„Zapomniani kompozytorzy polscy” to ciekawy projekt, który realizuje – wraz z różnymi, autorskimi zespołami – kontrabasista Piotr Rodowicz. To dwa albumy przygotowane z repertuarem „zapomnianych” kompozytorów polskich. Piszę „ zapomnianych”, bowiem twórcy ci poza oczywistym i ogromnym wkładem w historię polskiej muzyki rozrywkowej, nie mieli dość szczęścia, by swoje kompozycje podnieść do rangi wielkich hitów i standardów. Czy na pewno ? Na to pytanie odpowiada wybór, jaki proponuje Piotr Rodowicz „Wartość ich kompozycji, choć mało znanych, nie odbiega od światowego poziomu artystycznego – wyjaśnia genezę sesji Piotr Rodowicz. Wiele z nich zostało nagranych dawno, bo latach 30-tych XX wieku, w dość archaicznej aranżacji i brzmieniu. Wymagają one przypomnienia i odświeżenia, tak by stały się atrakcyjne dla współczesnego odbiorcy, a także, by zachęcały młodych muzyków do wykonywania tych utworów na koncertach i w szkołach muzycznych. Dlatego też projekt „Zapomniani Kompozytorzy Polscy” ma za zadanie wydobyć z tych piosenek ogromny potencjał muzyczny, pomijany jest tekst, by skupić się na pięknie melodii, dobrej harmonii i dzisiejszym brzmieniu zespołu kameralnego. Interpretacje we współczesnej stylistyce, ale z rzetelnym zachowaniem melodii przypomną młodym odbiorcom te cenne dla polskiej kultury kompozycje”
Artur Gold (17.03.1897 – 2.08.1943) to wybitny polski kompozytor, dyrygent i skrzypek, współtwórca popularnej w dwudziestoleciu międzywojennym orkiestry tanecznej oraz współtwórca polskiego jazzu. Jego młodszym bratem był słynny później skrzypek i lider orkiestry Henryk Gold. Studiował w Londynie, gdzie również występował z orkiestrami brytyjskimi. W 1924 roku nagrał płyty w studiu wytwórni Columbia Records w Hayes. Jego miejscem zamieszkania i działalności artystycznej stała się jednak Warszawa. W 1922 roku wraz ze swym kuzynem Jerzym Petersburskim założył zespół jazzowy, który szybko zdobył dużą popularność i został uznany jako najlepszy polski jazzband. Wspólnie prowadzili też orkiestry, które występowały w teatrze Qui Pro Quo, w lokalu Adria, Bristol, Morskie Oko, Oaza, Paradise. Ze swoją orkiestrą koncertowali we Francji, Austrii, Szwajcarii, Niemczech, Wielkiej Brytanii i wielu miastach w Polsce. Koncerty te często były transmitowane przez radio. Wzorowali się na orkiestrze Paula Whitemana grając amerykańską muzyką jazzową w orkiestrowych aranżacjach. W latach 30-tych Jazzband Gold/Petersburski współpracował z wieloma firmami fonograficznymi; Columbia, Parlophon, Odeon, Syrena Records, nagrywając wiele płyt. Artur Gold w okresie międzywojennym skomponował wiele popularnych przebojów: „Gdy Petersburski razem z Goldem gra”, „Jesienne róże”, „Kwiaciarka z Barcelony”, „Nie odchodź ode mnie”, „Pragnę Twoją Być”. Był także autorem melodii „Czarne oczy”, „Opium”, „Szkoda twoich łez dziewczyno”, „Ta mała piła dziś” a piosenka „Chodź na Pragę” stała się hejnałem stołecznej dzielnicy Praga-Północ. Współpracował z największymi gwiazdami międzywojennej sceny muzycznej i kabaretowej. Jego piosenki śpiewali Eugeniusz Bodo, Tadeusz Faliszewski, Loda Halama, Stanisława Nowicka, Tadeusz Olsza, Zula Pogorzelska, Janusz Popławski i Stefan Witas. Od 1940 roku przebywał w getcie warszawskim, gdzie wraz ze swą orkiestrą dawał koncerty w kawiarni „Nowoczesna”, w której występował również Władysław Szpilman. Podczas akcji wysiedleńczej w styczniu 1943 roku został wywieziony przez Niemców do obozu zagłady w Treblince. Został zamordowany w 1943 roku, w ostatnim okresie funkcjonowania obozu.
