Wspaniała edycja dwupłytowego albumu „ Songs & Fantasmagories ”  jaki zrealizowała wybitna polska mezzosopranistka Izabela Kopeć wraz Orkiestra Teatru Wielkiego Opery Narodowej pod batutą Łukasza Borowicza i  pianistki Ewy Pelweckiej. Zestaw pieśni i fantasmagorii Ludomira Michała Rogowskiego jest  efektem wieloletniej badawczej i artystycznej pracy polskiej mezzosopranistki nad dorobkiem mało znanego polskiego kompozytora. Edytorska „perełka” z  naszej prestiżowej DUX Music zawiera unikalne nagrania kompozycji wokalno-instrumentalnych L.M. Rogowskiego.

„Zaintrygował mnie ten nieznany artysta z Lublin – mówi Izabela Kopeć. Jego mistycyzm, wrażliwość na piękno i bezkompromisowość wskazywały na twórcę niezmiernie interesującego. Zaczęłam poszukiwania. Nie było to łatwe, bo jego muzyka wokalno-instrumentalna nie została nigdy wcześniej nagrana ”.

Izabela Kopeć jest śpiewaczką, mezzosopranem-lirycznym, kompozytorem i producentem muzycznym. Jest pierwszą polską przedstawicielką gatunku classical-crossover, czyli gatunku, który polega na łączeniu operowego wokalu z różnymi formami muzycznymi (jazzem, popem, rockiem). Ukończyła Akademię Muzyczną we Wrocławiu (specjalizacja wokalno-aktorska i oratoryjno-kantatowa). Wydała kilka znakomitych płyt („Sycamore Tree”, „Inspiracje”, „Five„, „Piazzolla. Show Me Your Tango”), robiła wokalizy m.in. do szkiców z muzyką filmową Piotra Mikołajczaka, w 2008 roku ze swoim singlem „You’ve Got My Love” brała udział w koncercie finałowym polskiego konkursu Eurowizji. Teraz Izabela Kopeć nagrała jedyne, zachowane i artystycznie ciekawe kompozycje L.M.Rogowskiego, które prezentuje na dwupłytowym albumie „ Songs & Fantasmagories” .

W czasach, gdy polscy twórcy hołdowali kosmopolityzmowi, Rogowski walczył o propagowanie polskiej muzyki i wykonywanie dzieł polskich kompozytorów na naszych scenach. Rogowski uważany był w dwudziestoleciu międzywojennym za jednego z bardziej obiecujących kompozytorów, jednak szybko zyskał łatkę ,,narodowca ” i na wiele lat zniknął z kart historii polskiej muzyki. Ludomir Michał Rogowski urodził się w 1881 roku w Lublinie. Ukończył studia w Warszawskim Instytucie Muzycznym (kompozycja u Zygmunta Noskowskiego i Romana Statkowskiego, dyrygentura u Emila Młynarskiego), a następnie kształcił się m.in. w Lipsku u Artura Nikischa oraz teoretyka Hugo Riemanna, a także w Monachium, Rzymie i Paryżu (w 1911 roku uczył się tam śpiewu u Józefa Reszke). Przed I wojną światową został dyrektorem muzycznym w Teatrze Nowoczesnym w Warszawie. Rogowski, oprócz tego, że komponował, był też niezwykle interesującym publicystą. W swej twórczości literackiej zajmował się teorią muzyki oraz wpływem charakteru narodu na jego sztukę muzyczną. Był gorącym propagatorem rozwoju polskiej muzyki narodowej i tworzenia instytucji ( zabiegał np. o otwarcie filharmonii w Wilnie). Zarówno jako publicysta, jak i twórca, nie był  doceniany w Polsce. Określano go mianem „narodowca” bo przecież n salonach Warszawy dwudziestolecia międzywojennego hołdowano wówczas kosmopolityzmowi. Choć początkowo Ludomira Michała Rogowskiego zaliczano w poczet najbardziej obiecujących kompozytorów takich jak  „ Szymanowski, Różycki, Rogowski w chwili obecnej są najbardziej popularnymi przedstawicielami naszej młodej generacji” –pisał Mateusz Gliński w roku 1925 – to jego dzieła szybko zaczęto poddawać krytyce. W 1914 roku Rogowski wyjechał na kilka lat do Paryża, na którego salonach czuł się zdecydowanie lepiej niż w ojczyźnie. Mieszkał też na południu Francji. Ostatecznie, w drugiej połowie 1926 roku, osiadł w Dubrowniku, gdzie żył tworząc, aż do swojej śmierci w 1954 roku.Wydanie albumu Izabeli Kopeć przywraca pamięć Ludomira Michała Rogowskiego,który był jednym z bardziej interesujących kompozytorów i dyrygentów, tworzących w I połowie XX wieku.

Dionizy Piątkowski