„ Nightfall ” to szczególny album niemieckiej gwiazdy jazzu , trębacza Tilla Brönnera. Z jednej strony bawi się swym „smooth jazzowym” brzmieniem, nie stroni o wspaniałych interpretacji wielkich przebojów pop-music ( „ Eleanor Rigby ” Lennona i McCartneya) i standardów jazzu ( „ Body & Soul ”, „ Nobody Else But Me ”), ale niezwykle jazzowo rozgrywa także autorskie kompozycje. Album zrealizował jakby na przekór swojej „smooth jazzowej” etykiecie i do współpracy zaprosił wybitnego basistę Dietera Ilga. Może właśnie dlatego nagrania „ Nightfall” jest spotkaniem dwóch, kreatywnych osobowości i pomysłem, jak subtelnie można rozegrać jazz standardowymi pomysłami i ciekawymi brzmieniami.
Trębacz Till Brönner jest dzisiaj bezsprzecznie najpopularniejszym muzykiem jazzowym w Niemczech, Austrii i Szwajcarii. Komercyjna kariera młodego trębacza analizowana jest przez poważne media a kolorowe magazyny pełne są zdjęć oraz informacji o każdym, nie tylko muzycznym, kroku przystojnego jazzmana. Jego bestsellerowy album „Blue Eyed Soul” sprzedano w milionowym nakładzie; na listach jazzowych przebojów śmiało konkurował z płytami Diany Krall i Pata Metheny’ego. Jednak Till Brönner nie jest przykładem „komercyjnej kariery” lansowanej przez media i modne rytmy smooth jazzu, lecz muzykiem ze sporym bagażem artystycznych doświadczeń. Absolwent prestiżowej Cologne Music Akademie jazzowe ostrogi zdobywał pod kierunkiem wybitnego pedagoga Jiggsa Whighama. Na przełomie lat 80-tych i 90-tych standardu jazzowej elokwencji i precyzyjnej techniki uczył się w orkiestrach Rhythm Combination & Brass – Petera Herbolzheimera oraz słynnym RIAS Big Band. Jednocześnie dał się poznać jako doskonały solista w zespołach uznanych jazzmanów: Dave’a Brubecka, Jamesa Moody’ego, Monty Alexandra, Klausa Doldingera, Marka Murphy’ego, Nilsa Landgrena i Joe Sample. Do swoich zespołów zapraszali go m.in. Chaka Khan, Natalie Cole, Tony Bennett, Ray Brown, Johnny Griffin. Nie przypadkowo zatem pierwszy autorski album „Generation of Jazz” nagrał z Rayem Brownem i Jeffem Hamiltonem – weteranami mainstreamu. W 1994 roku album ten zyskał dwa najbardziej prestiżowe laury: Deutschen Schallplatenkritik oraz nobilitujący Preis der Deutschen Plattenindustrie. Zrealizowane w kolejnych lalach albumy „My Secret Love „ (dedykowane karnawałowej fieście w Kolonii) oraz „German Songs” (doskonałe aranżacje niemieckich kompozycji filmowych opracowanych na autorski zespół jazzowy oraz kwartet smyczkowy) ugruntowały pozycję trębacza, aranżera i kompozytora. Przełomowym okazał się album „Midnight” ukazujący całkowicie odmienne od dotychczasowego oblicze muzyki Brönnera. Do nagrania zaprosił m.in. Micheala Breckera, Dennisa Chambersa, Anthonego Jacksona. Udział gwiazd jazzu spowodował, że album zyskał miano Platynowego w Niemczech i lansował Till Brönnera także w Ameryce. W aureoli europejskiej gwiazdy jazzu koncertował w Carnegie Hall, a krytycy zgodnie prognozowali karierę dla jego „ eleganckiego, sex-jazzowego,smooth jazzowego brzmienia”. Album „Chattin’ with Chet” – muzyczna dedykacja Chetowi Bakerowi- potwierdzał tylko zachwyt krytyków. W gronie muzyków, z którym Brönner zaczął teraz współpracować znaleźli się m.in. Chuck Loeb, Dean Brown, Mark Murphy, Bootsy Collins, Terence Blanchard, Pat Metheny.
Równie elokwentnym w projekcie Tilla Brönnera okazał się niemiecki kontrabasista Dieter Ilg, jeden z najbardziej cenionych muzyków w Europie i współtwórca sukcesów Randy’ego Breckera, Nguyena Le, Dave’a Liebmana, Alberta Mangelsdorffa, Nilsa Landgrena, Wolfganga Muthspiela czy Charlie Mariano. Zafascynowany muzyką klasyczną i możliwościami tkwiącymi w transkrypcjach opartych na jazzowych fundamentach dał się także poznać jako doskonały instrumentalista realizując „klasyczne” albumy ”Otello live at Schloss Elmau” ( z kompozycjami Giuseppe Verdiego), „Parsifal” odwołujący się do 3-aktowej opery Richarda Wagnera, zagrał także wariacje na temat utworów wybranych z dorobku Ludwiga van Beethovena (” Mein Beethoven”).
W ciągu zaledwie kilku sezonów Till Brönner stał się idolem jazzu, którego albumy sprzedawane są w milionowych nakładach a koncerty ściągają tłumy słuchaczy. Albumy „ Blue Eyed Soul ”, „ Jazz Night ” czy ” That Summer ” prezentują doskonały smooth jazz. Teraz niemiecki trębacz albumem „ Nightfall ” przechodzi do jazzowego ataku pokazując niezwykły kunszt kompozycji oraz swą nienaganną technikę wirtuoza.
