylistyce subtelności Keitha Jarretta, podczas gdy w ”Man With a Harmonica” dźwięki slide-gitary połączono z transowym ostinato fortepianowym. Jest jeszcze „wisienka na torcie”, ballada „Se Telefonando” – perfekcyjny to duet wokalny Cassandry Wilson i Gregory’ego Portera. Być może brakuje upiornych abstrakcji i dzikich dźwiękowych melodramatów ze spag-westernowych ścieżek dźwiękowych Ennio Morricone, ale otwarte wyrazy wdzięczności tej pary wobec niezwykle emocjonalnej, zabarwionym jazzem palety dźwiękowej legendy są dziełem uwielbienia dla wielkiego artysty i kompozytora.
