„ Najpiękniejsze melodie, to tylko te, które nucisz, gdy przestajesz myśleć” mawiał francuski kompozytor Gabriel Fauró. Francuz mniej był protagonistą impresjonizmu, a bardziej prekursorem ruchu, jego wpływ jako nauczyciela Maurice’a Ravela i Claude’a Debussy’ego odegrał kluczową rolę w kształtowaniu ich artystycznych podróży, a co za tym idzie, rozwoju impresjonizmu. To piękne stwierdzenie głęboko rezonuje z rodzajem muzyki, która pojawia się na płycie „Impressionists Improvised” niemieckiego pianisty i kompozytora Chrisa Galla, który jest jednym z najbardziej szanowanych niemieckich pianistów swojego pokolenia, konsekwentnie poszerzającym granice jazzu. Koncertuje i nagrywa zarówno z popularnym Quadro Nuevo, zrealizował w autorskim trio dwa albumy, nagrywa muzykę filmową oraz ilustracyjną, koncertuje jako solista z Salzburg Philharmonic.
Teraz proponuje solowy projekt „Impressionists Improvised” łącząc kultowe dzieła Debussy’ego, Ravela i Satiego z własnymi, inspirowanymi kompozycjami. Nowe interpretacje Chrisa Galla na nowo przedstawiają popularne „klasyki” uwikłane teraz w karkołomne, jazzowe improwizacje. 150 lat po rozpoczęciu ruchu impresjonistycznego w Paryżu, niemiecki pianista oferuje świeżą perspektywę, w której łączy tonalne i harmoniczne bogactwo impresjonizmu z improwizacyjną esencją jazzu tworząc nowy, nostalgiczny i nowoczesny, pejzaż dźwiękowy. Mistrzowsko subtelna, wirtuozerska gra pianisty na dwóch nieskazitelnie nagranych fortepianach prezentuje dziewięć utworów tzw. klasyki impresjonizmu. „Gymnopédie No. 1” Erika Satiego staje się hipnotyczną podróżą, wykonywaną na delikatnie przygotowanym pianinie i inspirowaną współczesną minimalistyczną estetyką. Zabawne podejście Chrisa Galla do „Gnossienne No. 2” nasyca zagadkową melodię rytmiczną elegancją jazzu z Broadwayu, podczas gdy slynne „Pavane pour une infante défunte” Maurice’a Ravela jest wykonywane jak hymn popularnego brit-popu. Dopełnieniem tych „standardów” są własne kompozycje Chrisa Galla, które czerpią bezpośrednio z ethosu impresjonistycznego i doskonale są wkomponowane w koncepcję albumu: od zrelaksowanego jazzowego walca „The Impressionist No. 1” po bluesowy, modalny urok „The Impressionist No. 2”, w „Satiesfaction” wyróżnia się śmiały hołd dla Erica Satie’go, łączący elementy klasyczne z buntowniczą energią współczesnego rocka. Koncepcja muzyki Chrisa Galla nie ma na celu „ulepszania” oryginałów, ale ich rekontekstualizowania. Jego improwizacje uchwycają ulotne piękno impresjonizmu a poprzez autorskie i „Impressionists Improvised” Chris Gall zaprasza do świata, w którym ponadczasowe piękno impresjonizmu spotyka się z nieograniczonymi, impulsywnymi możliwościami jazzu. To także swoista celebracja przeszłości (impresjonizm) i odważny krok w przyszłość jazzowa improwizacja), która oferuje możliwość ponownego odkrycia ponadczasowego piękna słynnych dzieł, teraz ozdobionych kolorami współczesności. „ Zainspirowały mnie nie tylko moje oryginalne kompozycje, ale także moje współczesne reinterpretacje dzieł impresjonistów na potrzeby tego albumu – wyjaśnia genezę albumu Chris Gall. Stąd sesja zawiera zarówno wiele melodii z tamtej epoki, jak i istotę całej dzisiejszej, improwizowanej muzyki. Ten akt puszczania, zanurzania się w muzyce i unoszenia się w podświadomości tworzy najbardziej żyzny grunt dla improwizacji”.
