Jan Garbarek & The Hilliard Ensemble

24.10.1999 Warszawa – k. Wszystkich Świętych – 25.10.1999 Gdańsk – Katedra Oliwska
26.10.1999 Poznań – Kościół Farny 27.10.1999 Wrocław – Kościół Św. Elżbiety
28.10.1999 Kraków – Bazylika Mariacka

Skład zespołu

Jan Garbarek – saksofon sopranowy i tenorowy
David James – śpiew (konttenor)
Rogers Covey – Crump – śpiew (tenor)
John Potter – śpiew (tenor)
Gordon James – śpiew (baryton)

Śpiewacy z zespołu The Hilliard Ensemble chodzili po barokowej farze poznańskiej i śpiewali średniowieczne pieśni rodem z klasztornych psałterzy oraz proste ludowe piosenki różnych kultur. Na to Jan Garbarek „nakładał” swoje saksofonowe improwizacje. Z tego spotkania muzyki dawnej, jazzu i architektury świątyni, która wpływa nie tylko na brzmienie ludzkich głosów i instrumentu, ale również na percepcję słuchaczy, zrodziło się coś, co trudno określić, może najbardziej pasowałoby określenie „współczesna kontemplacja”.
GŁOS WIELKOPOLSKI, Stefan Drajewski

Galeria z koncertu


Jan Garbarek & The Hilliard Ensemble

W ramach cyklu koncertowego ERA JAZZU wstąpił w Polsce saksofonista Jan Garbarek i kwartet wokalny The Hilliard Ensemble. Koncerty „Officium & Mnemosyne” zostały zaprezentowane w prestiżowych polskich kościołach i bazylikach : Koncerty zgromadziły blisko 8-tysięczną publiczność i określone zostały przez media, jako najważniejsze wydarzenie artystyczne roku.

Norweski saksofonista Jan Garbarek (rodzina artysty pochodzi z Wielkopolski !) jest jednym z najpopularniejszych jazzmanów,który ze swoją muzyką pojawia się zarówno na komercyjnych listach bestsellerów,jak i w filharmoniach i jazzowych estradach.Wśród artystów współpracujących z Garbarkiem pojawiają się Keith Jarrett ,Ralph Towner,Charlie Haden,Terje Rypdal,Eberhard Weber…Przebogata dyskografia obejmuje zarówno nagrania jazzowe ze specificznym brzmieniema „ECM sounds”,jak i albumy z elementami muzyki ludowej i klasycznej.

Muzyka Garbarka jest sztandarowym przykładem twórczości spod znaku ECM Records i producenta Manfreda Eichera, ale także jazzu skandynawskiego, melodyjnego i nastrojowego, pozbawionego egzaltacji, ale nasyconej wewnętrznym, intensywnym uczuciem. W kompozycjach i grze Garbarka zwraca uwagę koncentracja na barwie i fakturze. Niewykluczone, że te tendencje wpłynęły na stylistykę Tommy’ego Smitha, a nawet Charlesa Lloyda, który współpracował z tymi samymi muzykami, co norweski saksofonista – Christensenem, Keithem Jarrettem i Pallem Danielsonem; oraz na wielu muzyków europejskich, jak Joakim Milder czy Alberto Nacci. W połowie lat 70. Garbarek współpracował z Jarrettem oraz Christensenem i Danielsenem, z którymi nagrał dwie wyśmienite i wysoko cenione płyty Belonging oraz My Song; z kolei z gitarzystą Ralphem Townerem nagrał Solstice oraz Sounds And Shadows. W latach 80. w składzie jego grup można było spotkać takie osobowosci, jak Eberhard Weber, Bill Frisell czy John Abercrombie.

Z entuzjastycznym przyjęciem spotkały się występy saksofonisty z końca lat 80. z grupą, w której brylował perkusjonista Nana Vasconselos. Stała się ona inspiracją dla wielu zespołów, które w podobny sposób zaczęły łączyć długie, hipnotyczne linie saksofonowe z żywiołowym, skrzącym się od egzotycznych rytmów tłem. W swojej karierze Garbarek współpracował także z Donem Cherrym, Chickiem Coreą, Davidem Tornem i George’em Russellem podczas jego pobytu w krajach skandynawskich w końcu lat 60. Spotkanie amerykańskiego mistrza i młodego Norwega zaowocowało serią świetnych płyt, jak Othello Ballet Suite, Trip To Prillarguri oraz Electronic Sonata For Souls Loved By Nature (wszystkie pozycje zostały wydane dopiero w latach 80.). Od dłuższego czasu Garbarek wykazuje wyraźne zainteresowanie twórczością ludową i etniczną, która nie tylko ubarwia jego muzykę, ale także prowokuje go do spotkań z artystami różnych kultur i stylistyk Na przykład w 1984 r. nagrał płytę z Ravi Shankarem (Song For Everyone), a w 1991 r. dokonał nagrań ze swoją rodaczką, śpiewaczką ludową Agnes Buen Gąrnas (Rosensfole). Z kolei na płycie Ragas & Sagas towarzyszą mu przedstawiciele tradycyjnej muzyki pakistańskiej Usted Fateh Ali Khan (śpiew) oraz trio muzyków grających na tabli i sarangi – 39-strunowym instrumencie z rodziny skrzypiec.

Na wydanej tego samego roku płycie Twelve Moons Garbarek ponownie powrócił do skandynawskiej muzyki ludowej (wtopionej w mocne rytmy tworzone przez kontrabas Eberharda Webera i perkusję Manu Katche). Niezwykle entuzjastycznie przyjęła publiczność i krytycy album „Officium” nagrany przez Garbarka wraz z brytyjskim kwartetem wokalnym Hillard Ensemble.Tym razem muzyka saksofonisty wzbogacona monumentanym brzmieniem kwartetu wokalnego okazała się wybitnym,muzycznym wydarzeniem ostatniej dekady;zadziwiającym fenomenem trafiającym nie tylko do krytyków i muzyków.

Dionizy Piątkowski

Wybrana dyskografia

The Esoteric Circle (1969);Afric Pepperbird (1971),Sart (1972),Triptykon (1973),Red Lanta (1974),Witchi-Tai-To (1974; z Bobo Stensonem),Luminessense (1974; z Keithem Jarrettem),Belonging (1974; z Jarrettem),Dansere (1976; z Stensonem),Dis (1977) December Poems (1977; z Garym Peacockiem),My Song (1977; z Jarrettem),Places (1978),Photo With Blue Sky (1979),Magico (1980; z Charliem Hadenem, Egberto Gismontim),Afterland (1980),Folk Songs (1981; z Hadenem, Gismontim),Eventyr (1981), Paths, Prints (1982).Wayfarer (1983; z Jarrettem).Works (1984).It’s OK To Listen To The Gray Voice (1985).All Those Born With Wings (1987),Legend Of The Seven Dreams (1988),I Took Up The Runes (1990),Star (1991),Rosensfole (1991; z Agnes Buen Garnas),Ragas & Sagas (1992),Twelve Moons (1993),Atmos (1993; z Miroslavem Vitousem),Madar (1993),Officium (1994; z The Hilliard Ensemble),Visible World (1996),Rites (1998),Mnemosyne (1999),In Praise Of Dreams (2004)

2015-08-18T15:00:39+02:00
Przejdź do góry