Al Di Meola to artysta niepokorny i otwarty na muzyczne wyzwania. Często zmienia swój muzyczny wizerunek. Jest znakomicie improwizującym jazzmanem w zespole Return to Forever, świetnym rockmanem w swoich elektrycznych projektach, wirtuozem gitarowej ekwilibrystyki w legendarnym trio McLaughlin – de Lucía – Meola czy interpretatorem tanga Astora Piazzolli. „ Szukam stylistyki, z którą mógłbym przetrwać wiele sezonów. Nie mam na myśli jakiejś muzycznej mody, ale głębsze źródła inspiracji. Wydaje mi się, że dość konsekwentnie wtapiam się w stylistykę kompozycji Astora Piazzolli. To jest sukces muzyki; nie nagrania ani mojego pomysłu. Zawsze fascynował mnie folklor, ten przemycany w nagraniach jazz-rocka i ten latynoski, grany wspólnie z Johnem McLaughlinem, Paco de Lucíą, Airto Moreirą. Teraz poszedłem dalej – jazz stał się pretekstem do prezentowania muzyki etnicznej. Stąd zachwyt dla kompozycji Astora Piazzolli, latynoskiego rytmu, mistyki tanga. Nie patrzę na mój album „Di Meola Plays Piazzolla” jak na płytę komercyjną, która odniosła spory sukces, ale urzeka mnie sam fakt, że stworzyłem muzykę nastroju i emocji z rozbudowaną improwizacją i autentycznym jazzowym feelingiem”.
Al Di Meola urodził się 22 lipca 1954 roku w Jersey City w stanie New Jersey w USA. Jako muzyk jazzowy objawił się w latach siedemdziesiątych, gdy świat wpatrzony był w jazzrockowe i elektroniczne innowacje Milesa Davisa. Al Di Meola, pilny student Berklee School of Music rozkochany w folkowych rytmach amerykańskiego Południa, właśnie wtedy odkrył swój jazz – zawieszony między pogodnymi rytmami fusion, ortodoksją synkopy oraz blue note oraz latynoskim tangiem, sambą i folklorem flamenco. Takie pojmowanie muzyki stało się źródłem spektakularnego sukcesu gitarzysty, wzbudziło zachwyt krytyki i aplauz słuchaczy. „Nigdy nie kierowałem się względami komercji, pozyskiwania publiczności tanimi chwytami. Rzeczywiście, coraz więcej jest nagrań i