Pianista i wokalista Mose Allison zaczął grać na fortepianie w wieku 5 lat; w szkole średniej opanował także grę na trąbce. Po przyjeździe do Nowego Jorku w 1956 roku angażowany był przeważnie do zespołów jazzowych, prowadzonych m.in. przez Stana Getza. Prawdziwy rozkwit jego twórczości nastąpił w latach 60-tych wraz z rosnącą popularnością rhythm and bluesa, którego był jednym z najbardziej wpływowych przedstawicieli. Jego kompozycje spotkały się z ogromnym zainteresowaniem w Anglii. Dzięki Pete’owi Towshendowi, jednemu z największych fanów Allisona, jego piosenka „A Young Man’s Blues” trafiła na płytę „Live At Leeds” grupy The Who. Inną kompozycję amerykańskiego artysty, „ Parchaman Farm” nagrał John Mayal. Największym miłośnikiem sztuki Allisona był Georgie Fame, który w czasach The Blue Flames niemal cały repertuar oparł o jego utwory i śpiewał podobnym, opanowanym i nieco nosowym głosem. Powinowactwo z Allisonem wykazuje też Ben Sidran, zarówno w roli pianisty, jak i wokalisty. W latach 80-tych Mose Allison przyżywał renesans swojej popularności; jednakże -jak na ironię- własne płyty Allisona ginęły w powodzi nagrań jego naśladowców. Wspaniała dyskografia artysty obejmuje m.in. takie albumy, jak „ Back Country Suite”, “Local Color”, “ Autumn Song”, “ I Don’t Worry About A Thing”, :Mose Alive”, “ I’ve Been Doin’ Some Thinkin’”, “Hello There”,” Universe”, “ Western Man”, “ Mose In Your Ear”, “ Your Mind’s On Vacation”, “Middle Class White Boy”, “Ever Since The World Ended”, “Lessons In Living”, “ Mose Allison Sings The Seventh Son”, “ My Backyard”, “ Sings And Plays”, “ The Earth Wants You”, “Gimcracks And Gewgaws”. Tworzona przez niego muzyka jest oryginalną mieszaniną bluesa i nowoczesnego jazzu, na którą z jednej strony wpływ mieli Tampa Red oraz Sonny Boy „Rice Miller” Williamson, z drugiej Charlie Parker, Duke Ellington i Thelonious Monk. Zarówno jego śpiew, jak i grę na fortepianie charakteryzuje spokojny, lakoniczny styl