Wybitny flecista Herbie Mann (16.04.1039-1.07.2003) rozwijał swe umiejętności muzyczne już w czasie służby wojskowej, a po wyjściu z wojska pracował w studiach filmowych i telewizyjnych jako wykonawca i kompozytor. Pod koniec lat 50-tych pojawiał się w gronie małych zespołów jazzowych, m.in. z własnym sekstetem Afro-Jazz. Na początku lat 60-tych zainteresowania Manna muzyką brazylijską doprowadziły do szeregu dobrze sprzedających się nagrań (zwłaszcza „Coming Home Baby”). Chociaż muzycznie i stylistycznie Herbie Mann jest entuzjastą bopu (pod koniec lat 60-tych nagrywał  m.in. Billem Evansem), to pod koniec tej dekady włączył już do swej palety wykonawczej i kompozytorskiej   elementy muzyki etnicznej. Na początku lat 70-tych zainteresował się także jazz-rockiem i stał się jednym z orędowników fusion. Ogromna dyskografia flecisty obejmuje tak znakomite albumy, jak “Easy To Love” z Carmen McRea, “Flamingo”, “Herbie Mann With The Sam Most Quintet”, ”Love And The Weather”, “Herbie Mann Plays-1956”, “The Epitome Of Jazz”, “Mann In The Morning”, “Salute To The Flute”, ”Mann Alone”,”Yardbird Suite”, “ The Jazz We Heard Last Summer”, “Flute Souffle”, “Nirvana” Billem Evansem, “Herbie Mann At The Village Gate-1962”, “Herbie Mann Today”, “Memphis Underground”, “Mississippi Gambler”, “London Underground”,”Brasil-Once Again”,Astral Island”, “Caminho De Casa”, “Our Mann Flute”, Deep Pocket”, “Peace Pieces:The Music Of Bill Evans”, “65th Birthday Celebration”, “,America/Brasil”z  Randy’m Breckerem I Bobby’m Watsonem. Jego wszechstronność muzycznych zainteresowań oraz inspiracji powoduje, że trudno Herbie’go  Manna  stylistycznie klasyfikować: z równym entuzjazmem podchodzi do modern-jazzu, jak i disco-popu (jego wersja „Hi-Jack” była w 1975 roku wielkim przebojem w USA) i wylansowała flecistę na światową gwiazdę. Ale status wybitnego muzyka jazzowego zyskał głównie poprzez nagrania  jazzowe i albumy, które stały się jego najlepszą wizytówka.

Dionizy Piątkowski