Monachijska oficyna wydawnicza ECM Records – wraz z nieprzemijającą modą na nagrania Keitha Jarretta i Jana Garbarka – zdecydowała się (co jest ewenementem w polityce wydawniczej tej wytwórni) na edycje starych archiwalnych sesji i koncertów. Dwupłytowy album ” Sleeper” stanowi bowiem zapis nigdy wcześniej niepublikowanego koncertu Keitha Jarretta z zespołem Jana Garbarka, który pod nazwą European Quartet wystąpił w tokijskiej Nakano Sun Plaza w kwietniu 1979 roku. Tak, to jest ten słynny „europejski kwartet” Keitha Jarretta, który rozbudził kariery muzyków i stał się z czasem syntezą zarówno muzyki Garbarka i Jarrettta ale także rozpoznawalnej stylistyki brzmienia („powyżej ciszy”) ECM-u. Album „ Sleeper ” ukazuje się po ponad trzydziestu latach od nagrania legendarnej już dzisiaj płyty „ Belonging”, stanowiącej wtedy prolog kolejnych krążków kwartetu Jarretta/Garbarka. W dyskografii zespołu są bowiem kultowe „ Belonging” (1974), „ My Song” (1977), „ Nude Ants” oraz „ Personal Mountains ” (obie z 1979 roku). Teraz jeden z najważniejszych kwartetów współczesnego jazzu ( Keith Jarrett -fortepian, Jan Garbarek -saksofony, flet, instrumenty perkusyjne, Palle Danielsson – kontrabas i Jon Christensen -perkusja i instrumenty perkusyjne) powraca albumem „ Sleeper ” zarejestrowanym 16 kwietnia 1979 roku w Nakano Sun Plaza w Tokio.
Koncert sprawia wrażenie autorskiego recitalu ( kompozycje K. Jarretta), gdzie muzyka kwartetu rozgrywana jest pod wspólnym, jazzowym mianownikiem. Po ponad trzydziestu latach, struktura jazzu jest tutaj równie świeża i nowatorska, jak w epoce, w której ECM-owskie brzmienie kwartetu było czymś rewolucyjnie innowacyjnym. Może właśnie dlatego – i na fali melancholii do wspaniałych lat siedemdziesiątych i triumfu jazzu Jana Garbarka – ECM w specjalnym zestawie „ Dansere ” „ wznawia jego pierwsze albumy zrealizowane dla ECM i pilotowane przez producenta Manfreda Eichera. To kultowe już dzisiaj płyty „ Sart” (1971), Witchi-Tai-Toi” (1973) i tytułowy „ Dansere „ (1975) na różny, ale spójny i konsekwentny sposób pokazują inteligentne i pełne pomysłów eksperymenty w zakresie dynamiki, brzmienia całego zespołu, wzajemnej relacji między improwizacją, strukturą jazzu i poszanowaniem tradycji. Zarówno „ Dansere ”, jaki i „ „Sleeper” są dzisiaj najwspanialszymi dokumentami jazzu i kreatywności zespołów Jarretta i Garbarka.
