Od lat Umlaut Big Band specjalizuje się w prezentowaniu orkiestrowych kompozycji z pierwszych dekad jazzu, wskrzeszając muzykę znakomitych zespołów i kompozytorów tamtej epoki. Czyni to ze smakiem i poszanowaniem jazzowej tradycji starając się nadać nowych brzmień i faktur wybitnym kompozycjom, teraz rozpisanych i zaaranżowanych na współczesne środki wyrazu. W 2018 roku Umlaut Big Band przygotował na nowo zestaw kompozycji Dona Redmana, budując katalog sesji i cyklu muzycznych portretów zapomnianych kompozytorów-aranżerów. Szczególną atencją cieszy się twórczość legendarnej kompozytorki i pianistki skupiając się na twórczości Mary Lou Williams.
Wybitna i charyzmatyczna pianistka Mary Lou Williams (Mary Elfrieda Scruggs; 8.05.1910- 28.05.1981) cała swą karierę poświeciła muzyce jazzowej. Doskonała promotorka, elokwentna prezenterka i wspaniała artystka przez ponad pół wieku uczestniczyła w kreacji amerykańskiego jazzu. Już jako nastolatka była wytrawną, zawodową pianistką (skrywającą swe nazwisko pod estradowym Mary Lou Burley). W wieku 16 lat wyszła za mąż za saksofonistę Johna Williamsa i została pianistką jego słynnej orkiestry. Kiedy mąż przeniósł się do formacji Terrence’a Holdera, przejęła prowadzenie orkiestry, a w 1930 roku dołączyła do big-bandu Holdera. Kiedy jego zespół przerodził się w Clouds Of Joy (pod wodzą Andy’ego Kirka), Mary Lou Williams wzięła na siebie obowiązki aranżera. W latach 30-tych z jej aranżacji korzystali m.in. Earl „Fatha” Hines, Tommy Dorsey, Louis Armstrong i Benny Goodman, (który wylansował i odniósł sukces nagraniem jej kompozycji „Roll 'Em„). Drugim mężem Mary Lou był także muzyk, Shorty Baker. Razem prowadzili zespół, dopóki Baker nie został zaangażowany przez Duke’a Ellingtona. W latach 40-tych i na początku lat 50-tych Mary Lou Williams występowała jako solistka lub z własnymi małymi grupami w klubach w USA i Europie. W połowie lat 50-tych pracowała poza przemysłem muzycznym, ale jesienią 1957 roku powróciła na scenę i do końca życia dawała występy w klubach, salach koncertowych i na festiwalach. Jako aranżer, największy wkład w jazz wniosła w okresie współpracy z Andy’m Kirk’em. Jej opracowania były wręcz wzorcowe: dawały tej znakomitej grupie charakterystyczną barwę i umiejętnie wykorzystywały zdolności poszczególnych muzyków-solistów. I chociaż aranżacje dla innych zespołów miały z konieczności nieco bezosobowy charakter, nadal były pierwszorzędnymi przykładami bezpretensjonalnej, swingującej muzyki big-bandowej.
W 1945 roku Mary Lou Williams ukończyła obszerną kompozycję „Zodiac Suite”. Chociaż suita została skomponowana na fortepian, M.L.Williams podjęła się zaaranżowania jej na orkiestrę kameralną. Każdemu fragmentowi odpowiadał portret artysty związany ze znakiem zodiaku. Był to pretekst do ucieczki od sztywności form muzycznych nawiązanie do eksperymentowania z brzmieniami muzyki kompozytorów europejskich, takich jak Berg, Hindemith czy Schoenberg. Pod koniec 1945 roku publiczna premiera wywołała frustrację kompozytora. Dokładne spojrzenie na rękopisy kompozycji i aranżacji wyraźnie pokazuje, że muzyka, która została wykonana tego wieczoru, nie odzwierciedlała pierwotnych intencji artystycznych kompozytorki. Części pozbawiono orkiestracji i wykonano jako fortepian solo, wycięto całe sekcje, a liczne błędy nie zostały poprawione z powodu braku czasu i funduszy. Klasyczne nagranie „Zodiac Suite” doczekało się wykonania przez orkiestrę filharmoników nowojorskich i jako historyczne i archiwalne ukazało się dopiero po latach w kolekcji Smithsonian/Folkways Records. W tym samym okresie artystka rozszerzyła zainteresowania o be-bop ( pisząc muzykę m.in. dla big-bandu Dizzy’ego Gillespiego). Jej głęboka religijność uzewnętrzniła się w niektórych dłuższych kompozycjach, wśród których znalazły się m.in. kantaty i msze. Jako pianistka sięgała do szerokiej gamy stylów obejmującej stride, boogie-woogie, swing i bop; nagrała nawet koncert w duecie z awangardzistą Cecilem Taylorem. Pod koniec kariery jeszcze bardziej wzbogaciła swój repertuar, dając występy, które stanowiły opowiedzianą na fortepianie historię jazzu. Mary Lou Williams była osobą niezwykle elokwentną i inteligentną. W wywiadach prezentowała złożony i wyraźnie ambiwalentny stosunek do życia i muzyki, będący zapewne efektem doświadczonych na początku kariery uprzedzeń rasowych oraz rozgoryczenia z faktu, iż wielu ludzi show-biznesu wykazywało znacznie większe zainteresowanie zyskiem niż muzyką.
„Zodiac Suite” – legendarne dzieło, kamień węgielny artystycznego życia Mary Lou Williams pojawia się w prezentacji znakomitej Umlaut Chamber Orchestra. Po kilku latach badań i prac nad archiwami Mary Lou Williams, Francuska orkiestra wydaniu albumu „Mary’s Ideas” ponownie powraca do koncepcji muzyki Mary Lou Williams prezentując autorską wersję kultowej „Zodiac Suite”. Umlaut Big Band to orkiestra złożona z czternastu muzyków, która od 2011 roku pod przewodnictwem Pierre-Antoine’a Badaroux eksploruje zarówno historyczny repertuar big bandów z archiwów dźwiękowych, jak i rzadkich rękopisów. W repertuarze orkiestry znalazły się kompozycje m.in. Mary Lou Williams, Dona Redmana, Fletchera Hendersona, Duke’a Ellingtona, Benny’ego Cartera i wielu amerykańskich i europejskich kompozytorów. Dyskografia orkiestru obejmuje sześć albumów, które zawierają także kompozycje współczesnych kompozytorów mających bliskie związki z jazzem, takich jak Alexander Von Schlippenbach, Jean-Luc Guionnet, Axel Dörner, Bertranda Denzlera i Joela Gripa. Na potrzeby realizacji projektu „Zodiac Suite” Umlaut Big Band przekształcił się w Umlaut Chamber Orchestra (Pierre-Antoine Badaroux- szef artystyczny, Agathe Peyrat- vocal, Chloé Tallet-flet, Guillaume Retail-obój, Geoffroy Gesser-klarnet &tenor saxophone, Pierre Fatus- bassoon, Brice Pichard-trąbka, Harmonie Moreau:kornet, Michaël Ballue-puzon, Stéphanie Padel, Florian Perret, Emilie Sauzeau, Raphaël