Leon Boruński (2.10.1908 – 07. 1942) to polski pianista i kompozytor, który studiował w Wyższej Szkole Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. W roku 1929 występował w kawiarni Morskie Oko w duecie z Henrykiem Warsem w programie ”Jazz na dwa fortepiany”. W 1932 wziął udział w II Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina, gdzie dotarł do finału i otrzymał VII nagrodę. W 1933 wziął udział w Międzynarodowym Konkursie Muzycznym w Wiedniu, gdzie otrzymał dyplom półfinalisty. Przez wiele lat akompaniował Hance Ordonównie. W nowym duecie fortepianowym z Karolem Gimplem akompaniował wielu artystom. Grywał także w popularnych teatrach Cyrulik Warszawski, Morskie Oko, Qui Pro Quo, Stara Banda. Komponował utwory rozrywkowe, koncerty fortepianowe, pieśni na głos z fortepianem, miniatury fortepianowe, i sonaty. Dla teatrów rewiowych pisał muzykę ilustracyjną, rozrywkową i jazzową. Podczas II wojny światowej grał w orkiestrze Ady Rosnera, z którą odbył tournee po ZSRR, na jesieni 1940 roku wrócił do Białegostoku a następnie do Warszawy. Grał w gettcie warszawskim w kawiarni „Pod 13tką”. W 1942 roku w wyniku choroby płuc znalazł się w szpitalu w Otwocku, gdzie pod koniec lata Niemcy wymordowali wszystkich pensjonariuszy. Większość jego twórczości zaginęła w pożodze wojennej a jego znane piosenki to m.in. „ „A ja mam nogi”, „Adieu chérie”, „Bo ja tak chcę”, „Było nas na świecie troje”, „Daj mi Boże bez uroku”, „Jakieś małe nic” , „Kubek w kubek”, „Mała diablica”.
Władysław Daniłowski, znany także jako Walter Dana (26.04.1902 – 4.03. 2000) to kompozytor, pianista, aranżer i wokalista. Studiował w Konserwatorium Warszawskim: fortepian oraz teorię muzyki. Założył Chór Dana w 1928 roku, który prowadził do 1939. Występował w kabaretach, nagrywał płyty, śpiewał w radiu, grał w filmach i pisał do nich muzykę. Pracował w Polskim Radiu, kierował Działem Muzyki Lekkiej. Pisał piosenki dla wielu wykonawców, m.in. dla: Adama Astona, Chóru Dana, Mieczysława Fogga, Zofii Terné, Miry Zimińskiej. Po wybuchu II wojny światowej zamieszkał we Włoszech, a następnie wyemigrował do USA. Reaktywował Chór Dana pod nową nazwą Dana Ensemble i przybrał pseudonim Walter Dana. Był prezenterem polonijnych rozgłośni radiowych. Nagrywał dla wytwórni płytowych Harmonia, RCA Victor, stworzył własną wytwórnię Dana Record, a także wydawnictwo nutowe. Zamieszkał w na Florydzie i zajął się kompozycją klasyczną. Napisał suitę „Florida Sketches”, której premiera odbyła się w Miami Beach Symphony Hall. Wydał swoje wspomnienia pt:”Oj, dana, dana!… cztery pokolenia„. Najważniejsze jego piosenki to „ „Barbara”, „Blade usta”, „Bo szczęściu melodii nie trzeba”, „Chodź, kolego, na jednego”, „Co nam zostało z tych lat”, „Czerwony kapturek”, „Gdy tańczysz ze mną”, „Kochana”, „Księżyc wypłynął”, „Pokoik na Hożej”.
