Ciekawy, historyczny CD-set najważniejszych albumów, jakie wybitny saksofonista Dexter Gordon zrealizował na początku lat 60-tych dla prestiżowej Blue Note Records. Zestaw – obejmuje cyfrowe wersje oryginalnych albumów wraz z oryginalnymi okładkami “ Doin’ Allright” ( 1961), “Dexter Calling” (1961), “A Swingin’ Affair” ( 1964), “One Flight Up” (1964) oraz “Getting’ Around” z 1965 roku. Dexter Gordon należał do najważniejszych saksofonistów jazzu. Mimo, że zwykle traktuje się go jako wybitnego przedstawiciela be-bopu, w jego grze zawsze wyczuwa się także szacunek do tradycji swingowej, co zapewne wypływało z jego wcześniejszych muzycznych doświadczeń. W utworach utrzymanych w szybkim tempie, zwłaszcza w duetach i tenorowych pojedynkach z Grayem, grę Gordona znamionuje zdecydowanie i spora doza agresywności; z kolei w balladach był na przemian szorstki lub bardzo czuły. Niezależnie od charakteru kompozycji jego improwizacje uderzały wyobraźnią, a zarazem płynącym z doświadczenia autorytetem i samokontrolą.
Pierwszy kontakt z muzyką Dexter Gordon rozpoczął od nauki na klarnecie, by już jako 15-latek przerzucić się na saksofon tenorowy. Od 1940 roku, przez ponad dwa lata, grał w zespole Lionela Hamptona. Później występował z Lee Youngiem, Fletcherem Hendersonem, Louisem Armstrongiem i Billym Ekcstine’m; prowadził też własny zespół. Do końca 1944 roku saksofonista był już dość dobrze zorientowany w nowych nurtach jazzu, a bezpośredni kontakt z czołowych przedstawicieli be-bopu ( z którymi spotkał się w orkiestrze Eckstine’a) zdecydował o jego stylistycznych preferencjach.W ciągu następnych kilku lat występował zarówno na Wschodnim, jak i Zachodnim Wybrzeżu USA całkowicie ignorując sztuczny, choć poręczny, podział na dwie formy bopu istniejący w początkach lat 50-tych. Jednym z jego partnerów był wówczas Wardell Gray, z którym dokonał kilkunastu znakomitych, po wielokroć naśladowanych przez innych, nagrań. Kariera Dextera Gordona w drugiej połowie lat 50-tych uległa zahamowaniu ze względu na jego problemy z narkotykami, ale już pod koniec dekady poradził sobie z uzależnieniem i wrócił na estradę. Lata 60-te i 70-te upłynęły mu na słynnych sesja nagraniowych oraz trasach koncertowych – zwłaszcza w Europie, gdzie mieszkał przez większość czasu. Po powrocie do USA w 1976 roku nagrał kilka wysoko cenionych płyt, na których zademonstrował niespotykaną dojrzałość stylu, który przy tym brzmiał świeżo i intrygująco. Być może z powodu nie najlepszej formy muzycznej, jaką przejawiał w ostatnich latach kariery w latach 80-tych nie cieszył się zainteresowaniem ze strony wielkich wydawnictw płytowych. W 1985 roku pojawiła się na rynku podwójna płyta wydana przez Blue Note Records (dla której w latach 60-tych zarejestrował wiele wyśmienitego materiału) z wyborem nagrań koncertowych artysty z lat 1978-79 pod tytułem „Nights At The Keystone” uzupełniona o nowe nagrania ( pozycja ta ukazała się w 1990 roku jako album trzy-płytowy pod tym samym tytułem). Niestety sukces zawodowy zbiegł się z dość sporym chaosem w jego życiu prywatnym. Momentem zwrotnym w jego karierze był występ w filmie „’Round Midnight” z 1986 roku, gdzie – tak po prawdzie – zagrał samego siebie. Za swoją rolę saksofonisty- alkoholika Gordon został nominowany do Oscara.
