John Hicks ( 21.XII.1941 – 10.V. 2006) to jeden z najznamienitszych pianistów i kompozytorów nowoczesnego jazzu. Trochę zapomniany i mniej eksponowany medialnie niż jego koledzy spod znaku awangardy „ new black music „ i „loft jazzu” jest jednak dzisiaj niezwykle ważnym artystą i kreatorem to wszystkiego, co w muzyce jazzowej określa się mianem „nowoczesności”.
Wszechstronnie, muzycznie wykształcony pianista to absolwent prestiżowego uniwersytetu Lincolna w Missouri oraz bostońskiej Berklee School Of Music. Na początku lat 60-tych nawiązał współpracę z wybitnym perkusistą i liderem Art’em Blakey’em (1964-66), który wprowadził zdolnego pianistę w świat jazzu. Doskonałą szkołą był dla Johna Hicksa także czas współpracy z wokalistką Betty Carter (1966- 68) oraz zespołami Woody’ego Hermana (1968-70). Na początku lat 70-tych pianista związał się z czołówką nowojorskiego loft-jazzu lansując modny wtedy „new black music”. Spore uznanie przyniosły Hicks’ owi koncerty i nagrania z saksofonistą Oliver’em Lake’m (1970) i trębaczem Charlesem Tollivier’em (1972). Mimo, że przez kolejna lata John Hicks utożsamiany był, jako lider trio Betty Carter (1975-80) oraz pianista Jazz Messen