Andy Warhol należy do grona najdroższych twórców sztuki nowoczesnej. Jego prace osiągają ceny przyprawiające o zawrót głowy. W 2013 roku za pracę „Silver Car Crash (Double Disaster)” w nowojorskim domu aukcyjnym Sotheby’s zapłacono 105 mln dolarów. Poprzedni rekord należał do innej pracy Warhola, „Eight Elvises”, która została w 2008 roku sprzedana prywatnemu kolekcjonerowi za 100 mln dolarów.

Andy Warhol ( 6.08.1928-22.02.1987)  był kontrowersyjnym twórcą pop – artu  i jednym z najsłynniejszych, którzy kiedykolwiek zajmowali się tym nurtem w sztuce.  Rodzice Warhola pochodzili ze słowacko-polskiego Podkarpacia, ale artysta urodził się już w Pittsburgu, gdzie studiował projektowanie użytkowe na Carnegie Mellon. Pod koniec lat 40-tych  artysta przeprowadził się do Nowego Jorku i  rozpoczął tworzenie ilustracji i reklam, podjął  współpracę z prestiżowymi magazynami  Dance Magazin, Vogue i Glamour. W swoich pracach starał się wykorzystywać produkty kultury masowej w technice  sitodruku: to wtedy powstały jego słynne reklamy dla Coca-Col oraz zup Campbella.  Andy Warhol realizował  także ekscentryczne filmy, które tworzył, kręcąc statyczną kamerą nieruchome obiekty, np. śpiącego człowieka. Produkcje, do których zatrudniał nieznane gwiazdy, prostytutki czy transwestytów, wzbudziły wiele kontrowersji.  Jednak znane firmy, jak Tiffany&Co., Vogue, Harper’s Bazaar czy Columbia Records zatrudniały kontrowersyjnego artystę i postrzegały A.Warhola jako zdolnego rysownika, ilustratora i twórcę nieszablonowych reklam. Andy Warhol stawał się coraz popularniejszy w całej Ameryce a jego pop-art intrygował wiele środowisk artystycznych, opiniotwórczych i muzycznych. Warhol chciał być jak maszyna i masowo produkować sztukę popularną, bazującą na wytworach wszechobecnej masowej kultury amerykańskiej. W nowojorskim atelier Andy’ego Warhola, nazywanym Fabryką, powstawały książki, filmy, druki, a nawet obuwie. And Warhol stworzył nie tylko słynne projekty puszki zupy dla firmy Campbell’s oraz butelki dla Coca-Cola, a także, słynne teraz, portrety postaci ze światowego show-businessu. W latach 1963-68 Andy Warhol zrealizował ponad 60 filmów, obrazów, które powstawały spontanicznie, bez żadnych scenariuszy, oddając możliwie jak najwierniej rzeczywistość.  Kontrowersyjny artysta pracował także w przemyśle filmowym jako reżyser, scenarzysta, producent, montażysta, aktor, odpowiadał również za zdjęcia (najbardziej znane filmy Andy’ego Warhola to ”Sleep”, ”Chelsea Girls”, ”Blow Job”, ”Vinyl”, ”Poor Little Rich Girl”). Ekscentryczne Życie Andy’ego Warhola również często ekranizowano ( choć jako introwertyk twierdził, że w purytańskich Stanach Zjednoczonych jest on osobą nieakceptowalną, czy po prostu nielubianą ze względu  m.in. na swój homoseksualizm).

Andy Warhol wywarł także ogromny wpływ na muzykę lat 60-tych i 70-tych. Najważniejszym z pewnością jest czas powiązania sztuki Andy’ego Warhola z formacja Blue Velvet. W połowie lat-60-tych Andy Warhol potrzebował zespołu rockowego do swojego multimedialnego projektu „Andy Warhol, Up-Tight”. Wysłuchał ich koncertu w klubie The Cafe Bizarre i formacja  została włączona w projekt całej The Factory.  Warhol był odtąd nie tylko producentem nagrań i managerem zespołu ale także autorem słynnej ”bananowej” okładki albumu. Współpraca Velvet Underground z Andy’m Warholem trwała około półtora roku. W styczniu 1966 roku  do zespołu dołączono (na prośbę Warhola) wokalistkę i aktorkę Nico i odtąd w tym składzie brali  udział w serii multimedialnych programów składających się z kombinacji filmów Warhola, świateł Danny’ego Williamsa, muzyki Velvet Underground  i Nico, tańców  Gerarda Malangi, pokazów przezroczy, projekcji filmowych  Paula Morrissey’a oraz fotografii Billy’ego Linicha i Nata Finkelsteina.

Album „Andy Warhol and Music” jest swoistym, muzycznym hołdem dla geniuszu kontrowersyjnego artysty. To zestaw nagrań, które w znaczny sposób ukształtowały także artystyczne postrzeganie świata przez Andy’ego Warhola. Trudno sobie bowiem wyobrazić amerykańską scenę muzyczną i nowoczesną sztukę i kulturę bez kultowych dzisiaj piosenek i formacji. Album „And Warhol and Music” przedstawia najważniejsze z nich : “Sunday Morning” i “Venus in Furs” formacji  The Velvet Underground, ”Chelsea Girls” oraz  “These  Days”  śpiewane przez Nico, “Heart of Glass” i “Sweet and Low” Debbie Blondie Harry, “Drive”(The Cars), “Walk on the Wild Side”(Lou Reed), “Like a Rolling Stone” (Bob Dylan), “Sister Morphine” (The Rolling Stones), “Open House” (Lou Reed & John Cale), “Cool Mac Daddy” (Ultra Violet), “Tribute to NJP” (Ryuichi Sakamoto), “River Deep Mountain High” ( Ike & Tina Turner), “Sunshine Superman” (Donovan), “Take Good Care of My Baby” (Bobby Vee), “Nowhere To Run” (Martha & The Vandellas), “Shout” (The Isley Brothers), “I Saw Linda Yesterday” (Dickey Lee) a nawet słynne tematy muzyki klasycznej (m.in. “Petruska” I.Stravinsky’ego, “Sanctus” W.A.Mozarta, “La Traviata” Verdi’ego śpiewana przez Marię Callas).

Dionizy Piątkowski