Amerykański saksofonista Joshua Redman pochodzi z rodziny ze sporymi tradycjami muzycznymi: spory wpływ od sławnego ojca Dewey’a Redmana wywarła na nim matka, rozbudzająca w synu potrzebę stałego obcowania z muzyką. To ona zapisała 5-letnie dziecko do Berkeley’s Centre For World Music, aby mogło tam zapoznać się z muzyką Indii i Indonezji. W szkole grał w jazzowym big-bandzie i mniejszych zespołach; na drodze do kariery naukowej, wygrał stypendium uniwersytetu Harvarda na studia w wydziale nauk społecznych, stanęła muzyka. Tam właśnie zaczął poważniej interesować się jazzem, słuchać płyt nagrane przez mistrzów saksofonu powojennych lat, spędzać ferie letnie w Bostonie w gronie studentów wydziału jazzu Berklee School of Music.
Po otrzymaniu w 1991 roku dyplomu (z doskonałymi notami) przyjął pracę w Yale Law School. Zaczął odwiedzać kluby jazzowe, podejmować pracę sidemana, wreszcie jesienią 1991 roku wygrał Międzynarodowy Konkurs Saksofonowy im. Theloniousa Monka. Dzięki tej prestiżowej nagrodzie Joshua Redman znalazł się w kregu najważniejszych jazzu, którzy teraz grali wraz z młodym muzykiem ( Elvin Jones, Jack DeJohnete, Red Rodney, Paul Motian, Roy Hargrove,Jon Hicks). Swą pozycję gruntował wygrywając prestiżowe ankiety: czytelników Jazz Times– w kategorii Najlepszego Nowego Artysty 1992, magazynu Rolling Stone– w kategorii Hot Jazz Artist Of 1993, ankietę krytyków magazynu Down Beat – Saksofonista Tenorowy Zasługujący Na Szersze Uznanie. Wkrótce Joshua Redman podpisał kontrakt z wytwórnią Warner Brothers, która w w marcu 1993 wydała debiutancki album „Joshua Redman”. Kolejny album „Wish” (gdzie zagrali Pat Metheny, Charlie Haden i Billy Higgins), przyniósł uznanie oraz był wizytówką jego stylu gry, pełnej ciepła i swingu. W 1994 roku Joshua Redman dołączył w czasie sesji nagraniowej do Joe Lovano (album „Tenor Legacy”) ,toczył ‘bitwę saksofonową” z Kennym Garrettem (album ‘Jams”), brał udział w ekspresyjnym starciu dwóch saksofonów tenorowych. Innym razem doskonale pointował gitarowe riffy Pata Metheny’ego w czasie koncertu w San Francisco (album ”Blue For Pat”). Błyskotliwa kariera znalazła odniesienie w kolejnych, ciekawych albumach (np. ”Mood Swing”, ”Freedom In The Groove”, ”Live At The Village Vanguard”, Jams”, New York Stories – z Roy’em Hargrovem, “Tenor Legacy” – z Joe Levano, “Captured Live ’94” – z Bradem Mehldau), “Blues For Pat-Live’94” –z Patem Methenym) , “Jams”- z Kennym Garrettem, Wallace’m Roney’em), “Spirit Of The Moment:Live At The Village Vanguard” czy sesje z Bad Plus Trio. Choć na jazzowej estradzie Joshua Redman zaistniał brawurowo to zaprezentował niebywały kunszt oraz mistrzowską wirtuozerię, jego ( wywiedziony z hard-bopu) styl gry, doskonałą prezencję, perfekcyjną biegłość gry na instrumencie oraz – co niezwykle ważne – oryginalność osobistego stylu i brzmienia.