Sonny Rollins to dwukrotny laureat Grammy, zdobywca „ muzycznego Nobla ” – Polar Music Prize oraz seryjny zwycięzca plebiscytów magazynów jazzowych. Odznaczony niedawno najważniejszym laurem dla amerykańskiego artysty: medalem National Medal of Arts. Mimo dość ekscentrycznych projektów Sonny Rollins jest niewątpliwie jednym z najwybitniejszych saksofonistów i twórców jazzu. Najnowsze, jubileuszowe albumy „ Road Show ” są nie tylko dokumentem jego ostatniej, jazzowej kondycji, ale przede wszystkim wspominkowym zapisem niepowtarzalnych koncertów. Z brawurową obsadą ( m.in. Al. Foster, Victor Lewis, Roy Haynes, Stephen Scott) oraz równie wspaniałymi interpretacjami ( m.in. klasyczny już dzisiaj „Tenor Madness”), w 2008 roku okazał się pierwszy album tej serii. „ Road Shows, vol. 1” – to jeden z najważniejszych albumów 2008 roku. Magazyn „ Stereophile ” przyznał płycie pięć gwiazdek, zamieszczając recenzję, w której pisano: „ to album, który powinien znaleźć się na żelaznej liście płyt stanowiącej elementarz każdego miłośnika jazzu „. Natomiast krytyk i znawca twórczości Rollinsa, Gary Giddins określił nagranie jednym z najlepszych w jego rozległej dyskografii.
Najnowszy „Road Shows vol.2” to zapis urodzinowego koncertu, jaki Rollins wraz z przyjaciółmi dali w nowojorskim Bacon Theatre. Cztery spośród sześciu kompozycji umieszczonych na krążku zostało nagranych w trakcie ubiegłorocznego koncertu. Jednym z nich jest „ Sonnymoon for Two”, wspólny występ Sonny’ego Rollinsa z Ornettem Colemanem. Pierwszy w historii ich długiej znajomości i przygotowany specjalnie na tę okazję ! Basista, Christian McBride, i perkusista Roy Haynes byli obok Colemana, specjalnymi gośćmi wykonania „ Sonnymoon” . W pozostałych utworach zagranych podczas urodzinowego koncertu bohaterami byli także : trębacz, Ray Hargrove legendarny, schorowany gitarzysta Jim Hall a także stały zespół Rollinsa – gitarzysta Russell Malone, basista Bob Cranshaw oraz perkusiści- Kobie Watkins i Sammy Figueroa. Z zespołem tym S.Rollins nagrał dwa utwory albumu ( „ They Say It’s Wonderfu „ oraz słynny standard „ St. Thomas”) zrealizowane podczas japońskiej trasy koncertowej , miesiąc po koncercie urodzinowym.
Mimo ponad osiemdziesięciu lat jest niezwykle aktywny: koncertuje w Australii i Nowej Zelandii, bierze udział w New Orleans Jazz & Heritage Festival, pierwszy raz od połowy lat dziewięćdziesiątych. Promując „ Road Shows, vol. 2” Rollins dał kilka koncertów w Kalifornii ( m.in. na słynnym Monterey Jazz Festival), w Waszyngtonie i Nashville. Tej jesieni pojawił się ze swoim jazzowym show także w Europie.
