Amerykański perkusista Al Foster jest dzisiaj legendarnym muzykiem i współtwórcą sukcesów najwybitniejszych gwiazd jazzu, zwłaszcza tych, z którymi nagrywał przełomowe dla jazzu albumu. Od Theloniousa Monka, Horace’a Silvera, Cannonballa Adderley’a, Sonny’ego Rollinsa, Joe Hendersona, Carmen McRae, Shirley Horn, Abbey Lincoln, Betty Carter po Chicka Coreę, McCoy Tynera, Herbie’ego Hancocka, Stana Getza, Bobby’ego Hutchersona, Dextera Gordona, Bustera Williamsa, Rona Cartera, Paula Chambersa, Stanley’a Clarke’a, George’a Mraza, Dave’a Hollanda, Charlie’ego Hadena i wielu, wielu innych. Al Foster przez ponad trzynaście lat (1972- 1985) był także perkusistą zespołów Milesa Davisa.
Urodził się w jazzowej rodzinie w Richmond, w stanie Virginia. Początkowo zafascynowany był muzyką ojca, kontrabasisty jazzowego oraz jego ogromnym zbiorem płyt. Słuchając jazzu zainteresował się m.in. nagraniami Maxa Roacha, który na wiele lat zostanie jego idolem. Jako nastoletni perkusista pozostawał także pod wpływem jazzu Sonny’ego Rollinsa, który był dla Fostera pierwszym jazzowym ekspertem oraz nauczycielem. Zawodowo zaczął grać na perkusji już jako nastolatek, w 1960 roku podjął współpracę z Hugh’em Masakalą, Ted’em Cursonem oraz Illinois’em Jacquet’em (1962-64). W połowie lat 60-tych współpracował z Lou Donaldsonem oraz Blue Mitchellem, z którym( w 1964 roku) nagrał swoją pierwszą płytę „ The Thing To Do”. Przełomowym był dla perkusisty okres współpracy z Milesem Davisem ( od 1972 roku) oraz czas wspólnego kreowania jazz-rocka lat 70-tych. Al Foster bierze udział nie tylko w ważnych koncertach i nagraniach zespołów Milesa Davisa ( także tych z pierwszych lat 80-tych z kultowym albumem „The Man With the Horn”), ale także sporo koncertuje i nagrywa z innymi, uznanymi jazzmanami: od McCoy Tynera, Dextera Gordona, Horace’a Silvera i Freddie’go Hubbarda po Joe Hendersona, Dave’a Liebmana ( i jego grupy Quest) oraz warsztatowej The Milestone Jazzstars ( z Ronem Carterem i McCoy Tynerem).
Jego ogromna dyskografia obejmuje albumy, które uznać należy za autorskie ( choć realizowane z udziałem innych, wybitnych muzyków ) np. „Mixed Roots”, „Brandyn”, „Heads Of State -Search For Peace”, “Oh! :ScoLoHoFo”- z Joe Lovano, Johnem Scofieldem i Dave’m Hollandem, “Love, Peace and Jazz! Live at the Village Vanguard”,” The Paris Concert”. Jest także Al Foster perkusistą na kultowych płytach Kenny’ego Barrona ( „Landscape”, „Super Standard” ), Joanne Bracken (“Havin’ Fun”, :Fi-Fi Goes to Heaven”, Tommy’ego Flanagana (“The Magnificent Tommy Flanagan”, “Giant Steps”, “Nights at the Vanguard” ), Sonny’ego Rollinsa ( “Don’t Ask”, “Love at First Sight”, “Here’s to the People”, “Sonny Rollins + 3”), Duke’a Jordana( “Duke’s Delight “, “Lover Man”), Dave’a Liebmana ( “Light’n Up, Please!”, “Pendulum”), McCoy Tynera (“Horizon”, “Quartets 4 X 4”, “It’s About Time”, “New York Reunion”, “McCoy Tyner Plays John Coltrane”, “McCoy Tyner with Stanley Clarke and Al Foster”) i wielu, wielu innych. Ale nade wszystko jest Al Foster nadwornym perkusistą wybitnych albumów Milesa Davisa („In Concert: Live at Philharmonic Hall”, “Big Fun”, “Get Up with It”, “Dark Magus”, “Agharta”, “Pangaea”, “The Man with the Horn”, “We Want Miles”, “Star People”, “Decoy”, “You’re Under Arrest”, “Amandla”).
