Wybitny polski pianista i kompozytor Sławek Jaskułke precyzyjnie buduje swoja muzykę , zachwyt dla pianistycznej wirtuozerii oraz poklask dla kunsztu kompozytorskiego. Albumem „The Son” przekonuje, że subtelności brzmienia i nastroju ważniejsze są o energetycznej improwizacji, w której struktura buduje się nieokiełzaną emocją. Pianista proponuje liryczną, melancholijną podróż opartą na budowaniu nastroju i nieskazitelnego brzmienie, gdzie dźwięki muzyki same układają się w subtelności fortepianowej elokwencji pianisty. Sławek Jaskułke od kilku lat maluje swój jazzowy patos takimi dźwiękami. Budując strukturę utworów kieruje się barwą, ale też oszczędnością środków wyrazu. Z jednej strony to kompozycje będące dźwiękowym pejzażem o bogatym zabarwieniu harmonicznym, z drugiej zaś kompozycje o budowie piosenkowej z wyraźnie dominującą melodią. Pianista tworzy muzykę, która koi. I brzmienie, którego strukturę tworzą trzy, ważne elementy: kompozycja, fortepian oraz jego nietypowy strój.
„The Son” została nagrana na unikalnym w skali światowej instrumencie – fortepianie Malmsjo Grand Piano z 1935 roku nazywanym także – z uwagi na swoją budowę – Banana Grand. Fortepian został wyprodukowany przez firmę Malmsjo zaledwie w ilości 25 sztuk i dziś jest jednym z dwóch działających instrumentów tego modelu na świecie. Jest to fortepian prostostrunny a jego wyjątkowość polega na budowie bryły, której dno po stronie strun basowych jest większe. Fortepian posiada więcej otworów rezonansowych w ramie instrumentu, co kształtuje jego ciepłe, a przy tym potężne brzmienie. Szczególna, matowa barwa to zasługa opracowanego specjalnie dla Sławka Jaskułke systemu moderatorów, (stworzonego przez Tadeusza Gilerta i firmę Piano Rent). Także dla pomysłu pianisty nagrań dokonano w nietypowym dla jazzu stroju 432Hz, w którym Sławek Jaskułke pracuje od kilku lat. I jak sam artysta przyznaje „ wybór obniżonego strojenia instrumentu w moim przypadku jest jednym z elementów budowania własnego, niepowtarzalnego brzmienia, do którego dążę od wielu lat. Rzecz w tym, że obniżony strój jest przyjemniejszy w percepcji, powoduje cieplejsze i ciemniejsze brzmienie. A barwa w mojej muzyce wybrzmiewa przed nutami.“
Dzisiaj Sławek Jaskułke jest nie tylko wybitnym oraz uznanym pianistą i kompozytorem z imponującym dorobkiem, ale także artystą, który wzbudza najprzedniejsze emocje. Znawca jazzowej pianistyki Tomasz Szachowski, twierdzi wręcz, że Sławek Jaskułke jest „ jednym z najlepszych polskich pianistów średniego pokolenia”. Rzeczywiście, najczęściej określa się Sławka Jaskułke jako wybornego przedstawiciela polskiej pianistyki jazzowej, improwizowanej i modern classic. Artystę poruszającego się zarówno w obszarach muzyki ilustracyjnej , jak i kontemplacyjnej. Jego twórczość inspirowana przyrodą ( np. doskonały album „Sea”) i naturą człowieka („Senne”) wyraźnie podąża w kierunku kolorystyki i barwy dźwięku. Swój styl określa jako muzykę improwizowaną o określonej tonalności a jego znakiem rozpoznawczym są charakterystyczne brzmienia uzyskiwane przez grę na instrumencie z moderatorem.
Sławek Jskułke to dystyngowany artysta i kreatywny wirtuoz, doktor sztuk muzycznych, wykładowca Katedry Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Gdańsku. Ma za sobą występy na największych scenach muzycznych i festiwalach jazzowych ( od Piano Era Tokyo Japan i Symphony Hall Chicago po nowojorski Carnegie Hall oraz International Performing Arts Center w Moskwie), grał na festiwalu Music Beyond Borders w Hongkongu, w słynnych Ogrodach Luksemburskich w Paryżu. Twórca projektu „Chopin na pięć fortepianów” prezentowanego premierowo w Shanghaju oraz Singapurze i Forbidden City Concert Hall w Pekinie. Płyty artysty wydawane są na rynek japoński, otrzymując lawinę pozytywnych recenzji i entuzjastyczny odbiór publiczności.
