John Scofield należy dzisiaj do najważniejszych i najbardziej kreatywnych gitarzystów jazzu. Będąc jednym z najbardziej oryginalnych i utalentowanych współczesnych instrumentalistów lansuje własną, charakterystyczną stylistykę i wirtuozerię. Objawił się jako jazzowy innowator w formacjach Milesa Davisa. Jako solista współtworzył sukcesy zespołów Billy’ego Cobhama, George’a Duke’a, Gary’ego Burtona, Charlesa Mingusa, Rona Cartera, Zbigniewa Seiferta, Joe Lovano, Jacka De Johnette’a, Larryego Coryell’a, Mike’a Sterna i Pata Metheny’ego. Jest liderem ważnych, autorskich formacji dzisiejszego jazzu. Zawsze otoczony plejadą gwiazd buduje pozycję jednego z najwybitniejszych gitarzystów jazzu , którego krytycy i publiczność nagradza od lat najznamienitszymi laurami i nagrodami.
Zadebiutował jako student Berklee School Of Music, nagrywając albumy z Gerry’m Mulliganem i Chetem Bakerem. Na jazzowym firmamencie zaistniał w formacjach Milesa Davisa; to właśnie albumy „Decoy”, „Star People” ,”You’re Under Arrest” stały się ważnymi i przełomowymi nie tylko dla fusion jazzu Milesa, ale przede wszystkim dla młodego gitarzysty. Scofield otaczał się zawsze znamienitymi artystami: z jednej strony koncertował i nagrywał z McCoyem Tynerem, Marc’em Johnsonem oraz Francuską Orkiestrą Państwową, z drugiej – realizował własne koncepcje w autorskich formacjach. Do współpracy pozyskiwał najlepszych : od George’a Mraza i Steve’a Swallowa po Petera Erskine’a i Billa Friesella. To wtedy wypracował swoje specyficzne, bogate i soczyste brzmienie oraz popis kreatywności i artystycznej konsekwencji. Wspaniale rozwijał się jego talent kompozytorski, a wspólna gra z Charliem Hadenem i Jack’em DeJohnette pełna była inwencji i kreatywnego polotu oraz dowodem, że Scofieldowi nie brakuje wirtuozerskich pomysłów. Będąc jednym z najbardziej oryginalnych i utalentowanych współczesnych gitarzystów jazzowych lansował własną, charakterystyczną stylistykę. Perfekcyjnie zrealizowany album „I Can See Your House From Here” z udziałem Pata Metheny’ego, Steve’a Swallowa i Billa Stewarta okazał się jedną z najważniejszych płyt jazzu lat dziewięćdziesiątych. Otoczony plejadą gwiazd jazzu Scofield realizował swe kolejne albumy „Quiet ” , „ Bump ” , „ Works For Me ” , „ Uberjam ” ,” Hand Jive ” oraz ciekawe „ That’s What I Say ” ( z przebojami R.Charlesa) oraz „,Piety Street” z gitarowymi interpretacjami standardów gospel i rhythm ’n’ bluesa.
Gitarzysta, który w swojej przebogatej dyskografii posiada już wszystkie style i mutacje jest w swej muzycznej ofercie niezwykle konsekwentny. Stara się realizować albumy, które z jednej strony wnoszą powiew nowoczesnego jazzu (jak nagrania wraz z trio Medeski-Martin-Wood) lub są ukłonem w stronę bluesowej i gospel –tradycji albo doskonałą zabawą wokół wielkich standardów i przebojów (od Ray’a Charlesa po Beatlesów i George’a Gershwina). Prestiżowy magazyn „Guitar Player”, omawiając stylistykę gitarzysty napisał, że solówki Johna Scofielda są „jak scena pościgu we „Francuskim łączniku” – niewiarygodnie ekscytujące, dramatyczne, balansujące na granicy katastrofy, ale nigdy nie wymykające się spod kontroli”.