Pianista, kompozytor i dyrygent Zygmunt Wiehler (10.02.1890 – 26.12.1977 studiował w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego, współpracował z warszawskimi kabaretami Qui Pro Quo, Perskie Oko i Morskie Oko. Komponował muzykę symfoniczną, chóralną, operetkową, i baletową. W 1936 roku na igrzyskach olimpijskich w Berlinie otrzymał brązowy medal za muzykę baletową. Jest autorem muzyki do baletów „Umarł Maciek, umarł”, „Dożynki”, „Lajkonik krakowski” i „Wesele łowickie”. Napisał ponad tysiąc piosenek, z których wiele stało się przebojami („Ada to nie wypada”, „Biały boston”, „Chcecie to wierzcie”, „List zza oceanu”, „Maleńki znak”, „Naucz mnie kochać”, „Nie kochać w taką noc to grzech”, „Niebieski walc”, „Nikt mnie nie rozumie tak jak ty”, „Pada śnieg”, „Tomasz, skąd ty to masz”, „Walca tańczy cały świat”). Był także autorem muzyki filmowej.
Pomysłodawca i lider zespołu, Piotr Rodowicz Jest jednym z najważniejszych basistów europejskiego jazzu . W kręgu jego zespołów pojawiali się tacy muzycy, jak Joshua Redman, Bob Moses, Igor Butman, Skip Hadden, Walter Davis, Bob Winiker Big Band, Jeoff Kiesser, Tomasz Szukalski, Janusz Muniak, Kazimierz Jonkisz, Adam Kawończyk, Janusz Skowron, Włodek Pawlik, Krzysztof Herdzin, Maciej Strzelczyk, Tomasz Filipczak, Artur Dutkiewicz. Jest muzykiem chętnie zapraszanym do projektów innych artystów i szczyci się ciekawą dyskografią (m.in. „ Kwartet Mingus Mingus” -z Kazimierzem Jonkiszem, „Kwartet Tribute To Thelonious Monk”- z Krzysztofem Herdzinem, „Grappelling Trio”- z Maciejem Strzelczykiem, „Live in Rabarbar: The World String Trio”- z Maciejem Strzelczykiem, „Live in Kiev”– z Maciejem Strzelczykiem, „ Przyjaciele – Jan Paweł II – Inspiracje”- z Tomaszem Filipczakiem, „Seweryn Krajewski Smooth Jazz”, „Ewa Cybulska Jazz Quartet- Music From My Heart”, „Patrycja Piekutowska Classic Quintet – My Journey”).
Część pierwsza sesji „Zapomniani kompozytorzy polscy” zawiera piosenki/kompozycje dwóch wybitnych twórców – Leona Boruńskiego i Artur Golda. Do realizacji albumu kontrabasista Piotr Rodowicz zaprosił swoich przyjaciół ( Bogdan Hołownia – fortepian, Ryszard Borowski – flet, Mark Waggoner – gitara), by zinterpretować kilka znakomitych kompozycji Artura Golda ( „Ja muszę mieć amantów trzech”, „Jak gdyby nigdy nic”, „Czarne oczy”, „Przy kominku”) oraz Leona Boruńskiego ( ”Trzy listy”, „Jakieś małe nic”, „Wszystko skończone”, „Błękitny ekspres”). Druga część projektu została przygotowana z udziałem większego zespołu: Alicja Borkowska – śpiew, Bogdan Hołownia – fortepian, Maciej Strzelczyk – skrzypce, Jarek Małys – fortepian, Ryszard Borowski – flet, Mark Waggoner – gitara oraz lider, kontrabasista Piotr Rodowicz. Repertuar albumu oparto tym razem o kompozycje, których autorami byli Władysław Daniłowski i Zygmunt Wiehler. To także „zapomiani” polscy kompozytorzy o ogromnym dorobku artystycznym i ważnej pozycji w polskiej kulturze. Piotr Rodowicz i Przyjaciele zarejestrowali piosenki Władysława Daniłowskiego („Księżyc wypłynął”, „Co nam zostało z tych lat”, „Może kiedyś innym razem”, „Pokoik na Hożej”) z tekstami Juliana Tuwima (oraz „Może kiedyś innym razem” z tekstem Mariana Hemara) zgrabnie zaśpiewanymi przez Alicje Borkowską. Natomiast z repertuaru Zygmunta Wiehlera wybrano „Ada to nie wypada”, „Niebieski walc”, „Maleńki znak” oraz słynny przebój „Nie kochać w taką noc to grzech”.
