Charyzmatyczna śpiewaczka i pianistka Mildred Bailey-Rinker (27.02.1907-12.12.1951) już w pierwszych latach dwudziestych XX wielu śpiewała i grała na fortepianie w niemych kinach, pracowała jako demonstratorka piosenek i występowała w rewiach i radiu. Już jako osiemnastolatka była główną atrakcją jednego z nocnych klubów Hollywood, gdzie wykonywała popularne piosenki, bluesy i nieco frywolne numery wodewilowe. Regularnie współpracowała z muzykami jazzowymi, z którymi doskonale się rozumiała, i swoją pierwszą płytę nagrała z Eddiem Langiem w już w 1929 roku. Tego samego roku do swojej orkiestry zatrudnił ją Paul Whiteman, w której poznała kilku z najlepszych białych jazzmanów ery Swingu (jej brat, Al Rinker tworzył, obok Binga Crosby’ego i Harry’ego Barrisa słynne trio wokalne Whitemana, Rhythm Boys). Jako znana osobistość radiowa Mildred Bailey otrzymywała liczne oferty intratnych występów, a po jakimś czasie doczekała się własnej audycji. W 1932 roku jej interpretacja „Rockin’ Chair” Hoagy’ego Carmichaela wdarła się na listy przebojów i tego od czasu wokalistka znana była  także pod przydomkiem Rockin’ Chair Lady. Nadal wiele występowała z jazzmanami (przez jakiś czas była żoną wibrafonisty Reda Norvo), ale nie przestawała się cieszyć ogromną – jak na ówczesne czasy – popularnością. Mimo swej pokaźnej postury śpiewała kruchym, przepojonym czułością głosem, którym udało jej się odrzeć z banału wiele z największych przebojów lat 30-tych. Mildred Bailey była pierwszą białą, która w pełni zasługiwała na miano śpiewaczki jazzowej, była podziwiana i szanowana  przez wielu czołowych jazzmanów, z którymi współpracowała, jak Bunny Berrigan, Buck Clayton, Benny Goodman, Coleman Hawkins, Johnny Hodges i Teddy Wilson. Do dziś ma wiele naśladowczyń oraz spory zestaw wznawianych na CD  archiwalnych płyt wybitnej śpiewaczki  ( np. „Uncollected Mildred Bailey – CBS Radio Show”, “Mildred Bailey With Paul Barron’s Orchestra”, “All Of Me”, “Me And The Blues”, “ The Mildred Bailey Collection – 20 Golden Hits”, “ Harlem Lullaby”, “Squeeze Me”).

Dionizy Piątkowski