Wielokrotnie czyniono próby łączenie muzyki klasycznej z jazzem. I choć pomysły te zazwyczaj stanowiły rodzaj artystycznego eksperymentu, to wiele z nich na stałe weszło do kanonu światowej muzyki. Najciekawiej wypadał mariaż wybitnych jazzmanów, którzy do swoich projektów zapraszali wirtuozów muzyki klasycznej lub byli solistami w orkiestrach kameralnych lub symfonicznych. Dla wielu twórców jazzu łączenie sonorystyki muzyki klasycznej i ortodoksji jazzu stało się stylistyczną manierą  i trudno wytłumaczyć dlaczego na przykłada muzyka Jana Sebastiana Bacha jest często ważną inspiracją dla jazzu. Bywało tak w czasach Krzysztofa Komedy i jego sztandarowej kompozycji „Memory of Bach”,  bachowskich interpretacji Modern Jazz Quartet, wirtuozerii akordeonisty Richarda Galliano  czy repertuarowej fascynacji pianisty Jacquesa Loussiera, który „rozgrywał” kompozycje wielkiego twórcy na najróżniejsze, najczęściej jazzowe sposoby. Czy w dyskografii jazzu jest miejsce na albumy, których tytuły brzmią, jak z katalogu arcydzieł klasyki:  “Trio Bach”,  „Vivaldi: The Four Seasons”, “Ravel’s Bolero”, “Bach’s Goldberg Variations” ? Autorem  tych nagrań jest właśnie Jacques Loussier – francuski pianista, aranżer i kompozytor, który do historii muzyki przeszedł jako niedościgniony, jazzowy interpretator dzieł muzyki klasycznej. Loussier po raz pierwszy przedstawił swe niekonwencjonalne interpretacje już w 1959 roku prezentując – w swingującej stylistyce – autorskie Bach Trio. Zaskakująca popularność koncertów „Bach na jazzowo” stworzyła odtąd w muzyce rozrywkowej nową jakość.

11 czerwca 1958 roku podczas Międzynarodowych Targów Poznańskich zrealizowano nagrania dla amerykańskiej wytwórni RCA Victor. Album miał niewielki nakład i rozprowadzany był wyłącznie w ramach kampanii promocyjnej. Nagranie – z udziałem Krzysztofa Komedy, Andrzeja Trzaskowskiego, Wojciecha Karolaka, Jana Ptaszyna Wróblewskiego, Jan Zylbera, Romana Dyląga, Jerzego Miliana i gitarzysty Stanisława Zwierzchowskiego – zrealizowano z okazji  uruchomienia tymczasowego i eksperymentalnego studia telewizyjnego w Poznaniu. To wtedy, w czasie czterdziestominutowego programu telewizyjnego Sekstet Komedy zaprezentował, po raz pierwszy, skomponowany przez Jerzego Miliana i Krzysztofa Komedę utwór „Memory of Bach”.

Amerykański pianista Keith Jarrett jest jednym z najwybitniejszych wirtuozów jazzu. Poruszając się z gracją w standardowym jazzie równie doskonale odnajduje się w solowej improwizacji oraz muzyce klasycznej.  Jako wybitny pianista oraz improwizator stworzył nowy styl pianistyki jazzowej,  ale nagrał także bardzo wiele dzieł klasycznych, głównie z repertuaru Jana Sebastiana Bacha, Dimitra Szostakowicza i  Arvo Pärta. W 1987 roku pianista przygotował „Das Wohltemperierte Klavier” J.S.Bacha i była to pierwsza z serii płyt Jarretta z kompozycjami Bacha.

Innym tropem poszedł aranżer, kompozytor i perkusista Józef Eliasz, który przygotował zestaw kompozycji Jana Sebastiana Bacha w opracowaniu oraz aranżacji na orkiestrę jazzową i symfoniczną. „Impressions On Bach” jest pierwszym orkiestrowym projektem Józefa Eljasza, który do realizacji zapoasił nie tylko swój jazzowy big band, ale także kameralistów oraz wybitnych solistów. Eljazz Big Band podjął wyzwanie zmierzenia się z kompozycjami najwybitniejszego kompozytora wszechczasów czyniąc z monumentalnych kompozycji Bacha znakomite i nowoczesne utwory estradowe. Barokowa stylistyka została zgrabnie „zagubiona” poprzez wprowadzenie nowych elementów harmonicznych i rytmicznych tworząc nową, współczesną muzyczna fakturę.

Nowatorski „Bach – muzyka niebios” odnosi się do autorskiej, emocjonalnie mocno osadzonej recepcji  kompozycji Jana Sebastiana Bacha. Do projektu Adama Czerwińskiego i Wojciecha Padjasa zaproszeni zostali wybitni instrumentaliści, którzy poprzez swoje poznawanie muzyki J. S. Bacha przygotowali krótkie miniatury stanowiąca nie tylko o potędze zgrabnych i uniwersalnych kompozycji, ale także o kreatywności oraz wirtuozerii instrumentalistów. Producenci zaprosili wybitnych artystów: skrzypaczkę Alicję Śmietanę, amerykańskich pianistów Johna Medeskiego i Yarona Grshowsky’ego, gitarzystę Marcina Wądołowskiego, basistę Paula Rutschka,  trębacza Roberta Majewskiego, pianistę Piotra Wyleżoła i wibrafonistę Dominika Bukowskiego. Interpretacje obejmują „standardy” Jana Sebastiana Bacha: od  “Alamande” i “Concerto a-moll” po „Pasję” i kultowe „Arioso”.

Richard Galliano należy do grona najwybitniejszych europejskich twórców, dla których jazz, muzyka klasyczna, przeboje muzyki rozrywkowej i etnicznej stanowią ważne źródła inspiracji. To dla muzyki akordeonisty krytycy i słuchacze rozkochali się w nowym, charakterystycznym brzmieniu określanym odtąd jako „new tango musette”, a jego interpretacje standardów George’a Gershwina i klasyki J.S. Bacha uchodzą za modelowe.  Legendarny Modern Jazz Quartet, który stał się synonimem eleganckiego, subtelnego jazzu i zyskał ogromną popularność już w latach 50-tych interpretacjami muzyki klasycznej  i jazzowej. Słynny album „Blues on Bach” uznawany jest za kultową sesją jazzu i klasyki.

Bachem zainteresował się także pianista  Andrzej Jagodziński, który wraz z autorskim Trio ( i po sukcesie nagrań z jazzowymi wersjami etiud, mazurków Fryderyka Chopina) zrealizował rewelacyjny album <